Οι ακτίνες διαχέονται στο διάδρομο,
Δεξιά κι αριστερά πόρτες.
Ανοίγεις κι αναζητάς το διακόπτη να φέρει φως.
Πρέπει να διαλυθεί το σκοτάδι,
Να φωτιστούν όλες οι αίθουσες και τα μυαλά.
Ν ανοίξουν θύρες επικοινωνίας
Και νέοι φωτεινοί δρόμοι.
Στο σκοτάδι κυριαρχεί άγνοια, φόβος, το άγνωστο,
Μαυρίλα, θλίψη, πένθος, αγωνία…
Ρίχνεις λίγες ακτίνες κι αλλάζεις την κατάσταση.
Τα αισθήματα κατακλύζουν,
Οι καρδιακοί μύες τεντώνονται,
Χημικές αντιδράσεις φέρνουν δάκρυα, χαράς ή μίσους,
Φορτίζουν την ατμόσφαιρα.
Δαδί, κερί, φανάρι, λάμπα, προβολέας,
Ανάβουν στους αιώνες.
Φωτίζουν τη φύση και τον άνθρωπο…
Είναι φορές που στο μυαλό ανοίγονται λεωφόροι
και λιμουζίνες τις διαβαίνουν πορφυρές,
είναι στιγμές που ο δρόμος γίνεται ανηφόρι
κι οι σκέψεις βγαίνουνε διστακτικά ψυχρές.
Ένα μαχαίρι κοφτερό στα δύο μας χωρίζει,
από τη μια χρυσό κλουβί κι από την άλλη ντέφι,
να σεκλετίζεται απ τις πίκρες και να σκίζει
τα όνειρά μας ή με νέκταρ και χαβιάρι να μας τρέφει.
Μπροστά μας σπρώχνει μες την πίστα του χορού,
μ ένα ζεϊμπέκικο την παγωνιά θα σπάσει,
ή μ ένα ροκ μεταλλικό του τιμωρού,
επάνω στον υπαίτιο θα ξεσπάσει.
Το άδικο χωρίζει συναισθήματα,
μα το δίκιο αναλαμβάνει επανορθώσεις,
τι κι αν της καπιτάλας είμαστε θύματα,
θάρθει ένα βράδυ βροχερό να ξεσπαθώσεις.
Ηλιοβασίλεμα και τι δε μου θυμίζει,
μου λείπει θάρρος για ναρθώ να σου μιλήσω,
μα γιγαντώνεται η θέληση και σκίζει
και καταφέρνω τα μάγια της αγάπης σου να λύσω.
Ο ένας είναι χελιδόνι ορφανό
κι ο απέναντι βουνίσιος αετός,
ψάχνουνε ήλιο και καθάριο ουρανό
μ απροστάτευτος ο ένας και ο άλλος αρχηγός
Όλες οι πόρτες κι αν διατηρούνται ανοιχτές,
απ τα παράθυρα μας έρχεται το φως,
οι επιλογές μας λανθασμένες ή σωστές,
πάντα θα υπάρχει στη ζωή διαχωρισμός.
Έλα μαζί να μετρήσουμε τον κόσμο έλα,
να ερευνήσουμε τον πληθυσμό της γης,
να εξερευνήσουμε τη φύση, έλα,
να θυμηθούμε τους κανόνες της ζωής.
Έλα μαζί, να λογαριάσουμε, έλα,
τις εκκρεμότητες, τα λάθη, τις αξίες,
να καταγράψουμε στα κατάστιχα, έλα,
τους γάμους, τις γεννήσεις, τις κηδείες.
Κι όταν τελειώσει η απογραφή, έλα
να κάνουμε σωστό ισολογισμό,
να εξισώσουμε μεγέθη στης φύσης την καρτέλα,
και να ορίσουμε στον άνθρωπο δασμό.
Τι θα πληρώσει ο καθένας μας, έλα,
αποζημίωση για τις καταστροφές,
η πλάση δεν είναι καραμέλα,
ούτε η ζωή μας πρωινός καφές.
Μ αγάπη τα παιδιά σου μεγαλώνεις
και με θυσίες τα στηρίζεις στη ζωή,
αλλά επιπόλαια το μέλλον τους πληγώνεις,
μη ακολουθώντας των φυσικών κανόνων τη ροή.
Έλα, λοιπόν στα συγκαλά σου, έλα,
ξύπνα απ το λήθαργό σου το βαθύ,
σφίξ τη γροθιά σου και χαμογέλα,
τράβα απ τη θήκη το σπαθί.
Είναι γνωστό
ότι πολλοί πουλάνε την ψυχή τους,
με αντίτιμο τη δόξα και το χρήμα,
έχοντες ως στόχους στη ζωή τους,
να τους πάνε όλα δεξιά και πρίμα.
Είναι γνωστό
ότι δημόσιοι υπάλληλοι πουλάνε
υπηρεσίες λαδωμένες,
και τραπεζίτες δάνεια σκορπάνε
σ επιχειρήσεις ξοφλημένες.
Είναι γνωστό
ότι πολλοί έμποροι ληστεύουν
και μας σερβίρουν προϊόντα σκάρτα,
παρ όλα αυτά οι πελάτες τους πιστεύουν
γιατί πληρώνουν μ ευκολίες ή με κάρτα.
Είναι γνωστό
ότι προϊόντα γεωργίας
πουλιούνται πάμφθηνα μες το χωράφι
και μεταπράτες κάθε τέτοιας εσοδείας
πολλαπλάσια τα κοστολογούν στο ράφι.
Είναι γνωστό
ότι κρέατα κυρίως αλλά και ψάρια,
στην κουζίνα μας θα φθάσουν σάπια,
αφού βρώμικο χρήμα μπήκε στα βιβλιάρια
και σ όλα τα υγειονομικά ντουλάπια.
Είναι γνωστό
ότι όλα τα τρόφιμα κυκλοφορούν
μ ελάχιστους ή καθόλου έλεγχους δειγματοληπτικούς
κι αφού έχουμε καταναλώσει ένα περίδρομο, αφαιρούν
τόνους απ αυτά για λόγους υγείας βλαπτικούς.
Είναι γνωστό
ότι χρηματίζονται ασυστόλως,
κάποιοι σε υπουργεία, εφορείες και τελωνεία,
όχι βέβαια ότι υπάρχει στη μέση δόλος,
αλλά γιατί έτσι φτιάχτηκε η κακούργα κενωνία.
Είναι γνωστό……..
Χάραμα, το βαθύ σκοτάδι της νύχτας
σπάει μια αχτίδα φωτός,
χαιρετάει τους τελευταίους θαμώνες της πίστας,
περήφανη του ήλιου προπομπός.
Ξεκίνησε από μέρη μακρινά,
εκεί που ο ήλιος λάμπει όλη τη μέρα,
αφήνει σύννεφα και ψηλά βουνά,
για να πει σ αυτόν τον τόπο καλημέρα.
Πέρασε θάλασσες και κάμπους και χωριά,
καβάλα σ αεράκι δροσερό,
πέταξε πάνω απ τον άγριο βοριά,
της τύχης ένα πολύχρωμο φτερό.
Συνάντησε στο δρόμο της εμπόδια πολλά,
λάθη στο ζωικό μας το βασίλειο,
είδε τα ζώα και τους ανθρώπους χαμηλά,
να παλεύουν για μια θέση στον ήλιο.
Απόρησε σαν ένοιωσε ανθρώπινα ατοπήματα,
και πλήθη σε μεγάλη απελπισία,
σκληρές καρδιές χωρίς καθόλου αισθήματα,
παιδιά χωρίς τροφή και προστασία.
Πιο κάτω ακούει θορύβους τρομερούς,
βλέπει τη γη σκαμμένη, ρημαγμένη,
ερείπια και πτώματα σωρούς,
καμένων μυρωδιά, καπνός να βγαίνει.
Διέσχισε λιμάνια, αεροδρόμια,
είδε υποβρύχια, άρματα, πυραύλους,
είδε ανισότητες και οικήματα ανόμοια,
κοντά-κοντά παλάτια με σπίτια στάβλους.
Η αχτίδα είδε τόσα και απόρησε
και με τρόμο τις άλλες αχτίδες πληροφόρησε,
ο κόσμος που ήξεραν έγινε ρημάδι…….
….κι όλες κρυφτήκαν κι επικράτησε σκοτάδι.
Όλοι ξέρουμε, πως βουλευτής αν θέλεις να εκλεγείς,
πρέπει τεράστια ποσά να διαθέσεις,
να έχεις φίλους μες το κόμμα επιτελείς,
και χορηγούς για οικονομικές ενέσεις.
Χρειάζεσαι πολιτικό γραφείο
μ εξοπλισμούς συμβούλους, γραμματείς,
αναγκαιοί και ειδικό φωτογραφείο,
ώστε με στυλ αισθητικά να εκφραστείς.
Μα όλοι ξέρουμε, πως όταν εκλεγείς,
τα χρωστούμενα πρέπει να τακτοποιήσεις,
στους κομματικούς φίλους να υποταγείς
και στους χορηγούς κεφάλαιο με τόκο να εξοφλήσεις.
Κι έτσι αδέσμευτος θα εισέλθεις στη βουλή,
να επιτελέσεις το κοινωνικό καθήκον,
ν αρχίσεις μια πορεία αμαρτωλή
και να ρημάξεις του λαού τον οίκον.
Όλοι γνωρίζουμε, αν υπουργοποιηθείς,
τότε το χρέος στους αφέντες μεγαλώνει,
στο μεγάλο κεφάλαιο θα γίνεις συμπαθής,
και θ αποτελέσεις ένα Κεφαλαίο Πιόνι.
Βεβαίως θάσαι άτεγκτος, σκληρός,
θα χεις ιμάτια και χέρια καθαρά,
τις μίζες ο ιδιαίτερος ακόμη και ο φρουρός,
και συ θα παίζεις εξουσίας ταμπουρά.
Μα κι αν, ο μη γένοιτο οι ψηφοφόροι σε μαυρίσουν,
και αποτύχεις να μπεις στον κορβανά,
οι δικοί σου, κάποια πόρτα θα σ ανοίξουν,
διοικητή ή προέδρου ή άλλου σπουδαίου γαλονά.
Κι εκεί θα βγάλεις και πάλι τα σπασμένα,
δικούς σου θα βολέψεις για να φάτε,
τα χρέη θα εξοφλήσεις μαζεμένα
και ζήτω στα κορόιδα τραγουδάτε.
Όλοι υποπτευόμαστε, πως κάτι τρέχει,
κάτι στην ιστορία δεν κολλάει,
τους κυβερνώντες το χρήμα, σαν ποτάμι βρέχει.
κι η κρίση μας, για εκλογές, βρωμάει.
Έχει γίνει πλέον μάθημα, σε λίγους δυστυχώς
όταν ανακοινώνονται απ τους κυβερνώντες, αλλαγές,
ποτέ δεν προμηνύεται να ωφεληθεί τίμιος και φτωχός,
αλλά πάντοτε είναι βουτιά στο πορτοφόλι, κι αρπαγές.
Θα κάνουν, λένε τάχα ανασυγκρότηση,
θα εκσυγχρονίσουν υπηρεσίες δημοσίου,
ξεκινάνε μ όλα τα μέσα διαφώτιση
και στο τέλος των εργαζομένων τα δικαιώματά, τσίου- τσίου.
Νοιάζονται για τους μισθούς και τις συντάξεις,
να ορθολογήσουν και ν απλοποιήσουν,
κι αμέσως σαν τα όρνια στις επάλξεις,
το εισόδημα να μειώσουν, να μαδήσουν.
Του αγρότη, λένε, οι κόποι θέλουν βελτίωση,
μηχανοργάνωση, λίπασμα, ποικιλίες,
ο στόχος είναι δανεισμός και εισοδήματος μείωση,
και τ άλλα είναι αισχρές δικαιολογίες.
Στην υγεία, διατείνονται, χρειάζεται μαχαίρι,
για να κοπούν αυθαιρεσίες κι εκμετάλλευση,
οπότε διορίζουν κάποιο μακρύ χέρι,
κι επιτυγχάνεται πλήρης οικονομική καταλήστευση.
Η εφορεία κάθε χρόνο διευκολύνει! με αλλαγές,
τόσο στα έντυπα, όσο και φορολογικές αλχημείες,
και εν τέλει, φυσικά, επέρχονται σφαγές
στους νοικοκύρηδες, απ τις κρατικές ατιμίες.
Γι αυτό όταν ακούς, ενδιαφέρον κι αλλαγές,
πάντα να κρατάς μικρό καλάθι,
όχι να λες, στις δελεαστικές κραυγές,
Δεν θέλω αλλαγή, Αφήστε με να κάνω λάθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου