Εσύ θλιμμένο παλικάρι,

εσύ κορίτσι απελπισμένο,

σε γέρασαν πρόωρα τα βάρη,

σε έναν κόσμο μολυσμένο…

άσε τα δάκρυα να ποτίζουν

τη χέρσα κι άγονη ζωή σου,

θλίψη και πόνος σε τσακίζουν,

κάνουν κομμάτια την ψυχή σου…

Δουλειά κι αγάπη επιθυμείς,

Στόχο μια νέα κοινωνία,

Κατάληξ εφιάλτη να ζεις

Με πόνο, αδικία κι ανομία…

Άσε τα δάκρυα να κυλίσουν,

Σφίξε τα χέρια σαν γροθιά,

καρδιά και πνεύμα να μιλήσουν- παλέψουν

σa μια πελώρια μπαλωθιά…

Κι εσύ χαροκαμένε της ζωής οδοιπόρε,

Που έχτιζες … πατρίδες,

Που είχες τη ισονομία αμόρε,

Σου στέρησαν σπίτι κι ελπίδες…