Παρακαλώ ένα τσιγάρο     ή Εγκεφαλική φυγή

Πίνω τον καπουτσίνο μου στην καφετέρια

περιμένοντας τον καλλητό μου Διαμαντή,

…ξαφνικά ένας πόνος στο στήθος, μια ζάλη και..

Ξυπνώ στο καφενείο του χωριού γερμένος πάνω

στο σιδερένιο τραπεζάκι, κάτω απ την ιτιά.

Ο βαρύ γλυκός σας κύριε γεωπόνε,

…χωρίς να ξαφνιαστώ μεταφέρομαι στον πίνακα

του δημοτικού σχολείου να λύσω τη διαίρεση.

Οι συμμαθητές γελούν με τα λάθη μου και…

νέα μεταφορά …στο τουρνουά σκάκι,

…ο ίππος στο έψιλον τέσσερα και ματ…

Δεν ξέρω πώς να ξεμπλέξω απ τις ονειρώξεις,

ίσως μια βουτιά στα δροσερά νερά της Καραιβικής

στην εκδρομή του ΠΟΚΕΑΤΕ…

Όλα πλέον κινούνται με ταχύτητα στο μυαλό μου

και αισθάνομαι ευεξία εκεί σ ένα παγκάκι του πάρκου

στη Θεσσαλονίκη να φιλάω τη μελλοντική ευτυχία μου

και να σχεδιάζουμε το μέλλον…

Για να γεμίσει το κενό απ το άθελο ταξίδι στο παρελθόν,

έρχεται ζωντανή η αίθουσα του πανεπιστημίου

τη στιγμή της ορκωμοσίας της κόρης…

και μετά στα εγκαίνια του φαρμακείου του γιού….

Έρχομαι πιο κοντά στο σήμερα παρακολουθώντας

το Γιωργάκι να παίζει κιθάρα,

και τη Φριντούλα να ζωγραφίζει με μαρκαδόρους….

Αλλά κάποιος κόμπος με ξαναγυρίζει πιο πίσω,

στην ίλη υπαξιωματικών, όπου ο λοχίας με άσπρη μπλούζα

(ασυνήθιστη στολή) μιλάει ψιθυριστά στον πατέρα

(έχει φύγει), σε περίεργη στρατιωτικίστικη γλώσσα…

«Αναρρωτήριο, μπλακ άουτ, εγκεφαλικό….»

Τέλος η περιπλάνηση, τσιμπιέμαι, ξυπνώ πραγματικά;

Βρίσκομαι καθισμένος στο μπαλκόνι, με μια κουβέρτα στα πόδια,

μπλα, μπλα, μπλα… απαγορεύεται… μπλα, μπλα, μπλα…

δίαιτα…. μπλα, μπλα… φάρμακα….

Παρακαλώ ένα τσιγάροοοοο…..