Απόψε σ ονειρεύτηκα

Σε μια βεράντα που τα πουλιά είχαν φωλιές,

στο πλάι μιας ολάνθιστης ελιάς,

Μια ανεπαίσθητη ψύχρα στον αέρα,

εξαίσια θέα της Ακρόπολης και

η κορυφογραμμή εκεί ψηλά του Λυκαβητού,

στο βάθος το γαύγισμα κάποιου σκύλου…

Το δροσερό αυτό καλοκαιρινό βραδινό,

σε φίλησα μια ατέλειωτη στιγμή….

Πως μύριζε άρωμα το γιασεμί,

και χάθηκαν οι έγνοιες κι οι

σκοτούρες του θλιβερού παρόντος μας.

Μας στεφάνωναν τα καταπράσινα φύλλα της κερασιάς

που λικνίζονταν με χάρι στον άνεμο,

σκορπώντας το φως του φεγγαριού

προς όλες τις κατευθύνσεις….

Εγκλωβισμένοι μέσα σ αυτή

την ονειρική αισθησιακή αντίθεση,

συνεχίσαμε να περιστρεφόμαστε ασταμάτητα

στον ίδιο ερωτικό φαύλο κύκλο.