Όνειρο ήταν

Χτες βράδυ ονειρεύτηκα και ξύπνησα στη γη,

προσγείωση ανώμαλη σε έρημη ζωή.

Όνειρο ήταν η ξαστεριά κι ένα δικό μου σπίτι...

Όσα με κόπο κέρδισα και ιδρώτα στη δουλειά,

σαν όνειρο που πέρασε...

Όνειρο μια δίκαιη και τίμια κοινωνία,

όνειρο η μόρφωση, το ήθος κι η αλήθεια..

Στον ύπνο μου φαντάστηκα ότι ζούσα ανθρωπινά,

στο ξύπνιο μου αποκάλυψα φρακαλέα τωρινά...

Όνειρο μια κατάσταση, έστω φυσιολογική,

ένας μισθός, μια σύνταξη σε πλαίσια χαμηλά,

κι όχι η πραγματικότητα η καταστροφική...

Με άγχος ιχνηλάτισα κι έψαξα τα όνειρά μου,

να δω πως μετατράπηκε η ζωή μου σε φρικιό,

πως έχασα το όνειρο κι ένα όνειρο μικρό.

Εν τέλει αποφάσισα και άναψα τσιγάρο,

μ έναν καφέ πικρό,

κι ανύψωσα στο ύψος του πεσμένο ηθικό.

Όνειρο ήταν μα εγώ θ αγωνιστώ,

ώστε το όνειρο αυτό να γίνει αληθινό!