Ευαισθησία και φαντασίωση

Ευαισθησία και φαντασίωση            (7)

Δεν ήταν πάντα μόνη, η Τζένη, ούτε κατατονική....

Στα παιδικά της χρόνια την φώναζαν αγοροκόριτσο και γύριζε πάντα στη μάνα της με καταματωμένα γόνατα, απ τις μάχες ανάμεσα στις γειτονιές όπου έπαιρνε θέση μαζί με τις αγοροπαρέες.

Στο σχολείο άρχισε να σχηματίζει μια θηλυκότητα, ψυχολογικά στην αρχή και όσο περνούσε ο καιρός και σωματικά. Έγινε μια όμορφη μικρή κυρία, αλλά διατηρούσε ακόμη τη μαχητικότητα και αγορίστικη διάθεση, η οποία όμως τώρα περιοριζότανε μόνο στις σχέσεις της με τις άλλες μικρές κυρίες.

Με το αντίθετο φύλο, ήταν φιλική έως ερωτική, κοκέτα, αισθησιακή, μαλακή σαν ζυμάρι.

Στα 16 ερωτεύτηκε.... εκείνο τον ξέφρενο έρωτα της εφηβείας. Έκανε δικό της το γαλάζιο φθινοπωρινό ουρανό, τις δροσοσταλίδες πάνω στα φύλλα της μυρτιάς, τους πρωινούς ήχους απ το ξύπνημα της πόλης, τα κόκκινα μπαλόνια της παιδικής χαράς στην άλλη γωνία.....

Δεν είχε μάτια, σκέψη, σκοπό, ελπίδα, μέλλον, θρησκεία.....παρά για τον Τάκη.

Ήταν μόνιμα πλέον αφηρημένη και κάθε πράξη ή ενέργειά της ζυγίζονταν μόνο ως ωφελιμότητα ή σκοπιμότητα για τον έρωτά της.

Μετά από έξη μήνες, η πορεία της σχέσης της άρχισε να παίρνει το γνωστό δρόμο των εφηβικών πρώτων ερώτων.....

Ο Τάκης δεν απάντησε στο τηλέφωνο, ο Τάκης ήταν αφηρημένος στο ραντεβού, ο Τάκης είχε πολύ διάβασμα, ο Τάκης θα έβγαινε με τους γονείς του, ο Τάκης...θεάθηκε να συνοδεύει μια συμμαθήτρια, ο Τάκης.....φεύγει.....

Επί μια εβδομάδα έκλαιγε, επί τρεις εβδομάδες δεν έτρωγε, επί 1 μήνα δεν μιλούσε....

Μετά γνώρισε τον Ντίνο, αλλά ψόφια πράγματα, περισσότερο για να δείξει ότι είχε ξεπεράσει τον Τάκη....

Όπως όλοι ξέρουν ότι ο πρώτος έρωτας είναι 99% χαμένος, έτσι κι αυτή το συνειδητοποίησε σκληρά.

Ίσως η φύση, η σοφή φύση, μας δίνει από νωρίς ένα μάθημα σκληρότητας, να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι για τους δυνατούς, ότι οι δοκιμασίες γιγαντώνουν την προσωπικότητα, ότι στην κοινωνία τίποτα δεν είναι εύκολο και όλα κερδίζονται μετά από μάχες, οι οποίες περιλαμβάνουν και αρκετές ήττες.....Το κατανόησε στη σκληρή μορφή του....

Με την ενηλικίωση άρχισε να μπαίνει πιο βαθιά στο παιγνίδι της ζωής, στις διαδικασίες των αισθημάτων, στα τερτίπια που έχουν θεσπιστεί για να διατηρείται το ενδιαφέρον στο θηλυκό ή στο αρσενικό άτομο.

Εκ φύσεως ευαίσθητη, τίμια και αγωνίστρια, άργησε πολύ να πάρει μέρος σε παιχνίδια.

Έπαθε μερικά, ελαφρά ευτυχώς, στραπάτσα στις σχέσεις που μοιραία δημιουργήθηκαν και πήρε μαθήματα κοινωνικής και αισθηματικής συμπεριφοράς.

Η Τζένη κατάφερε να έχει μια σοβαρή θέση στο κοινωνικό στάτους του κύκλου της, απόρροια οικονομικών σπουδών και πρόσληψής της ως προισταμένης λογιστηρίου μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας.

Η φυσική της ομορφιά, η καλή κοινωνική της θέση και το άνετο οικονομικό της μπάτζετ, την έκαναν μια περιζήτητη νύφη και άρχισε να περιτριγυρίζεται-όχι μόνο από άντρες που τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στο στάδιο "βαριέμαι ν αλλάξω ζωή.. καλά περνάω εργένης...." - αλλά και από σοβαρούς μορφωμένους νέους, που εκτιμούν τα προσόντα της και θέλουν να  νοικοκυρευτούν μαζί της.......

Βέβαια, πέφτει κι αυτή, όπως αναρίθμητες σοβαρές κοπέλες, στην ιδιομορφία του Έλληνα εργένη.....Είτε αυτού που η μάνα του ευθύνεται για το σύμπτωμα του γεροντοπαλίκαρου, είτε του εργένη που κάνει παρέα μόνο με άντρες!.... είτε του βολεμένου καλοπερασάκια που βρίσκει άφθονη γυναικεία παρέα στις μέρες μας......είτε του προικοθήρα......είτε....είτε......

Αν προσπαθήσει κανείς να αναλογικοποιήσει τις παραπάνω περιπτώσεις ανδρών, ζήτημα να απομείνει ποσοστό 10% για σύζευξη, οικογενειοποίηση και τεκνοποίηση....

Αυτούς τους υπολογισμούς έκανε η κολλητή της Τζένης, η Μαργαρίτα, αλλά η δικιά μας δεν τις λάμβανε υπόψη....

- Εγώ θα βρω τον άνθρωπο που θα μου κάνει κλικ, και μ αυτόν θα κάνω οικογένεια, είμαι σίγουρη ότι θα τον βρω....

- Αμάν πια με τις ευαισθησίες σου....

Η σιγουριά της έφτανε στο σημείο, να αρνείται γνωριμίες και να αποφεύγει σχέσεις εφήμερες, εαν ο υποψήφιος δεν συγκέντρωνε τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά, που η Τζένη είχε οριοθετήσει....Τα εξής ένα...το ΚΛΙΚ.....

Ο καιρός περνούσε, οι φιλενάδες και οι φίλοι τακτοποιούνταν, άλλοι με σοβαρή σχέση, άλλοι με γάμο, άλλοι με τακτικές εφήμερες γνωριμίες....και μερικοί....περιμένοντας το...ΚΛΙΚ....

- Είσαι πολύ ευαίσθητη έως φαντασιόπληκτη, της κοπανούσε με κάθε ευκαιρία η Μαργαρίτα, διάλεξε ένα απ τα παλικάρια που μας περιτριγυρίζουν και όρμα να σε παντρευτεί, μπορείς....

- Έχω τα όνειρά μου φιλενάδα, και δεν θα τα προδώσω.

- Τουλάχιστον, μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος (που πολύ αμφιβάλλω), κάνε τα φλερτάκια σου, κουνήσου λίγο καημένη....

- Δεν απελπίζομαι...(κι ας είχε απελπιστεί....)

Κι όπως πάντα στη ζωή συμβαίνει, η κεραμίδα ήρθε από κει που δεν την περίμενε και με ένα τρόπο.....

Ήταν μεσημέρι, έφυγε μισή ώρα νωρίτερα απ τη δουλειά, για να προλάβει να κάνει μια δοσοληψία με το υποκατάστημα της τράπεζάς της στο Φάληρο.

- Καλώς το Τζενάκι, έλα κάθισε να σε εξυπηρετήσουμε, μας πρόλαβες πριν κλείσουμε ταμείο.

- Ευχαριστώ κύριε Διευθυντή μου, αγαπητέ Κώστα, να τα χαρτιά μου και η ταυτότητα.

Ενώ ετοίμαζε ο αρμόδιος υπάλληλος το φάκελο της Τζένης, μπήκε μέσα στο γραφείο του Διευθυντή ένας άντρας, και...

- Συγγνώμη κύριε κλείσαμε

- Όχι για μένα

- Σας παρακαλώ κύριε περάστε έξω γιατί θα φωνάξω το φύλακα

- Ο φύλακας αυτή τη στιγμή είναι εδώ....(και παρουσιάζει ένα περίστροφο.....)

Είχε την ευκαιρία να τον προσέξει καλύτερα, η Τζένη, καθώς ο διευθυντής φρόντιζε υπό την απειλή πάντοτε του όπλου, να μαζευτούν τα χρήματα από τα τρία ταμεία....

Αρρενωπός, γύρω στα σαράντα, γκρίζο μαλλί, σκαμμένο πρόσωπο, μύτη μεγάλη, ελιά στο πηγούνι, μυώδης, μέτριο ανάστημα, ντύσιμο σπορ με μπλουτζίν και μαύρο φανελάκι ...ασχημάντρας αλλά γοητευτικός......

"Αυτός ο άντρας είναι το δικό μου...ΚΛΙΚ..."

Η ξαφνική γλυκιά ζάλη που κυρίευσε τη Τζένη, όταν εκείνος την κοίταξε με ένα φανερό θαυμασμό στο βλέμμα, δεν της στέρησε την ετοιμότητα......σαν σε όνειρο, μέσα σε ζωντανό παραμύθι, αγνοώντας την πραγματικότητα, ξεχνώντας τη ληστεία, την τράπεζα, τα λεφτά.....γλίστρησε στο χέρι του ληστή ένα χαρτάκι με το τηλέφωνό της, και ενώ ο διευθυντής δεν πρόσεχε επηρεασμένος από την προσπάθεια να μη συμβεί κανένα κακό στο προσωπικό της τράπεζας...

Δυο μέρες έζησε με τη φαντασίωση του ληστή...την έπαιρνε στην αγκαλιά του...τη φιλούσε με πάθος....ρέμβαζε μαζί της σε μια μακρινή ακρογιαλιά....μετρούσαν τα αστέρια και έκαναν ευχές αγκαλιασμένοι....της έδινε γονατιστός το δαχτυλίδι......

Και στις 10 το επόμενο πρωί....το τηλέφωνο χτύπησε....

- Ορίστε;

- Γεια, είμαι ο ληστής

- Δεν σε περίμενα, δε φοβάσαι μη σε καρφώσω;

- Όχι, είδα το βλέμμα σου.

- Τι έχει το βλέμμα μου;

- Έχεις την πιο ευαίσθητη και τίμια ματιά.

- Την τιμιότητα ξέρεις να την κρίνεις στους άλλους....

- Γι αυτό μούδωσες το τηλέφωνο, για να μου κάνεις ηθικολογικό κήρυγμα;

- Όχι, δίκιο έχεις, με συγχωρείς παρασύρθηκα.

- Θέλω να σε δω

- Κι εγώ θέλω

- Λοιπόν, μέχρι να σε γνωρίσω από κοντά, παρόλο που σου έχω ήδη εμπιστοσύνη, θα

  πάρω μερικά μέτρα προφύλαξης.

- Συμφωνώ, λέγε.

-Θα βγεις στις 7 το απόγευμα, αλήθεια που μένεις;

- Αριστοδήμου 34, στο Φάληρο

- Ωραία, θα βγεις στη Λεωφόρο Ποσειδώνος ακριβώς 7μμ και θα περπατήσεις στο πεζοδρόμιο προς Φλοίσβο κατεύθυνση, και θα σε βρω εγώ....χωρίς κόλπα έτσι;

Έβαλε το λευκό φόρεμα με τις τιράντες, έβαλε όλο το μεσημέρι κασέτες της Εντιθ Πιαφ και του Αζναβούρ στο κασετόφωνο, έβαλε την κολλητή της τη Μαργαρίτα σε ανησυχία...

- Έλα Μάργκαρετ, βρήκα το ΚΛΙΚ....

- Μη μου πεις; ποιός, που, πότε....θέλω φωτογραφία, λεπτομέρειες, θέλω...

- Σκάσε και άκου, έχω ραντεβού το απόγευμα, το βράδυ θα σε πάρω για κους κους.

Η μάνα είχε καιρό να δει τη Τζένη με καινούργιο φουστάνι και περιποιημένη, όταν ήρθε να τους δει στα Εξάρχεια και φεύγοντας να φτιάχνεται επιμελώς στον καθρέφτη, προσπάθησε να της πάρει λόγια, δεν τα κατάφερε, αλλά ψιθύρισε στο μπαμπά:

- Επιτέλους Αγαμέμνων, η κόρη μας η ονειροπαρμένη βγαίνει ραντεβού

- Λες βρε Αλεξάνδρα, μακάρι να βρει ένα καλό παλικάρι, από καλή οικογένεια, με καλή δουλειά, ηθικό, τίμιο...

- Αμάν Αγαμέμνων, ακόμα δεν τον είδαμε....Είμαι σίγουρη ότι η Τζένη ξέρει τη θέση της και κοινωνικά και οικονομικά

- Μη μας φέρει κανένα ξυπόλητο...

Άκουγε τα μουρμουρητά η Τζένη, αλλά αυτή τη φορά δεν την ενοχλούσαν, είχε έρθει το ΚΛΙΚ και όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα, το ΚΛΙΚ της είναι το πριγκιπόπουλο που φαντασιώνεται από μικρή.....

Γύρισε εγκαίρως σπίτι της και τη συγκεκριμένη ώρα βγήκε με κατεύθυνση το σημείο του ραντεβού προσέχοντας μήπως δει κάποιο αστυνομικό αυτοκίνητο και τρομάξει ο..."ληστής" της. Περπάταγε στο πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Ποσειδώνος, είχε βαδίσει κάπου 100 μέτρα, όταν...απότομο φρενάρισμα, άραγμα μοτοσικλέτας δίπλα της, άρπαγμα απ τη μέση, κάθισμα στη πίσω σέλα και όρμηγμα στη Λεωφόρο....

- Κρατήσου γερά επάνω μου

Δεν χρειάστηκαν παρακάλια, για να αγκαλιάσει το στήθος του "ληστή" και να εύχεται να μη σταματήσει, να την πάει στα όνειρά της, στον παράδεισο των ερωτευμένων....

Στο καφενεδάκι στα λιμανάκια της Βάρκιζας, κάθονται ο ένας απέναντι στον άλλο και περιεργάζονται τις μορφές τους με φανερή ικανοποίηση και οι δυο....

- Είσαι αυτή που είδα στην τράπεζα, έλαμπες κάτω απ τις ακτίνες του ήλιου που διαπερνούσαν το διαφανές στορ του παραθύρου, τώρα άγγελοι χαιδεύουν το πανέμορφο τοπίο του προσώπου σου....

- Μα εσύ είσαι ποιητής, δεν θα μπορούσε να είσαι τίποτε άλλο, αν και....

- Είμαι ποιητής, ζω σε ένα μεγάλο σύννεφο ψηλά στα Ιμαλάια, δουλεύω τα μαγικά μου σε υπόγεια λούνα παρκ, στοχάζομαι σε βιβλιοθήκες στα βάθη των ωκεανών...και έχω ένα μοναδικό στόχο...εσένα...να σε κάνω δική μου...

- Ποιητή προσγειώσου, εγώ σε γνώρισα ληστή, στη συνάντηση σήμερα μου συστήνεσαι ποιητής και.....εμένα με λένε Τζένη Κόντου και θα σου πω τη ζωή μου, αν και όταν μάθω για σένα.." ληστή" μου....

- Αντρέας Τεγόπουλος, ερασιτέχνης λογοτέχνης, δουλειές του ποδαριού για να θρέψω τη μικρή μου οικογένεια, από δυο παιδιά 5 και 7 χρόνων, που μου άφησε ενέχυρο μια άπιστη ζωγράφος σύζυγος, όταν με εγκατέλειψε για έναν Γάλλο γλύπτη και μου άφησε σημείωμα: " Φεύγω με τον Μισέλ για να κάνω καριέρα στο Παρίσι, να μου προσέχεις τα παιδιά, ΑΝΤΙΟ", το οποίο σημείωμα βοήθησε να πάρω διαζύγιο και να μεγαλώνω σαν μπαμπάς και μαμά, τον Δημήτρη και τη Σοφούλα. Αυτό είναι όλο κι όλο το βιογραφικό μου, και τώρα κυρία πλούσια γκόμενα (έμαθα για σένα), βρες μια ωραία δικαιολογία και παράτησέ με στους μυθικούς ονειρώδεις κόσμους μου.....

- Η οικογένεια μου είναι, απ αυτές που λένε πλούσια, εγώ όμως είμαι απλή υπάλληλος και ζω απ το μισθό μου. Τώρα, για να σε παρατήσω κύρια φτωχέ ληστή, πρέπει πρώτα να σ έχω, και για να γίνει αυτό πρέπει να εξοφλήσεις ένα χρέος, σ ακούω....

- Ήμουν σίγουρος ότι θα το ζητούσες, κυρία τέρας ηθικής, απ ότι κατάλαβα...Λοιπόν, εκτός από το να μουτζουρώνω σελίδες, έχω σπουδάσει οικονομικά και είμαι ιδεολόγος αριστερός. Η ενασχόλησή μου, οργανωμένα, με την καταπολέμηση της κοινωνικής αδικίας και το μεγάλωμα των παιδιών, δεν μου αφήνουν ευκαιρία για καριέρα.

Έτσι λοιπόν, προσπαθώ να βγάζω τα προς το ζην, και τα καταφέρνω γιατί πιάνουν τα χέρια μου,  με δουλειές του ποδαριού.

- Τότε η ληστεία, τι ρόλο παίζει; αρρωστημένο χόμπι;

- Μη βιάζεσαι, καταφεύγω σε παράνομη δραστηριότητα, όταν υπάρχουν μεγαλύτερες ανάγκες και στην παρούσα φάση, το ιδιωτικό σχολείο των παιδιών που είναι αναγκαίο για να είμαι ελεύθερος να δουλεύω.

- Τι σόι αριστερός με ληστρική ή τέλος πάντων παράνομη δραστηριότητα;

- Κάποια στιγμή θα στο αναλύσω, γιατί προέρχεσαι από αστική οικογένεια και δεν είναι εύκολο να το κατανοήσεις. Ένα θα σου πω πάντως τώρα, δεν κλέβω παρά από τράπεζες ή πλούσιους, με ένα ψεύτικο πιστόλι. Θα τα πούμε σύντομα, τώρα θέλω να αποφασίσεις....θα πεις τη δικαιολογία και θα φύγεις; ή θα με αφήσεις να σε φιλήσω...

- Δεν φεύγω....

Και η Τζένη έγειρε το κεφάλι και πρόσφερε τα διψασμένα χείλη στο ληστή της καρδιάς της......

Η καταιγίδα φούντωσε και κατέβασε ποτάμια συναισθημάτων, ο ουρανός σκοτείνιασε προς στιγμή και μετά φωτίστηκε από εκατομμύρια ήλιους, η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε και εκτόξευσε λάβα πάθους, κιθάρες σιγόνταραν φανταστικές ορχήστρες χάλκινων.....

Το καφενεδάκι βοήθησε στην εκμυστήρευση ποιητικών πόθων απ τον κύριο ΚΛΙΚ και ανάλογων αντιδράσεων απ την ωραία Τζένη μας....

Για να μη σκανδαλίσουμε τον μακρινό αναγνώστη με σεξουαλικές εικόνες και περιγραφές, θα προχωρήσουμε δυο βήματα παρακάτω στη σχέση της Τζένης και του Αντρέα...

- Μα εσύ παιδί μου κοντεύεις να γίνεις σκλάβα των παιδιών μου, δεν το θέλω αυτό,

  θέλω η σχέση μας...

- Σταμάτα αγάπη μου, τα παιδιά σου είναι πολύ γλυκά, είναι και δικά μου τώρα...

- Μα....

- Άκου Αντρέα, δεν σου κάνω χάρη, αγαπάω τα παιδιά, ανεξάρτητα που θέλω πολύ να κάνω και δικά μου, και εφόσον είμαστε μαζί, είμαστε όλοι μια οικογένεια...και είναι τόσο χαριτωμένα και αγαπητά!

- Εσύ παιδί μου προχώρησες πολύ, μήπως πας να με τυλίξεις να σε παντρευτώ;

- Σιγά τον ωραίο, που πάμε να τον τυλίξουμε....Ναι βρε Αντρέα....Θέλω να με παντρευτείς.....Και αν δεν αποφασίσεις εσύ να γονατίσεις και να μου κάνεις πρόταση, θα το κάνω εγώ!

- Βρε την κολλιτσίδα.....Καλά τότε.. θα το σκεφτώ αν με συμφέρει και θα τα πούμε το βράδυ αν σε πάρω ή σε απολύσω, που να σε πάω για την τελετή;

- Στο καφενεδάκι της Βάρκιζας, που γνωριστήκαμε.

- Καλώς, μήπως θέλεις στην Τράπεζα, που έγινε η πρώτη γνωριμία μας με ένα ψεύτικο πιστόλι;

- Α να χαθείς κρύε, θα το σκεφτώ πολύ αν δεχτώ την πρότασή σου, όποια κι αν είναι....Ναι στο καφενεδάκι της Βάρκιζας.

Σκηνικό, Κυριακή πρωί, καφενείο παραθαλάσσιο με τραπέζια και καρέκλες πάνω στην άμμο, ένα μόνο τραπεζάκι άδειο και γύρω ζευγάρια, οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι, το γκαρσόνι συμπαθητικός αλλοδαπός, ήλιος, αεράκι, χρώματα....και απ το μεγάφωνο στο βάθος η φωνή του Παπακωσταντίνου....."Άσε με να κάνω λάθος....."

- Λοιπόν, με κουβάλησες εδώ για μια τελετή, πρόταση ή διώξιμο, όρμα και τελείωνε, γονάτισε....

- Αυτά τα έθιμα με το γονάτισμα είναι αμερικανόφερτα, ούτε ταιριάζει σ έναν άντρα Έλληνα να γονατίζει σε γυναίκα. Η απόφασή μου είναι:...."Άντε τυχερή θα σε κρατήσω" και τώρα η Ελληνική πρόταση γάμου:

Σηκώνεται όρθιος, ανεβαίνει ο Αντρέας στην καρέκλα και καθώς όλοι γυρίζουν προς το μέρος τους παραξενεμένοι για το σκαρφάλωμα, τους φωνάζει:

- Παρακαλώ λίγη ησυχία, εγώ ο Αντρέας Τεγόπουλος ζητώ απ την ομήγυρη την άδεια να κάνω πρόταση σ αυτό το όμορφο κορίτσι, τη Τζένη μου, για να με παντρευτεί. Τι γνώμη έχετε, πρέπει να δεχτεί;

- Ναιιιιιι....Τζένη να δεχτείςςςςςςςς.....(με ένα στόμα όλοι οι συνδαιτυμόνες με γέλια)...δέξουυυ.....

Η Τζένη σηκώνεται, ανεβαίνει κι αυτή στην καρέκλα, αγκαλιάζει τον Αντρέα...

- Δέχομαι!

Φιλιούνται όρθιοι επάνω στην καρέκλα, ενώ όλοι ζητωκραυγάζουν και χτυπούν παλαμάκια.....

Η Μαραγαρίτα έπεσε απ τα σύννεφα...

- Άτιμη, φιλενάδα είσαι εσύ, μ έχεις έξω απ το πιο συγκλονιστικό γεγονός του αιώνα....Βρήκες τον...ΚΛΙΚ εντάξει μου το είπες. Αλλά από κει και πέρα μ έχεις στα σκοτάδια....Αγαπηθήκατε κεραυνοβόλα, φτιάξατε παιδιά, παντρεύεστε....και εκ των υστέρων έρχεσαι στην παρατημένη παλιά σου κολλητή και της ζητάς....να γίνει κουμπάρα....ΟΧΙ με κεφαλαία γράμματα....μ έκανες ρόμπα, μ άφησες έξω απληροφόρητη.....

- Σκάσε επιτέλους Μάργκαρετ και επικεντρώσου στα νέα σου καθήκοντα.

- Που είναι;

- Να σκεφτούμε πως θα το σερβίρουμε στους γονείς μου, ξέρεις ότι θέλουν γαμπρό από σόι, με καλή δουλειά, με προοπτικές κλπ κλπ.

- Και τι θες να κάνω εγώ, να τους κάνω ένεση με αναισθητικό μέχρι να τελειώσει ο γάμος;

- Και αυτό αν χρειαστεί, αλλά άσε τις εξυπνάδες και να σκεφτούμε πως θα τους πείσουμε.

Στο παλιό νεοκλασικό των Εξαρχείων, στη συμβολή Οικονόμου και Κουντουριώτη, επικρατούσε μια παγωμένη απροσδιόριστη ησυχία.

Ο Αγαμέμνων καθόταν στο δρύινο σοκολατί επιβλητικό γραφείο του, εκεί όπου συνήθως έκανε τις σοβαρές συσκέψεις της συνταξιούχας ζωής του, και καθισμένες στις δυο δερμάτινες πολυθρόνες, η Τζένη με μια αδιάφορη και παιγνιδιάρικη έκφραση στο πρόσωπο και η μάνα η Αλεξάνδρα (η αρχόντισσα της οικογένειας, ασορτί με το κάτασπρο γενάκι του Άρχοντα).

Ο πατέρας εμφανώς συγχυσμένος, προσπαθούσε να διατηρήσει την αυτοκυριαρχία του Άρχοντα, ενώ η Αλεξάνδρα μόλις έβγαινε απ την τέταρτη λιποθυμία και το ελαφρώς αναμαλλί της προμηνούσε και πέμπτη.

Δεν είχαν περάσει παρά μόνο τρία λεπτά απ την αναγγελία του γεγονότος, δύο από την απόφαση να παντρευτεί που δημιούργησε μια ατμόσφαιρα χαρμόσυνης προσμονής και ένα απ την πληροφόρηση ότι ο γαμπρός ήταν ένας κοινός θνητός, υπαλληλίσκος, ζωντοχήρος με δυο παιδιά, που αυτή η πληροφορία γκρέμισε κάθε ελπίδα κοινωνικής καταξίωσης για τη μοναχοκόρη.

- Λοιπόν τι λέτε; Πως σας φαίνεται;

- Παιδί μου Ευγενία (Τζένη δεν μπορούσε να την προσφωνεί ο μπαμπάς), η ιστορία της οικογένειάς μας και ειδικά αυτή του πάππου μου Αγαμέμνονος, του οποίου έχω την τιμή να φέρω το όνομα.....

- Αγαμέμνων...σκάσε, η δική μου οικογένεια ήταν αριστοκρατική, καταγόμαστε απ τους Κατακουζηνούς, και δεν θα επιτρέψω ποτέ στη μοναχοκόρη μου να πάρει έναν άξεστο ζωντοχήρο, φτωχοδιάβολο, έχω άλλα όνειρα....

- Μάνα σταμάτα τις φαντασιοπληξίες, ο πατέρας σου και παππούς μου ήταν φούρναρης απ τα Γιάννινα.

- Πες τα της κόρη μου, που με πρήζει με τις αριστοκρατικές ρίζες της, ενώ οι δικοί μου....

- Άστα να μην πω και τα δικά σου τώρα κύριε Μέμο, που στα γεράματα μας μοστράρεις ως Αγαμέμνων, αλλά ήσουν τυχερός με το δελτίο Προπό και από κει και πέρα διαχειρίστηκες καλά τη βιοτεχνία και έπιασες καλή οικονομική και κοινωνική θέση. Είμαι περήφανη για τους γονείς μου, που είστε τίμιοι και εργατικοί άνθρωποι, γι αυτό αντιπαρέρχομαι τα τελευταία ψώνια που αποκτήσατε...περί καλής και αριστοκρατικής οικογένειας.

- Ναι βρε παιδί μου αλλά... το οικονομικό είναι βασικό, πως θα τα βγάλετε πέρα και είναι και τα δυο παιδιά....

- Μαμά τα έχουμε βάλει όλα κάτω και βγαίνουμε, θα φτιάξουμε μια αξιοπρεπή αγαπημένη οικογένεια.

- Καλώς, τότε ανυπομονώ να γνωρίσω το μέλλοντα γαμπρό μου.

- Μπράβο μπαμπά, τους φέρνω σε δέκα λεπτά.

Σε ένα διαφορετικό πλέον περιβάλλον, στο καθημερινό σαλόνι, κάθεται μια καινούργια πολυμελής οικογένεια και σκορπάει τα φαντάσματα της γαλαζοαίματης ονείρωξης της ηλικιωμένης μάνας και τις σοβαροφανείς ελπίδες του κυρίου Αγαμέμνονα, ενώ δημιουργεί μια ρεαλιστική φαντασίωση σε δυο χαριτωμένα αγοράκια που βρίσκουν μια αξιαγάπητη και τρυφερή μάνα. Κυρίως όμως γεννά ελπίδα αναγέννησης στο κορίτσι της ιστορίας που βρήκε και κρατάει σφιχτά το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού, ενώ συγχρόνως έχει αγκαλιά το μικρό Γιωργάκη και κοντά της τον μεγαλύτερο Σάκη, τους θησαυρούς της, όπως τους αποκαλεί.

Η κουμπαρούλα Μαργαρίτα, με μια καλοσυνάτη ζήλεια, κάθεται απέναντι και καμαρώνει τη φίλη της, ονειρευόμενη κι αυτή ένα ανάλογο πριγκιπόπουλο.....

Το κουδούνι της πόρτας διακόπτει μια ευχάριστη πολυλογία και θερμή ατμόσφαιρα.

- Θα ανοίξω εγώ μαμά.

Η Τζένη κατεβαίνει τρέχοντας, μια λαμπερή νεράιδα προσγειωμένη σε γήινο έδαφος, ανοίγει την εξώπορτα και...

- Καλημέρα Τζένη.

- Ε...Ε  ...καλημέρα κύριε Διευθυντά....

Μάλιστα, ο Διευθυντής της τράπεζας αυτοπροσώπως, ενώ πίσω του διακρίνει δυο αστυφύλακες με στολή.

Πως είναι ο ουρανός πριν την καταιγίδα, σε βαθύ κόκκινο προς το μωβ χρώμα...πως είναι όταν ξεσπάνε κεραυνοί στ λόφο του Στρέφη τη νύχτα.....πως είναι όταν συνοδεύει το σεισμό μια υπόκωφη βουή....

Η Τζένη πέφτει ψυχολογικά απ το ζενίθ της ευτυχίας στο ναδίρ της απελπισίας, ενώ σωματικά παραπατά και την πιάνει ο Διευθυντής να μη σωριαστεί λιπόθυμη κάτω.

- Περιμένετε λίγο έξω παιδιά, θα σας φωνάξω

Κλείνει την εξώπορτα πίσω του ο Διευθυντής, αφήνοντας έξω τους αστυφύλακες, πιάνει απ το μπράτσο τη Τζένη, τη στηρίζει....

- Πες τα μου όλα μικρή.

- Εντάξει κύριε Πέτρο. Ο ληστής της τράπεζάς σας έγινε με δική μου πρωτοβουλία αρραβωνιαστικός μου, χωρισμένος με δυο παιδιά, στην απελπισία του έκανε αυτή την παρανομία. Είναι καλός άνθρωπος. Υπόσχομαι να επιστρέψουμε τα χρήματα αύριο κι όλας. Σας ικετεύω σώστε μας.

- Εντάξει Τζένη, είσαι καλή φίλη και πελάτισσα και σε πιστεύω. Να τι θα κάνουμε, θα έρθεις απ την τράπεζα αύριο και θα σου δώσω ένα δάνειο ισόποσο με το ποσό που κλάπηκε. Κατόπιν θα πας και θα κάνεις ένα πακέτο με τα χρήματα και θα τα στείλεις στο όνομά μου στην Τράπεζα με δυο λέξεις συγνώμης του ληστή. Έτσι θα δικαιολογήσω κι εγώ την περίπτωση στους ανωτέρους μου.

- Παιδιά μπορείτε να γυρίσετε στο αστυνομικό τμήμα, συγνώμη που σας ξεσήκωσα, έκανα λάθος στο πρόσωπο που παρακολουθήσαμε........