ΜΠΕΛΑ

                                  ΜΠΕΛΑ    (8)

Τον είχε βαρεθεί η Μπέλα, κυρίως τα τελευταία τρία χρόνια.

Ξεκίνησε σαν παιγνίδι μισοερωτικό, μισοεκμετάλλευσης, είναι βλέπεις τα πολλά λεφτά του γέρου στη μέση....και κατάληξε εφιάλτης...ούτε έρωτας, ούτε σεξ, ούτε συντροφικότητα, ούτε...το κυριότερο...λεφτά.

Τσιγκούναρος, εκμεταλλευτής, παραδόπιστος και ανίκανος να ικανοποιήσει μια τριαντάχρονη ζουμερή γυναικάρα.

Η στενή της φιλενάδα η Άσπα, της τον είχε υποδείξει, γνωρίζοντας τις ιδέες της για κουκούλωμα και μεγάλη ζωή.

- Να σου γνωρίσω Μπέλα, τον κύριο Αριστοτέλη Πανάριο, εφοπλιστή...

- Χαίρομαι πάρα πολύ

- Παρομοίως κυρία μου, είστε μπέλα όνομα και πράγμα.

- Τι ωραία που τα λέτε....

Στο επόμενο στάδιο έδωσε...γην  και.. ύδωρ, μέχρι που σαγήνευσε τον Αριστοτέλη που τυλίχτηκε για τα καλά στη γοητεία της Μπέλας.

Αγάπες, λουλούδια, βόλτες με το κότερο, μεγάλη ζωή, όνειρα γαλάζιου ουρανού και βαθυπράσινης θάλασσας, δεξιώσεις, μοντελάκια μαιτρ υψηλής ραπτικής ....και έπεσε ο εφοπλιστής στα δίχτυα της γοητευτικής Μπέλας.

Εκπληρώθηκε ο σκοπός και άρχισε να δρέπει τους καρπούς της συναλλαγής που έκανε με τα νιάτα και την ομορφιά της...λεφτά....λεφτά...λεφτά....

Πέρασε έτσι ο πρώτος χρόνος της ερωτικής προσφοράς και αποδοχής...και άρχισαν τα πράγματα να γίνονται πιο ρεαλιστικά.

Η Μπέλα καλόβλεπε τους συνομήλικούς της άντρες αναζητώντας λίγο φυσικό έρωτα, ο Αριστοτέλης έχασε τις ορμές της ύστερης ηλικίας που οφείλονταν κυρίως στις φιλότιμες αρχικές προσπάθειες της νεαρής γυναίκας του.....

Το χρήμα άρχισε να κλειδώνεται, το κότερο να πιάνει καρνάγιο, τα μοντελάκια να εξαφανίζονται, οι δεξιώσεις να παγώνουν, η τσιγκουνιά να στρογγυλοκάθεται στον καναπέ του αρχοντικού.

Άντεξε τρία χρόνια η μάσκα της καλής συζύγου, που είχε ήδη ραγίσει, από κάτι κρυφές νυχτερινές εξόδους, οι οποίες κλειδώθηκαν με σεκιουριτάδες του Αριστοτέλη.....

Η ιδέα της μπήκε μετά την τελευταία επίσκεψη του οικογενειακού γιατρού, που βρήκε τον 80χρονο Αριστοτέλη...

- Θηρίο μοναχό είστε κύριε Πανάριε, αν ακολουθήσετε τις οδηγίες μου θα λογαριάζετε πάνω από εκατό χρονάκια....

Πρέπει να βρω "λύση" σκέφτηκε αυτόματα η Μπέλα, κι άρχισε να διερευνά με διακριτικότητα το πεδίο εξεύρεσης "τελειωτικής λύσης"

Επισκέψεις σε στέκια συμμοριών αλλοδαπών, ξεψάχνισμα αγγελιών ντετέκτιβ, μέχρι που έβαλε η ίδια αγγελία:

"Ζητείτε άντρας αποφασισμένος για εκτέλεση εργασιών" και έβαλε ένα κινητό καρτοκινητό που αγόρασε μεταχειρισμένο απ το μοναστηράκι, ώστε να μην εντοπίζεται.

Μέχρι εδώ καλά πάμε, σκέφτηκα και πάτησα το νούμερο του εκδότη.

- Έλα Νώντα εγώ είμαι

- Μπα το πουλάκι μου, ο Νίκος...μας θυμηθήκατε κύριε μεγάλε συγγραφέα;

- Εντάξει πες τις κακίες σου

- Άσε τα σάπια Νίκο, έχεις ένα συμβόλαιο και το έχεις καταστρατηγήσει 1 χρόνο, θα

  με αναγκάσεις να το στείλω στο δικηγόρο και τέρμα η φιλία μας....

- Έχεις απόλυτο δίκιο Νώντα, αλλά σου έχω καλά νέα. Άρχισα σε μια καινούργια

   απίθανη ιδέα.

Του εξιστόρησα εν ολίγοις το θέμα με τη Μπέλα και τον Αριστοτέλη, η οποία άρεσε στον εκδότη, δεδομένης της συγγραφικής τέχνης του εαυτού μου Νίκου Πανάρετου, που υπόσχεται πολλά σαν ήδη επιτυχημένος μπεστσελερίστας.

- Καλό φαίνεται, να το διαφημίσω για πότε;

- Κοίταξε Νώντα, το έχω ξεκινήσει, είμαι στη φάση να βρω το δολοφόνο, έχω ιδέες

  για τις μεθόδους, τα γεμίσματα είναι το ψωμάκι μου....ε..ε...είμαι κοντά και σε ένα

  αισθηματικό χάπι εντ.....ε...ε....υπολογίζω κανένα μήνα δουλειά, περίπου...

- Μου φαίνεται λογικό Νίκο, σου δίνω 45 μέρες, αλλά...τελευταία

  προθεσμία....αλλιώς....

Ανέπνευσα βαθιά όταν έκλεισα το τηλέφωνο, πέρασε η πρώτη και πιο δύσκολη φάση. Τώρα τα πράγματα είναι πιο εύκολα, θα βάλω κάτω την ιδιοφυία μου, την τέχνη μου και...θα τα ανταλλάξω με τα ευρώ του εκδότη....

Ο Κώστας Ψυχρός ήταν απελπισμένος, ότι προσπάθειες έκανε κατέληγαν σε αποτυχία. Μετά την απόλυση απ την εταιρεία σεκιούριτι-λόγω περικοπών-έτρεχε ολημερίς ψάχνοντας για δουλειά, έστω προσωρινή, έστω γραφείου, έστω βοηθητική...

Τίποτα στον ορίζοντα και από το ιδιωτικό σχολείο τον είχαν προειδοποιήσει ότι θα διακόψουν τη φοίτηση της Ελενίτσας αν δεν πληρωθούν τα δίδακτρα 8 μηνών....

Ανάμεσα στις λίγες αγγελίες των εφημερίδων και τα ανεβοκατεβάσματα σε σκάλες και σε αρνητικές φάτσες εργοδοτών, πρόσεξε και την παράξενη αγγελία...

"Ζητείτε άντρας αποφασισμένος για εκτέλεση εργασιών"

- Εμπρός;

- Παρακαλώ, πήρα για την αγγελία...

- Ενδιαφέρεστε;

- Ναι κατ αρχήν, αλλά περί τίνος πρόκειται;

- Σε μισή ώρα, στο καλάθι σκουπιδιών δίπλα στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, θα βρείτε ένα κόκκινο φάκελο, διαβάστε το γράμμα και αν ακόμη ενδιαφέρεστε ξαναπάρτε με στο ίδιο  νούμερο, είμαι η κυρία Χι...

Το σημείωμα που υπήρχε μέσα στον κόκκινο φάκελο, ήταν βέβαια ανυπόγραφο, γραμμένο στη γραφομηχανή και έγραφε:

"Πρόκειται για "καθάρισμα" ενός γέρου, εφόσον συμφωνήσεις θα σου δοθούν όλες οι απαραίτητες πληροφορίες. Το ποσόν που θα πάρεις μετά την "καθαριότητα" ανέρχεται σε ένα  εκατομμύριο  ευρώ και θα σου δοθεί μετρητά την ίδια μέρα"

Όλο το βράδυ σκεφτόταν το εγχείρημα, κατά το πρωί κοιμήθηκε έναν ταραγμένο ύπνο, γεμάτο εφιαλτικά όνειρα ..ότι τον κυνηγούσαν όλες οι αστυνομίες του κόσμου...τελικά ξέφυγε απ τα κυνηγητά των μπάτσων ξυπνώντας και άρχισε, πίνοντας τον πρώτο καφέ της ημέρας, να ζυγίζει τα πράγματα.

Ανάμεσα στο "καθάρισμα" ενός πλούσιου γέρου και του σχολείου της Ελενίτσας, υπερίσχυσε το δεύτερο.

Το ηθικό μέρος πάλεψε με την ιδιότητα του σεκιουριτά, που είχε από κοντά γευτεί τη διαφθορά των εκμεταλλευτών πορνόγερων.

Το τεχνικό μέρος κάμφθηκε από τους αμέτρητους τόμους αστυνομικών ιστοριών που είχε καταναλώσει....

Οπότε...

- Κυρία Χι, είμαι ο κύριος Χ1, που διάβασε το σημείωμα μέσα στον κόκκινο φάκελο και

  συμφωνεί.

- Πολύ ωραία, θα βρείτε στον μπάρμαν της καφετέριας "Ο Νίκος" στο Παγκράτι, την

  επιστολή με τις λεπτομέρειες για το "δέμα".

- Και πως θα εξασφαλιστώ ότι θα με πληρώσετε;

- Θα στείλω στον Διευθυντή της τράπεζας "Αλφαμπανκ" Ηλιούπολης μια επιταγή με την

  υποχρέωση να σας πληρωθεί το συμφωνημένο ποσόν, όταν εγώ δώσω εντολή. Μπορείτε να ρωτήσετε από αύριο κι όλας.

- Και αν δεν το κάνετε, τι εξασφάλιση θα έχω;

- Τότε θα καταγγείλετε ανώνυμα στην αστυνομία, την ύπαρξη της επιταγής και ότι αφορά  το..."καθάρισμα", οπότε εγώ δεν θα μπορέσω να δικαιολογήσω το ποσόν σε συνδυασμό με το ατύχημα κλπ κλπ.

- Μου φαίνεται λογικό.

Καλά προχωράω, πρέπει τώρα να βρω σχέδιο "καθαρίσματος" του γέρου εφοπλιστή.

Φυσικά, θα γίνει με τη μορφή ατυχήματος, ώστε να μη δημιουργήσει υπόνοιες για την γυναίκα κληρονόμο του και ούτε βέβαια να διακινδυνέψει ο δολοφόνος.

Αυτοκινητιστικό, ηλεκτροπληξία, γλίστρημα, ένεση με φυσαλίδα, δηλητήριο μη ανιχνεύσιμο, αυτοκτονία.....οι πρώτες ιδέες που αρχίζω να οργανώνω για την δημιουργία σχεδίου βιώσιμου (μάλλον αντιβιώσιμου), για τον ήρωά μου Κώστα Ψυχρό.

Τον έχω ζωγραφίσει, ψηλό, ξερακιανό, με μεγάλη μύτη, μάτια ξεπλυμένα γαλανά και μια ουλή στο μέτωπο, από μια πετριά σε μικρή ηλικία...Φοράει ένα ψαθάκι στο κεφάλι και ένα μαύρο μακό μπλουζάκι με την επιγραφή στο στήθος...I am big (είμαι μεγάλος).

Λοιπόν τώρα στο γράψιμο, να καθαρίσουμε το γέρο εφοπλιστή, μ αυτόν τον τρόπο εξυπηρετώ και τα αριστερά ιδεολογικά μου....

Θα βρω το κατάλληλο αυτοκίνητο, θα.....

Από τα δρομολόγια και τα ωράρια που του έχει δώσει η κυρία Χι, διαλέγει το πιο απόμερο και αφού παρακολουθεί 3 μέρες το θύμα, διαπιστώνει την ορθότητα των πληροφοριών και σχεδιάζει τις ενέργειες....

Δίπλα στο μικρολίμανο εκεί που διασταυρώνεται η παραλιακή Ποσειδώνος με την Αγ. Δημητρίου, πρωί 6 πμ πλησιάζει με το κλεμμένο Χιουντάι, βλέπει το γέρο να βγαίνει απ το διώροφο αρχοντικό του, να κάνει τον πρωινό του περίπατο στο δεξιό πεζοδρόμιο και να ετοιμάζεται να διασχίσει κάθετα την Αγ. Δημητρίου.

Ο Ψυχρός βάζει μπρος, γκαζώνει και ορμάει από πίσω του υπολογίζοντας ακριβώς το χρονικό διάστημα που θα βρεθεί στο οδόστρωμα....όλα καλά...πλησιάζει στα δυο μέτρα....και αχ..ο σκύλος...ένα μαύρο κουταβάκι ακριβώς μπροστά του, στρίβει το τιμόνι να το αποφύγει, πέφτει στο στύλο και.....ξυπνάει ξάπλα στο πεζοδρόμιο, ενώ τον χαστουκίζει ο μπράβος του εφοπλιστή...

- Σιγά ρε τη βαράς;

- Ξυπνήσατε κύριε; ανησυχήσαμε, να φωνάξουμε την αστυνομία;...

- Ευχαριστώ, αλλά πρέπει να φύγω....

Ο επίδοξος δολοφόνος μαζεύει τα βρεγμένα του, καβαλάει το κλεμμένο στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο και εξαφανίζεται...

Τώρα πρέπει να τηλεφωνήσει στην κυρία Χι και να την ενημερώσει, σύμφωνα με τη συμφωνία, για να είναι γνώστης της κατάστασης....

Μου κόβει στη μέση το γράψιμο η Μαίρη

- Κάνε και ένα διάλειμμα μεγάλε συγγραφέα, να πιεις το καφεδάκι σου μαζί με το

  αγαπημένο κορίτσι σου, ή δεν είναι έτσι;

- Έτσι αγάπη μου, κλείνω αμέσως το λαπτόπ, αλλά να συμπληρώσω την τελευταία

  φράση.

Εκεί ήταν που παρουσιάστηκε..... για πρώτη φορά και με.... πάγωσε, μετά τον συνήθισα......

Πίσω απ το μπαρ μου γνέφει...ποιός;

Ένας ψηλός, ξερακιανός, με μεγάλη μύτη, μάτια ξεπλυμένα γαλανά και μια ουλή στο μέτωπο, από μια πετριά σε μικρή ηλικία...Φοράει ένα ψαθάκι στο κεφάλι και ένα μαύρο μακό μπλουζάκι με την επιγραφή στο στήθος...I am big (είμαι μεγάλος).

Ο Κώστας Ψυχρός αυτοπροσώπως! και μου κάνει ένα νόημα....τζίφος η προσπάθεια!

Η Μαίρη με βλέπει αποσβολωμένο να κοιτάζω προς το μπαρ και ανησυχεί

- Τι βλέπεις Νίκο;

- Να εκεί τον Ψυχρό, πίσω απ το μπαρ.

- Μα δεν είναι κανένας εκεί...

Μόνο εγώ τον βλέπω, μάλιστα μου χαμογελάει ειρωνικά, κάνει μπάι μπάι και ...εξαφανίζεται...

Προβληματίζομαι για το πως είναι δυνατόν να χαλάω μόνος μου το σχέδιο δολοφονίας, πως έβαλα αυτό το σκύλο να μου χαλάσει το γραπτό;

Σαν έμπειρος συγγραφέας, θα προχωρήσω σε άλλο σχέδιο, θα χρησιμοποιήσω δηλητήριο.....

Η κυρία Χι, απογοητεύτηκε για την ανατροπή των σχεδίων της, είχε παραγγείλει και ένα μοντελάκι που τώρα δεν μπορεί να το πληρώσει αφού ζει ο παλιόγερος, και μάλωσε τον Ψυχρό...

- Μα κύριε Χ1, ένας έμπειρος εκτελεστής εσείς, πως αποτύχατε;

- Οι συγκυρίες κυρία μου, αλλά το επόμενο και τελειωτικό χτύπημα πλησιάζει, κάντε

  υπομονή 2-3 μέρες....

Από ένα μαγαζί φυτοφαρμάκων στην Αιόλου, προμηθεύτηκε ποντικοφάρμακο για κάτι μεγάλους αρουραίους που είχε στον κήπο, όπως παραμύθιασε τον πωλητή.

Είχε παρακολουθήσει και είδε ότι ο τσιγκούνης εφοπλιστής αγόραζε από το γωνιακό σουβλατζίδικο μερικά βράδια σουβλάκι, οπότε έστησε την παγίδα.

Στήθηκε 2 βράδια κι έπινε τη μπύρα του στο μαγαζάκι και παρακολουθούσε τα τηλεφωνήματα, ώσπου το δεύτερο βράδυ άκουσε το μαγαζάτορα...

- Μάλιστα κύριε Αριστοτέλη, θα σας τα στείλω με το μικρό.

Έτρεξε και περίμενε έξω απ το σπίτι ο Ψυχρός και όταν έφτασε το παιδί ντελίβερι, τούδωσε ένα εικοσάρι και...

- Δώσε θα τα πάω εγώ στο θείο μου

Έβγαλε το καπέλο και τα μαύρα γυαλιά, χτύπησε το κουδούνι και έδωσε στη γριά υπηρέτρια τα δυο σουβλάκια με μπόλικη σάλτσα ποντικοφάρμακο.

Μετά βρήκε μια γωνία απέναντι απ το σπίτι και περίμενε το θρίαμβο και το ασθενοφόρο.

Πράγματι σε μισή ώρα έφτασε με τη σειρήνα στο φουλ, το ασθενοφόρο, παρέλαβε το δέμα φασκιωμένο στο φορείο και ντουγρού για νοσοκομείο, νεκροτομείο κλπ.

Αμέσως τηλέφωνο στην κυρία Χι, ενώ μπερδευότανε μέσα του οι τύψεις που σκότωσε το γέρο με τα σχέδια ξοδέματος του εκατομμυρίου, αφού πρώτα πλήρωνε τα δίδακτρα του σχολείου της κόρης του.

- Εμπρός; η κυρία Χι;

- Ρε παλιοηλίθιε τι έκανες;

- Τι έκανα; καθάρισα το γέρο με σουβλάκι και ειδική σάλτσα, φέρε τώρα το χρήμα.....

- Τι λες βρε ζώον, ποιό γέρο, την υπηρέτρια έστειλες στο νοσοκομείο, αφενός γιατί δεν

  της  είπες ότι τα σουβλάκια είναι για τον Αριστοτέλη και νόμιζε ότι είναι γι αυτήν και

  αφετέρου η ποσότητα ήταν τέτοια που η καημένη απλώς κοιλοπόνεσε και με μια πλύση

  στομάχου έγινε καλά, ευτυχώς δηλαδή......

- Ω...Ω....θα επανορθώσω κυρία Χι....θα....

- Σταμάτα τις υποσχέσεις και κάνε το καθήκον σου, γιατί θα βρω άλλον....

Εκείνο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ, εγώ ένας πετυχημένος συγγραφέας να παρασύρομαι και να μην μπορώ να σκοτώσω έναν παλιόγερο και μάλιστα καπιταλίστα εφοπλιστή;

Η αλήθεια είναι ότι η ειδικότητά μου ήταν μέχρι τώρα τα γλυκανάλατα αισθηματικά μυθιστορήματα και πρώτη φορά ασχολούμαι με αστυνομικό, αλλά....

- Έτσι είναι κύριε Νίκο, δεν έχετε ειδικότητα στα αστυνομικά και με μπλέξατε κι

   εμένα....

Γυρίζω και σηκώνομαι απ την πολυθρόνα του σαλονιού, ποιός μπήκε χωρίς να τον πάρω μυρωδιά στο σπίτι μου; Και τι να δω, αραγμένος στον καναπέ ο....Ψυχρός!

Ψηλός, ξερακιανός, με μεγάλη μύτη, μάτια ξεπλυμένα γαλανά και μια ουλή στο μέτωπο, από μια πετριά σε μικρή ηλικία...Φοράει ένα ψαθάκι στο κεφάλι και ένα μαύρο μακό μπλουζάκι με την επιγραφή στο στήθος...I am big (είμαι μεγάλος).

- Τι κάνεις εσύ εδώ; (άρχισα να μιλάω και με φαντάσματα)

- Δεν είμαι φάντασμα, είμαι ο ήρωάς σου και απαιτώ λίγη σοβαρότητα και σεβασμό

  στην προσωπικότητά μου....με γελοιοποίησες δυο φορές....

- Αν είναι δυνατόν να μου ζητάς και τα ρέστα χαρτογιακά, ζωγραφιά της δεκάρας,

  που σ έφτιαξα για λόγους ανάγκης να μη με πρήζει ο μαλάκας ο εκδότης μου...

- Κι εγώ για λόγους ανάγκης κάνω τον πληρωμένο δολοφόνο, για να πληρώσω το

   σχολείο...

- Μην ξεχνάς ότι εγώ σ έφτιαξα έτσι, γιατί δεν ήθελα να σε κάνω εγκληματία, αλλά

  εξ ανάγκης εκτελεστή για ένα καπιταλίστα εφοπλιστή...

- Δεν θα μου ρίξεις τώρα και κομματικές ευθύνες;

Η Μαίρη, που φαίνεται ότι έχει μπει από ώρα στο σαλόνι...

- Νίκο είσαι καλά;

- Ε, ναι, εσύ είσαι κούκλα; Ε, κάνω πρόβα για το μυθιστόρημα.....

- Το να μιλάς μόνος σου, θα ήταν πρόβα για θεατρικό σενάριο και όχι για αστυνομικό

   μυθιστόρημα.....

- Να, άλλαξα λίγο τρόπους γραψίματος, να σου βάλω ένα ποτό αγάπη μου;

- Άσε τα γλειψίματα υποκριτή και βρες ένα σχέδιο να σκοτώσουμε το γέρο, γιατί θα

  βρει άλλον η κυρία Χι και πως θα πληρώσω......

- Σκάσε ανάγωγε....συγνώμη δεν το είπα σε σένα αγάπη μου, μη

  φεύγεις...συγνώμη.....Αχ  βρε άτιμε τι μούκανες!

Το βράδυ δεν κοιμήθηκα, αφενός απ τη στενοχώρια για τη Μαίρη και πως θα βρω τρόπο να δικαιολογηθώ και απ την άλλη να ετοιμάσω βιώσιμο, λάθος αντιβιώσιμο σχέδιο δολοφονίας για τον Ψυχρό.....

Ο ψυχρός είχε οργανώσει με πολύ φαντασία και επιμέλεια το επόμενο και οριστικό χτύπημα. Επιτέλους το εκ θα γίνει δικό του, για να πληρώσει.....κλπ κλπ

Την Τετάρτη η υπηρέτρια έχει ρεπό, κανόνισε με την κυρία Χι να αφήσει ξεκλείδωτο το παράθυρο της κουζίνας και από εκεί θα μπει στις 7 και 30 που κάνει μπάνιο ο εφοπλιστής και θα τον πνίξει στη μπανιέρα, έχει δε έτοιμο και ένα σημείωμα πλαστογραφημένο τέλεια, που να μιλάει για αυτοκτονία. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Πράγματι πάει η ώρα 7, πηδάει τα κάγκελα του κήπου, ένας ευέλικτος Ψυχρός, ανοίγει το παραθυράκι της κουζίνας, ανεβαίνει στον πρώτο όροφο, όπου και το μπάνιο της κρεβατοκάμαρας, ανοίγει την πόρτα του μπάνιου και καθώς ο κύριος Αριστοτέλης έχει σαπουνάδες στα μάτια δεν τον βλέπει να πλησιάζει πίσω του με υψωμένα τα χέρια έτοιμος να τον στραγγαλίσει....και ....πατάει το σαπούνι που ήταν πεσμένο κάτω και ξαπλώνεται φαρδύς πλατύς στο πάτωμα του μπάνιου.

Ο γέρος πετάγεται γυμνός και αρχίζει να τον κυνηγάει, ο δικός μας κατρακυλάει τις σκάλες όπως όπως, ενώ ο εφοπλιστής ψάχνει την κυνηγετική καραμπίνα του...

- Μπαμ....Ωχ....κλέφτες...βοήθεια.....μπαμ......

Με ψυχραιμία ο Ψυχρός (όνομα και πράμα), ξεφεύγει και βγαίνει στον κήπο, ενώ ο γέρος τον κυνηγάει και φωνάζει:

- Πιάστε τον ...κλέφτης...

Παράθυρα ανοίγουν απ τα διπλανά σπίτια και Ωχ....ένα ντόπερμαν του γείτονα στο κατόπι του Ψυχρού....εκεί κατά τη γωνία, λίγο προτού προλάβει να μπει στο αυτοκίνητο...του προλαβαίνει το πόδι και το παντελόνι και το σακάκι.....

Είχε αδειάσει το ψυγείο μου και έπρεπε να κάνω προμήθειες γιατί περίμενα το βράδυ τη Μαίρη, που την κατάφερα να φτιάξουμε εκ νέου τις σχέσεις μα μετά το άτυχο συμβάν με τον Ψυχρό.

Γέμισα το καρότσι με κάθε είδους λιχουδιές και έψαξα να βρω μια σαμπάνια Μοέτ, σηκώνοντάς την ψηλά να δω τη χρονολογία παραγωγής, όταν......ξεχύθηκε απ την πόρτα του σούπερ μάρκετ ένας Ψυχρός.... ψηλός, ξερακιανός, με μεγάλη μύτη, μάτια ξεπλυμένα γαλανά και μια ουλή στο μέτωπο, από μια πετριά σε μικρή ηλικία...Φοράει ένα ψαθάκι στο κεφάλι και ένα μαύρο μακό μπλουζάκι με την επιγραφή στο στήθος...I am big (είμαι μεγάλος)....αναμαλλιασμένος, με σχισμένο σακάκι και ένα μπατζάκι να κρέμεται....

- Τι μούκανες άτιμε συγγραφέα, με κυνηγάνε να με φάνε....

Μου πέφτει η σαμπάνια απ το χέρι και γίνεται κομμάτια

- Σιγά Ψυχρέ ηρέμησε, ψυχραιμία, θα τα πούμε όλα, περίμενε να πληρώσω και πάμε στο γραφείο μου.

Την ώρα που πλήρωνα, πήρε το μάτι μου την ταμία να νεύει και αν κάνει στρίψιμο το δάχτυλο στο μυαλό σε καμιά δεκαριά πελάτες, που παρακολουθούσαν τη σκηνή....αλλά δεν με ένοιαξε, έπρεπε να ηρεμήσω τον Ψυχρό, ήταν δικό μου το λάθος.....

- Έχουμε πέντε λεπτά, μέχρι να έρθει η αρραβωνιαστικιά μου, Ψυχρέ σου ζητώ συγνώμη, είμαι άπειρος στα αστυνομικά διηγήματα και βάζω κατά λάθος πολύ συναίσθημα, δεν  μπορώ να τον σκοτώσω έτσι απλά...Λυπάμαι...

- Ούτε κι εγώ συγγραφέα μπορώ να το κάνω, πρέπει να βρούμε μια λύση...

- Φύγε τώρα και θα σκεφτώ, πρόσεξε μη σε δει η Μαίρη.....

Είχαν μείνει 5 μέρες για τη λήξη της προθεσμίας και είχα κάνει άλλες τρεις αποτυχημένες δολοφονικές απόπειρες στο γέρο εφοπλιστή.

Στη μία απ αυτές, μετάνιωσε τελευταία στιγμή με το μαχαίρι ανά χείρας ο Ψυχρός.

Στις άλλες δυο, ο πονηρός γεροεφοπλιστής μυρίστηκε τον κίνδυνο και τις απέφυγε.....

Απογοητευμένος που έπρεπε να παραδώσω το μυθιστόρημα στην τακτή προθεσμία, δέχτηκα μια λογική συμβουλή απ τη Μαίρη...

- Εσύ Νίκο μου, είσαι μαιτρ στα αισθηματικά μυθιστορήματα, βραβεία, διακρίσεις,

  μόνιμες πρωτιές στα ευπώλητα, γενικά σου βγάζουν όλοι το καπέλο. Έχεις

  θαυμάστριες όλο το γυναικείο φύλο. Γιατί τότε ν αλλάξεις στυλ και να

  διακινδυνεύσεις σε ένα τομέα

  που δεν είσαι ειδικός; Άσε λοιπόν το έγκλημα και τις δολοφονίες και βάλε ένα

  ωραίο αισθηματικό τέλος....

Η θέση της αρραβωνιαστικιάς ήταν σοφή.

Δεν κοιμήθηκα καθόλου το βράδυ, σκέφτηκα, κατέβασα όλες τις νουβελίστικες ιδέες και τεχνικές και αποφάσισα....

- Ψυχρέ έλα εδώ αμέσως.

Μέσα απ τον τοίχο πρόβαλε το κεφάλι του Ψυχρού και σιγά σιγά όλο του το σώμα.....ψηλός, ξερακιανός, με μεγάλη μύτη, μάτια ξεπλυμένα γαλανά και μια ουλή στο μέτωπο, από μια πετριά σε μικρή ηλικία...Φοράει ένα ψαθάκι στο κεφάλι και ένα μαύρο μακό μπλουζάκι με την επιγραφή στο στήθος...I am big (είμαι μεγάλος)....

Αγουροξυπνημένος και τρίβοντας με το χέρι τα μάτια...

- Τι τρέχει μεγάλε συγγραφέα, γιατί με ξύπνησες στα άγρια μεσάνυχτα;

- Τεμπελχανά, εδώ ο κόσμος καίγεται, λήγει η προθεσμία του εκδότη κι εσύ είσαι μια

  σκέτη αποτυχία...

- Μα αφεντικό, εσύ με φτιάχνεις...

- Άστα αυτά τώρα και απάντησέ μου με ειλικρίνεια: Θέλεις; σ αρέσει να σκοτώνεις;

- Όχι συγγραφέα, ποτέ, εγώ είμαι φιλήσυχος άνθρωπος, εσύ με βάζεις....

- Ωραία, λοιπόν αλλάζουμε πλάνο. Να τι θα κάνεις. Κατ αρχήν θα πας στο ληξιαρχείο

  και θ αλλάξεις όνομα, από Ψυχρός θα γίνεις Θερμός....

- Μα ποιό ληξιαρχείο, εσύ με βάφτισες μ αυτό το απαίσιο παγωμένο όνομα, άκου

  Ψυχρός....

- Δεύτερον, θα πας στο γωνιακό γυμναστήριο και θα γίνεις αθλητικός τύπος...

- Μα....

- Τρίτον, θα διαλέξεις απ τη ντουλάπα μου ένα σιέλ κοστούμι, ασορτί με τα υπέροχα

  γαλανά μάτια σου, πουκαμισιά, γραβατιά, παπούτσι να σφυρίζει και αφού τα κάνεις

  όλα θα έρθεις να σε επιθεωρήσω, φύγε τώρα....

- Φεύγω μετά χαράς αφεντικό και σούρχομαι αμέσως....

Το πληκτρολόγιο έχει πάρει φωτιά, είμαι πια στο στοιχείο μου.... γράφω… ζωγραφίζω...πετάω....

- Ήρθα συγγραφέα..

Και παρουσιάζεται μπροστά μου ένας ...γοητευτικός κύριος Θερμός....

Ψηλός, αθλητικός, με περήφανη μύτη, μάτια παθιάρικα γαλανά και μια αρρενωπή ουλή στο μέτωπο....Φοράει ένα καπελάκι του τένις στο κεφάλι και ένα λευκό στενό μπλουζάκι που τονίζει τους μυς του....

- Μπράβο Ψυχρέ, λάθος Θερμέ, είσαι τέλειος, πάμε τώρα στο επόμενο στάδιο.

  Τηλεφώνησε στην 50άρα όμορφη και πλούσια θεία σου....

- Εμπρός θεία Άντζελα, είμαι ο ανιψιός σου ο Θερμός.

- Τι κάνεις αγάπη μου, πότε θα με πας για τένις ή για γκολφ η σε καμιά δεξίωση, αλλά

  είσαι πάντα άφραγκος.

- Δεν πειράζει έχω πλούσια θεία

- Για τράκα με πήρες πάλι; Δεν έχει φράγκο σελέμη....

- Όχι, σε πήρα να πάμε για γκολφ, στο εξοχικό του Αριστοτέλη Πανάριου, του

  εφοπλιστή..

- Α, καιρό τον κυνηγάω τον άτιμο, βεβαίως και θα έρθω, δε θα μου γλυτώσει αυτή τη

  φορά.....

Μετά την όμορφη θεία, ο Θερμός παίρνει πάλι την Μπέλα.

- Έλα Χι, όπως συζητήσαμε για αλλαγή σχεδίου, όλα πάνε καλά, τα κανόνισα με τη θεία

  και  με φωτογράφο, εσύ κοίτα να φέρεις το γέρο στο εξοχικό, στο γήπεδο του γκολφ.

Ο Αριστοτέλης, κοσμικός και τέλειος οικοδεσπότης δέχεται το ζεύγος Θερμού και Άντζελας με πολύ τακτ και εντυπωσιάζεται με την όμορφη και πάμπλουτη 50άρα.

Η Μπέλα (κυρία Χι) και ο Θερμός (κύριος Χ1) συναντιούνται για πρώτη φορά και αλληλοεντυπωσιάζονται κι αυτοί από τα νιάτα και την ομορφιά τους.....

Μετά το γκολφ ακολουθεί κοκτέιλ στο περίπτερο του γηπέδου και η Μπέλα προσφέρεται να δείξει στον Θερμό τον κήπο, αφήνοντας το πλούσιο ζευγάρι μόνους στο περίπτερο, καθισμένους δίπλα δίπλα στον άνετο εξοχικό καναπέ, κι έναν...φωτογράφο να καραδοκεί στη σκιά.....

Οι φωτογραφίες ήταν αποκαλυπτικές και τέλειες αποδείξεις για διαζύγιο εις βάρος.....

Το ειδύλλιο του Θερμού με τη Μπέλα πλέχτηκε, μετά από ένα σκόνταμμα της Μπέλας (τυχαίο;) που ο Θερμός έσπευσε να την συγκρατήσει στην αγκαλιά του....

Με το φωτογραφικό πακέτο έτοιμο για χρησιμοποίηση, την άλλη μέρα στο ραντεβού των τεσσάρων για γεύμα στη βεράντα της πλούσιας θείας Άντζελας, που θέλησε να ανταποδώσει.....η Μπέλα ζήτησε το λόγο για τα περεταίρω.....

- Συγνώμη Μπέλα, θα μιλήσω πρώτος, ο Αριστοτέλης.

- Όπως θέλεις, μετά όμως έχω να κάνω μια δήλωση...

- Κάνε ότι θέλεις παιδί μου. Λοιπόν έχω να σας ανακοινώσω μια σοβαρή απόφασή μου.

  Ανάμεσα στα πολλά λάθη που έχω κάνει στη ζωή μου, όπως πολλοί άνθρωποι, έκανα

  και  ένα αταίριαστο γάμο, με μια υπέροχη κοπέλα, τη παρούσα , Μπέλα. Περάσαμε μια

  πολύ όμορφη περίοδο, αλλά η διαφορά ηλικίας ήταν μεγάλη και κρύωσε ο γάμος μας.

  Συμφωνείς Μπέλα; Λοιπόν γνώρισα προχθές αυτήν την υπέροχη κυρία, την Άντζελα

  και την ερωτεύτηκα, έχω δε την εντύπωση ότι η συμπάθεια είναι αμοιβαία, γι αυτό...

  Γονατίζω μπροστά στη Μπέλα και της ζητάω συναινετικό διαζύγιο με πλούσια

  ανταμοιβή  και αν δέχεται, ξαναγονατίζω μπροστά στην Άντζελα και της ζητάω το

  χέρι.

Συμφωνούν όλοι απνευστί, αλλά ζητάει το λόγο και ο Θερμός και όλοι ανησυχούν μήπως χαλάσει το όμορφο κλίμα που είχε δημιουργηθεί..

- Κυρίες και κύριοι, η σειρά μου να γονατίσω και να ζητήσω το χέρι της ωραίας  

  Μπέλας....

- Είμαστε όλοι τελικά ικανοποιημένοι, έτσι Μαίρη; έτσι Θερμέ;

- Λοιπόν αγάπη μου Νίκο, τέλειωσε το μυθιστόρημα, πήρες ένα κάρο χρήματα απ τον

  εκδότη σου που κατενθουσιάστηκε, αλλά σε παρακαλώ μάζεψε αυτό τον

  ψευτοήρωά σου τον Θερμό ή Ψυχρό, που όπως καταλαβαίνω κάθεται απέναντί μας

  στην πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι, και εξαφάνισέ τον..επιτέλους...., αγανακτισμένη η

  Μαίρη.

- Μαιρούλα μου, τον προσκάλεσα επίτηδες εδώ σήμερα, τον ήρωά μας για να

  παραστεί  μάρτυρας σε μια τελευταία τελετή.. Γονατίζω μπροστά σου και σου ζητώ

  επισήμως το  χέρι, και ....κλείνω το μάτι στον Θερμό.....

Καθώς η Μαίρη με αγκαλιάζει και με φιλάει με πάθος, διακρίνω με την άκρη του ματιού το Θερμό να σηκώνεται και να πηγαίνει προς την πόρτα με ένα κοροϊδευτικό χαμόγελο...

Ένας ψηλός, αθλητικός τύπος, με περήφανη μύτη, μάτια παθιάρικα γαλανά και μια αρρενωπή ουλή στο μέτωπο....Φοράει ένα καπελάκι του τένις στο κεφάλι και ένα λευκό στενό μπλουζάκι που τονίζει τους μυς του....