Ο αέρας σήμερα θα είναι πολύ ενοχλητικός, όπως ανέφερε το δελτίο καιρού, θα φτάσει τα 8-9 μποφόρ στην πόλη μας. Σου ανακατεύει τα μαλλιά, σε σπρώχνει αντίθετα απ την επιθυμητή κατεύθυνση, κουτουλάς με τους συνοδοιπόρους, λυγίζει τα δέντρα της λεωφόρου και πάνω απ όλα συνοδεύεται από μια παράξενη υπόκωφη βοή. Όπως καταλάβατε, ο ήρωάς μας ο Νίκος Ανδριανός, είναι σήμερα στις κακές του διαθέσεις. Όλα τον ενοχλούν.
Απ το ξύπνημα το πρωί, όταν η κυρά Μαρίνα (η σύζυγος), έκαψε το τοστ του πρωινού του, όταν ο παππούς του τον επέπληξε γιατί τον έστησε χθες το βράδυ στο ραντεβού τους για ποδόσφαιρο 5Χ5, όταν το τρίλερ καθυστέρησε λόγω βλάβης να τον πάει στη δουλειά του και έπρεπε να κάνει με τα πόδια μια μεγάλη διαδρομή για να βρει το επόμενο…
Τελικά βρήκε πάλι το κέφι του, γιατί τον ειδοποίησαν απ το κέντρο βιοϋγείας, ότι έχει κατακυρωθεί η καθυστέρησή του και ο προϊστάμενος τον απαλλάσσει απ τη βάρδια του για σήμερα.
Άρχισε να βλέπει με νέα διάθεση τον πρωϊνό του περίπατο πλέον και να σχεδιάζει πρόγραμμα.
Μίλησε στο τρακτ με τη Μαρίνα και της ζήτησε να πάρει κι αυτή άδεια και να βγουν για καφέ ή ότι άλλο ήθελε, μια μέρα αργίας μετά από τόσους μήνες.
Συναντήθηκαν στο στάρπρες της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ήπιαν ένα καφέ βιοσπρέσο και σχεδίασαν μια ελεύθερη διασκεδαστική μέρα.
«Προτείνω να πάρουμε τη μάνα, τον πατέρα, τη γιαγιά, τον παππού και τα δυο ζευγάρια θείου Νώντα και θείου Πάρις και αν πάμε για μια παρτίδα τένις στο Αρσάκειο του Ψυχικού», έκανε την πρώτη κίνηση ο Νίκος.
«Αντιπροτείνω να πάμε οι δυο μας στο μουσείο παιδιών Βαρδινογιάννη, επίσκεψη που έχω από καιρό τη σφοδρή επιθυμία να κάνω και μέχρι σήμερα δεν μου έχεις κάνει το χατίρι», απάντησε η Μαρίνα.
«Δεν έχω άλλο λόγο για την άρνησή μου, όπως ξέρεις, γιατί είναι σίγουρο ότι μετά θα μου τριβελίζεις το μυαλό να ξεκινήσουμε διαδικασίες αναπαραγωγής, που και πάλι ξέρεις πολύ καλά ότι ούτε σειρά έχουμε, είμαστε Νο 148537 και έχει φτάσει μόνο ως το 1223, αλλά ούτε και τα ανταλλάξιμα διαθέτουμε».
«Τα ξέρω όλα αυτά, όπως επίσης ξέρω ότι έχεις άριστες σχέσεις με τον Νίπο, τον πιο ισχυρό απ τους 30, τον οποίο έχεις σε πρόγραμμα και σου χρωστάει μεγάλη χάρη, οπότε άνετα μπορείς να του ζητήσεις ένα ρουσφέτι. Ανεξάρτητα απ αυτό όμως σε παρακαλώ να πάμε στο μουσείο και σου υπόσχομαι ότι δεν θα σε πιέσω για τίποτα», ζητάει η Μαρίνα.
«Αμάν αυτό το κόλλημα με τα παιδιά», σφέφτεται από μέσα του ο Νίκος. Εκείνος απ ότι έχει διαβάσει και δει στα διάφορα εκπαιδευτικά, διασκεδαστικά ή ενημερωτικά spotters, έχει αποκομίσει ότι τα παιδιά σε μικρές ηλικίες, την παλιά εποχή, ήταν ένα μαρτύριο για την κοινωνία και ιδίως για τους γονείς.
Τάϊσμα, φροντίδα υγείας, εκπαίδευση, προφυλάξεις, ντάντεμα, απορροφούσαν ανώφελα όλο το διαθέσιμο χρόνο της τότε διαρθρωμένης κοινωνίας.
Ακόμη υπήρχαν τα παρεπόμενα, όπως γκρίνιες, κλάματα, διαολιές, ανυπακοή και τόσα άλλα που συνεχίζονταν για καμιά 20αριά χρόνια.
Τι καλά που έχουμε απαλλαγή απ όλα αυτά και να η κυρία Μαρίκα που θέλει να μας βάλει σε ένα τέτοιο αποκρουστικό παιχνίδι.
Η ώρα αντήχησε μελωδικά στο θόλο του καφέ- μπαρ και η ξανθιά καλλονή περιέφερε στο γυμνό στήθος της την πληροφόρηση της χρονοώρας:
«Ώρα 10η πρωϊνή της 38532 Τρίτης 28 Απριλίου, χρονιάς 2131 στη ζώνη Αμπελόκηποι 32».
Την ίδια στιγμή σηκώθηκε η Μαρίκα, που έλαμπε κάτω απ το φωτισμένο θόλο, με τη λευκή εξωρόμπα που τη στόλιζε το σμαράγδι, δώρο μου στη γιορτή της, στο ντεκολτέ, με φίλησε και μου ψιθύρισε στ αυτί:
« Σ ευχαριστώ που συμφώνησες για το μουσείο και για ότι προτίθεσαι να κάνεις μετά και να είσαι σίγουρος ότι θα στο ανταποδώσω. Τα αφήνω όλα στα χέρια σου».
Ο σερβιτόρος τους πλησίασε, διασταύρωσε τα στοιχεία τους και τους έδωσε την κάρτα στιγμής.
Μηχανικά ο Νίκος ήλεγξε την κάρτα τους: Νίκος Ανδριανός- Μαρίκα Έστερ, αρ. μητρώου 33245, γεννηθέντες στη Αθήνα28- Τίρανα 33, τα έτη 1942 και 1952, κάτοικοι Αμπελοκήπων32, αναμορφωμένοι το 2015 και τακτικές ανανεώσεις κάθε 20ετία. Χρώμα οφθαλμών 434Β -413Ε, μαλλιών 2211-2112, Διατροφή 28ΤΚΕ, εργασία μηχανικός τομέας ##33-τεχνική έρευνα ## 12, Δ/νση κατοικίας Λάτση Ε2 μπλοκ 5.
«Σωστά, αγαπητέ, φέρτε μας τα πρέποντα», εννοώντας τον εσπρέσο τους.
Το εναέριο μετρό, που άρεσε στη Μαρίκα, τους μετέφερε σε κλάσματα του δευτερολέπτου στη Θήβα όπου το Μουσείο παιδικής ιστορίας Βαρδινογιάννη.
Οι συνηθισμένοι έλεγχοι, κάρτες και περιδιάβαση στις αίθουσες.
Με ένα πρωτοποριακό σύστημα, νέας αρχιτεκτονικής, παρουσιάζονται στα διάφορα επίπεδα, όλα τα στάδια αναπαραγωγής του ανθρώπου, όπως συνέβαιναν επί 22 αιώνες της πρώιμης ιστορίας. Ξεκινούσε με τη σεξουαλική πράξη, το έμβρυο, τη γέννηση και όλα τα στάδια ανάπτυξης, με συχνότητα 1 έτος για κάθε στάδιο, μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Όλα αυτά συνέβηκαν μέχρι το λυτρωτικό έτος 2015, οπότε είχαμε τη μεγάλη αναμόρφωση του γήινου ανθρώπου και σταμάτησε η εξέλιξη αναπαραγωγής, με κάποια μικρή εξαίρεση επιστημονικής φύσης.
Η Μαρίκα παρακολουθούσε με μεγάλο ενδιαφέρον όλα τα εκθέματα του Μουσείου, που είχε οργανωθεί απ τη γνωστή φιλάνθρωπη οικογένεια Βαρδινογιάννη, αλλά ξεροστάλιαζε ιδιαίτερα σε κάποιο κέρινο μελαχρινό κοριτσάκι.
Ο Νίκος είχε αράξει σε μια πολυθρόνα και διάβαζε στο gatzet τα τελευταία νέα στον κόσμο, ώσπου κάποια στιγμή τον πήρε ο ύπνος.
Τι περίεργο, γύρισε πίσω στο σκηνικό της μεγάλης αναμόρφωσης στη Γη το 2015.
{ Έβλεπε πάλι τα τεράστια γράμματα στις εφημερίδες της εποχής:
«Επιτέλους ανάσταση, το ανθρώπινο γένος θα ζήσει αιώνια. Μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις από ομάδες εργασίας, που ασχολούνται με το θέμα κρυφά από το 2000.
Το λόμπι των δισεκατομμυριούχων επιτέλους προσφέρει υπηρεσίες στην ανθρωπότητα.
Από το 2000, τα καλύτερα επιστημονικά μυαλά του κόσμου επιστρατεύτηκαν και στηριζόμενα σε σχέδια της Κινεζικής και Αιγυπτιακής φιλοσοφίας περί αιωνιότητας, χρησιμοποίησαν όλες τις επιτεύξεις της επιστήμης στους τομείς της γενετικής, της ρομποτικής, της πληροφορικής, της χημείας, της φυσικής, της βιολογίας κλπ και έκαναν συγκεκριμένες προτάσεις εφαρμογής.
Αντικατάσταση οργάνων, βλαστική κλωνοποίηση, γενετική ανανέωση, ρομποτική, απομόνωση νοσογόνων παραγόντων, διορθώσεις κυτταρικών δομών, διατροφή, τρόπος ζωής κλπ κλπ θα έφερναν τεράστιες κοσμογονικές αλλαγές».
Στην αρχή προέβλεπαν επιμήκυνση της ζωής στα 250-300 χρόνια, αλλά μέχρι το 2020 επιτεύχθηκε η σχεδόν αιωνιότητα.
Μπήκαν όμως σοβαρές προϋποθέσεις:
-Σταματούν οι γεννήσεις, προς αποφυγή υπερπληθυσμού, με όλες τις συνέπειες γεωπολιτικές, οικονομικές, βιολογικές κλπ.
-Παραμένει η επιτροπή ανανέωσης, με προϋποθέσεις που θεσπίστηκαν στο σύνταγμα και δίνουν τη δυνατότητα τεκνοποίησης σε ποσοστό 1%.
-οι απαγορεύσεις σταματούν και επανεξετάζονται μόνον όταν επιτευχθεί μετοίκηση σε άλλο πλανήτη, οπότε δεν έχει νόημα ο περιορισμός γεννήσεων.
Οι παραπάνω αποφάσεις δεν επιβλήθηκαν εύκολα, υπήρξαν φοβερές αντιδράσεις από τις θρησκείες, πολιτικά κόμματα, οργανώσεις, κυβερνήσεις κλπ και για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου Συντάγματος που να περιλαμβάνει τα παραπάνω, χρειάστηκαν τρομερές κινητοποιήσεις, δημιουργήθηκαν εντάσεις, πόλεμοι, αντάρτικα….
Είχαν παρακολουθήσει όλοι τα γεγονότα και είχαν σοκαριστεί με το σταμάτημα των γεννήσεων, όσο κι αν ήταν λογικό, δεν μπορούσαν να αφήσουν εύκολα πίσω αυτή την πολύτιμη διαδικασία ανανέωσης της ζωής, τη γέννηση μιας νέας ζωής, με τις τόσες χαρές, με τόσες αλησμόνητες θαυμάσιες περιπέτειες.
Θυμόταν τα παιδικά του χρόνια, τα παιχνίδια, τις γιορτές, τα νανουρίσματα, τις γλύκες της μάνας και της γιαγιάς, τα εφηβικά χρόνια, τα σχολεία…
Τι γλυκιά νοσταλγία, πως θα ήθελε να ξαναζούσε τέτοιες στιγμές…}
«Κύριε, κύριε είστε καλά, να φωνάξω γιατρό;…»
Ξύπνησε απ τον ύπνο και την ονειροπόληση, έχοντας σκυμμένο πάνω του το φύλακα του μουσείου, που τον νόμισε άρρωστο ή νεκρό και μερικούς περίεργους.
«Εντάξει είμαι, με πήρε λίγο ο ύπνος, συγγνώμη που σας ανησύχησα».
Σαν σίφουνας έπεσε πάνω του η Μαρίκα
« Τι έπαθες αγάπη μου, είσαι καλά, ξάπλωσε, να φέρουμε γιατρό;»
Σηκώθηκε απ την πολυθρόνα, την έπιασε απ τους ώμους και
« Πάμε αγάπη μου, έχουμε δουλειά να κάνουμε, πρέπει να βρω τον Νίπο, τον πιο ισχυρό απ τους 30, μου χρωστάει μια μεγάλη χάρη. Μετά πάμε να ανοίξουμε το παιδικό δωμάτιο….»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου