Τα παράξενα του μέλλοντος. (6)
Ενώ το καινούργιο, στην εποχή μας παίρνει σιγά-σιγά τη θέση του παλιού κι ενώ αλλάζουν οι μορφές ανθρώπων, μηχανών, κτιρίων κι ακόμη οι ιδεολογίες, οι τέχνες, ο πολιτισμός, κι ενώ οι νέες επιστημονικές ανακαλύψεις ωθούν την τεχνολογία σε ζηλευτά ύψη, ο μέσος άνθρωπος παρατηρεί αποσβολωμένος τα συμβαίνοντα σαν μέσα σε μια ζάλη και προσπαθεί μάταια ν ακολουθήσει τις μοντέρνες ιδέες και εφαρμογές.
Ο φίλος σας Γιάννης Μαζόχας ήμουν ένας απ αυτούς τους παραζαλισμένους κοινούς θνητούς. Το προηγούμενο πρωί στο γραφείο μου στη ΔΨ Εφορεία, είχα μπλέξει σε μια συζήτηση με 2-3 συνάδελφους «διανοούμενους», σαν εμένα. Όλοι είχαμε στόχο να επιδείξουμε ότι έχουμε κουλτούρα κι ότι ενδιαφερόμαστε για τον πολιτισμό. Το βιβλίο είχε την τιμητική του. Θυμηθήκαμε τι έχουμε διαβάσει τελευταία, και δεν άργησε να φτάσει η κουβέντα στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας.
Καταγωγή της Γης και του Σύμπαντος, μαύρες τρύπες, τηλεμεταφορά, ταξίδια στο χρόνο, είχαν την τιμητική τους. Η συζήτηση προχώρησε, εκείνο το μεσημέρι της Δευτέρας (τις ώρες που είμαστε κλειστοί στο κοινό, αλλά είχαμε μαζί και τον έφορο οπότε ουδείς κίνδυνος παράβασης), για τα ήθη και έθιμα σε κοινωνία του μέλλοντος. Υπήρξε διάσταση απόψεων των φίλων μου Γιώργου Αγροίκου με τον Δημήτρη Αντωνάκο.
«Τα ήθη και έθιμα κάθε εποχής απεικονίζουν τον πολιτισμό και την πρόοδό της», υποστήριζε ο Αγροίκος.
«Σύμφωνοι, αλλά μη ξεχνάς ότι πάντα τα αίτια είναι κοινωνικοοικονομικά, οπότε ανάλογα διαμορφώνονται και τα ήθη», αντέτεινε ο Αντωνάκος.
«Δηλαδή μπορεί να επικρατήσει ανήθικη κατάσταση, αν τα οικονομικά των κατώτερων τάξεων είναι στο μέλλον χειρότερα από σήμερα;», επανέρχεται ο Αγροίκος.
«Φυσικά και μπορεί, μια ελευθεριάζουσα κατάσταση των ηθών είναι πιθανή, εφόσον τα ενδιαφέροντα θα στρέφονται κατά 90% στην προσπάθεια επιβίωσης και αυτό βέβαια μπορεί να επηρεάσει και τις υπόλοιπες τάξεις, ώστε να εδραιωθεί σε όλη την κοινωνία», εξηγεί ο Αντωνάκος.
«Πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει, για παράδειγμα μελλοντική κοινωνία στην οποία οι οικογένειες να μη ενδιαφέρονται για τη συζυγική απιστία και να ζουν ο καθένας τη ζωή του;» ρωτάει ένας άλλος φίλος.
«Βεβαίως, αν δε λάβουμε υπόψη τα ήθη των εποχών της Αναγέννησης, ή τις συνήθειες αφρικανικών φυλών, ή Ινδιάνων κλπ, ένα πιθανό σενάριο θα ήταν, τα μέλη των οικογενειών να είναι ελεύθερα στην επιλογή ερωτικών συντρόφων, καθώς εκείνο που θα τα συνδέει μόνο θα είναι αποκλειστικά η εξασφάλιση του επιούσιου».
«Δηλαδή προβλέπεις ότι σε μια μελλοντική κοινωνία, ο έρωτας θα είναι ελεύθερος και δεν θα θεωρείται απιστία μέσα στην οικογένεια. Και ίσως ακόμη ο άντρας θα προτείνει στη σύζυγό του διάφορους εραστές», γελώντας εγώ (ο Γιάννης). Η συζήτηση πήρε και μια ιλαρή μορφή και κυριάρχησε η σεξολογία, όπως συνήθως συμβαίνει στις αντρικές συντροφιές.
Έφυγα απ το γραφείο και ανανεώσαμε για αύριο την κουβέντα. Την άλλη μέρα το πρωί, ήμουν λίγο ταραγμένος γιατί είχα πέσει στο κρεβάτι με βαρύ στομάχι, απ το βραδινό δείπνο και ίσως από ένα κρύωμα, είχα πονοκέφαλο και ζαλάδα.
Απ το σπίτι μου μέχρι το γραφείο περπατούσα σαν σε ομίχλη και σκεφτόμουν πως θα συγκεντρωθώ για δουλειά με τέτοιο κεφάλι. Όλα γύρω μου τα έβλεπα περίεργα, τι σου είναι η ζαλάδα! Τα αυτοκίνητα διαφορετικά, σαν να είχαν όλα σκούρο γκρι χρώμα, τα κτίρια κι αυτά στο ίδιο μουντό «άχρωμο χρώμα» και γενικά ίδια απόχρωση τα ρούχα των ανθρώπων, τα μαγαζιά, οι πινακίδες…όλα, αχρωμία και γκρίζο.
Μπαίνοντας στο κτίριο της εφορείας, παρατήρησα με ομίχλη στα μάτια, αλλαγές, φαίνεται ότι θάχουμε καινούργιες εργασίες ανακαίνισης; Μ εντυπωσίασαν οι αλλαγές, αλλά η ζαλάδα δεν μ άφησε να διακρίνω λεπτομέρειες.
Μετά το γραφείο επισκέφτηκα το μπαρ του ισογείου, που ήταν το αποκούμπι μας κάθε μεσημέρι, για ένα ποτό και κουτσομπολιό. Όλοι οι μακαντάσηδες ήταν εκεί παρόντες.
Απ την παρέα ο κλητήρας ο Σταύρος, με καλωσόρισε εγκάρδια
«Έλα επιτέλους Γιάννη, σου έχω έτοιμη τη χθεσινή παραγγελία και παραλίγο να σου τη φάει ο Σάκης. Σου βρήκα ένα παλικάρι μούρλια για τη Φλώρα, τη γυναίκα σου, είναι ο άντρας της αδελφής μου, 40άρης αλλά γυμνασμένος, θα της κάνει καταπληκτικό κρεβάτι». Γύρισα και τον κοίταξα σαστισμένος, τι λέει ο καθυστερημένος, το παράκανε με τα αστεία του.
«Καινούργιο ανέκδοτο Σταύρο; Αυτή τη φορά όμως θίγεις την οικογένειά μου, γι αυτό κόφτο», μπόρεσα με ίχνη ευγένειας να απαντήσω.
«Καλά κατάλαβα ότι ήρθες μπαρουτιασμένος, μήπως δεν πήρες τα κουπόνια σου για την εβδομαδιαία σίτιση; Νομίζω το Μ (Μαζόχας) ήταν σήμερα στις 9 το πρωί, στο μέγαρο της Υπερκρατικής Πρόνοιας, στο νέο Μαρούσι. Επίσης σε βλέπω ζαλισμένο, να φωνάξω την αδελφή του Κέντρου να σου κάνει μια όρθια ανάνηψη, να γίνεις άλλος άνθρωπος, προηγουμένως κάναμε εγώ κι ο Αγροίκος και τώρα ήμαστε σχεδόν έτοιμοι για σεξ, μετά από δυο μήνες που το είχαμε σιχαθεί», συνεχίζει ο Σταύρος.
Όλα γύρισαν πάλι ανάποδα, με τυραννάει ο φίλος που σημειωτέον είναι μακράν ο πρώτος καλαμπουρτζής της παρέας, αλλά δεν καταλαβαίνω τα αστεία του σήμερα, συνήθως έχει χιούμορ, σήμερα όμως μιλάει παράξενα.
«Τι λες βρε καθυστερημένε, ποια Υπερκρατική, ποιο νέο Μαρούσι, ποια αδελφή, ποια ανάνηψη, τι φαντασίες είναι αυτές που μου τσαμπουνάς, σήμερα Τρίτη πρωί;» τον παρατηρώ αυστηρά πλέον.
«Ποια Τρίτη, που βρίσκεσαι, για ξύπνα Γιάννη. Σήμερα είναι 7κ, το ημερολόγιο με Δευτέρες, Τρίτες κλπ έχει καταργηθεί εδώ και 40 χρόνια, απ την εποχή των Μπους, Ζισκάρ, Παπανδρέου κλπ. Μην ξεχνάς ότι τώρα έχουμε 2051, ημερολόγια με αριθμούς απ το 1 ως το 31 και με μικρό γράμμα που δείχνει την καιρική κατάσταση.για να μη σπαταλάμε χρόνο με ρεπό, αργίες, γιορτές κλπ, να δουλεύει με λάδι η μηχανή του χρόνου, όπως λένε οι εφτά σοφοί που μας κυβερνάν. Ή το ξέχασες κι αυτό. Μιλήστε του κι εσείς ρε παιδιά, Αντωνάκο βοήθησε γιατί μου φαίνεται αντίστροφος σήμερα ο Γιάννης», μου επιτίθεται ο Σταύρος.
Ο Αντωνάκος ήταν Διευθυντής της Τράπεζας, που στεγαζότανε στο ισόγειο της Εφορείας.
«Πιο σιγά ρε φίλε, τον τάραξες τον άνθρωπο, ίσως έχει υπαρξιακό στρες σήμερα, Γιάννη πιες ένα τσάι, ηρέμησε και άσε το φίλο μας να λέει, δεν χρειάζεσαι ανάνηψη, αυτά είναι διαδικασίες αντιδραστικές. Όσο για τους εφτά σοφούς κυβερνήτες, λίγα είναι τα ψωμιά τους, καθώς και οι αντιδραστικοί νόμοι τους.
Η Μεγάλη Κίνα, τα Αραβικά Καντόνια, η Νότια Λατίνα, η Ευρώπη των τεσσάρων, η Μεγάλη Σκανδιναβία, το Σλαβικό Πόντιουμ κλπ, είναι έτοιμα να χαράξουν τις νέες ζώνες επιρροής και τότε αντίο 7 σοφοί και διαδικασίες ανάνηψης», συνεχίζει ο Αντωνάκος.
Μου σερβίρουν ένα τσάι, το οποίο πίνω με αργές ρουφηξιές, παρατηρώντας πιο προσεκτικά τους φίλους μου και τους άλλους στο κέντρο. Όλοι φοράνε γκρίζα ρούχα, η διακόσμηση γκρίζα, δεν βλέπω πουθενά χρώμα, δεν υπάρχουν κοπέλες, τα ποτά είναι μάλλον μόνο αναψυκτικά, δεν βλέπω οινοπνευματώδη. Εικόνα παράξενη για μπαρ, ατμόσφαιρα παράξενη…
«Σας παρακαλώ φίλοι, έχω ηρεμήσει. Ας πούμε ότι έχω μείνει στην πρώτη δεκαετία του 2000 κι εσείς μου λέτε ότι είμαστε στο 2051. Μπορείτε παρακαλώ να μου ιστορήσετε τι έγινε σ αυτό το διάστημα, που ούτως ή άλλως το αγνοώ, έστω γιατί σήμερα έχω ένα πρόβλημα αμνηστίας; Δεν ξέρω αν είναι πραγματικότητα όλα αυτά ή τα φαντάζομαι, αλλά εξηγείστε μου», τους παρακαλώ απεγνωσμένα έχοντας την ίδια με πριν θολούρα στο μυαλό μου.
«Θα σου εξηγήσω εγώ», μου λέει ο Αγροίκος, ο θεωρητικός της παρέας και σκληρός αριστερός.
«Τη δεκαετία 2000-2010, η Αμερική με σύμμαχο τα Ευρωπαϊκά κράτη και το Ισραήλ, είχε αναστατώσει τον πλανήτη με αλλεπάλληλους πολέμους (ελλείψει και της Σοβιετικής Ένωσης). Σε εμπόλεμη κατάσταση Ρωσία, Σερβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λίβανος, Παλαιστίνη και τελικά, με πρόσχημα την προσωρινή αποχώρηση του Κάστρο, λόγω ασθένειας, προσπάθεια αιφνιδιαστικής επίθεσης στη Κούβα.
Ο Κάστρο, όμως σε συνεργασία με τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας τον Τσάβες, είχαν επιμελώς προετοιμάσει το έδαφος και είχαν σχέδιο αντίδρασης. Με μυστικές συνομιλίες Κουβανών στρατιωτικών, πρώην Σοβιετικών, Κινέζων, Λατινοαμερικάνων, Αράβων και Σκανδιναβών είχε εκπονηθεί τρομερό σχέδιο. Επρόκειτο να εγκλωβίσουν τους ηγέτες των μεγαλύτερων δυτικών κρατών, μέσω πρακτόρων της Σοβιετικής εποχής που είχαν εισχωρήσει από την προηγούμενη γενιά μέσα στις τάξεις των φυλάκων ασφαλείας των ΗΠΑ. «Φύτευαν» μικρά παιδιά, με γονείς κατάσκοπους, τα οποία μεγάλωναν στον τόπο αυτόν, πήγαιναν σχολεία και γενικά ζούσαν σαν ντόπιοι γηγενείς και αν κάποτε τους χρειαζότανε η κατασκοπία, τους χρησιμοποιούσαν. Το ίδιο είχαν κάνει και οι Αμερικανοί και κατόρθωσαν εκ των έσω να ρίξουν την τότε Σοβιετική ηγεσία.
Με τον τρόπο αυτό «εκβιάσανε» την παράδοση των κυβερνήσεών τους σε οργανωμένες από πριν ομάδες ανταρτών πόλεων. Η επιχείρηση πήγαινε πολύ καλά, αλλά «την δόξαν πολύ εμίσησαν, το χρήμα ουδείς». Βρέθηκε κάποιος διπλός πράκτορας της ΣΙΑ και τελευταία στιγμή πουλήθηκε και προφύλαξε τον Μπους, οπότε η επιχείρηση δεν μπορούσε να πετύχει, χωρίς τον ηγέτη της μόνης υπερδύναμης. Ήδη όμως είχαν συλληφθεί οι άλλοι ηγέτες, οπότε αναγκαστικά έγινε συμφωνία των δυο πλευρών και δεν είχαμε συρράξεις και αντεκδικήσεις.
Έλα όμως που με τον Μπους δεν υπάρχει συμφωνία ούτε λόγος, καταπάτησε τις συμφωνίες, έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια την προσωπική τύχη των άλλων ηγετών και ήταν έτοιμος να επιτεθεί με πυρηνικά κατά των ανταρτών χωρών. Τότε παίχτηκε το τελευταίο χαρτί του τρομερού εναλλακτικού σχεδίου Νο 2, που είχαν έτοιμο ο Κάστρο με τον Τσάβες. Το σχέδιο ΤΣΕ.
Πάνοπλοι αντάρτες απήγαγαν όλους τους πολυεκατομμυριούχους των χωρών Αμερικής, Ισραήλ, Αγγλίας, Γαλλίας, Ισπανίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας κλπ και μέσω αυτών εκβίασαν ακόμη και τον Μπους και αφόπλισαν τα κράτη αυτά. Όπως είναι γνωστό, τον δυτικό κόσμο κυβερνούσε το κεφάλαιο (και με τη δύναμη αυτού οι πολιτικοί), δηλαδή η λέσχη των κεφαλαιοκρατών, οπότε με τη σύλληψή τους εκβιάστηκαν οι πολιτικοί και έκαναν γενικό αφοπλισμό, διατηρώντας τα καθεστώτα τους, αλλά πλέον χωρίς δύναμη.
Αντίθετα οι επαναστάτες απόκτησαν όλο τον οπλισμό (πυρηνικό και συμβατικό) και είχαν το επάνω χέρι. Δημιούργησαν λοιπόν κράτη Δημοκρατικά, και Σοσιαλιστικά, όπως τη Μεγάλη Κίνα, τα Αραβικά Καντόνια, τη Νότια Λατίνα, την Ευρώπη των τεσσάρων, τη Μεγάλη Σκανδιναβία, το Σλαβικό Πόντιουμ κλπ, τα δε υπόλοιπα σιγά-σιγά θα βαδίσουν με δημοκρατικές διαδικασίες προς τα εκεί. Ειδικά για το Ισραήλ, δεν επέδειξαν εκδικητικότητα αλλά όρισαν σύνορα δυο ίσων κρατών Παλαιστίνης και Ισραήλ.
Οι πόλεμοι σταμάτησαν οριστικά και αμετάκλητα και υπάρχουν πολύ καλές προοπτικές για παγκόσμια ευημερία, γιατί οι λαοί ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης βλέπουν πλέον ορατά τα αποτελέσματα του δημοκρατικού τρόπου ζωής, οπότε θα πορευθούν αβίαστα προς τα εκεί.
Στην Ελλάδα τώρα, υπάρχει ακόμη αντίδραση, αλλά θεωρητική μόνο. Κυβερνούν, κατόπιν συμφωνίας των κομμάτων, επτά σοφοί, δηλαδή τεχνολόγοι και καθηγητές πανεπιστημίου, οι οποίοι ανέλαβαν να δημιουργήσουν συνθήκες κατάλληλες αντικειμενικών εκλογών. Όλα δείχνουν ότι το μέλλον της χώρας μας θα είναι δημοκρατικό τουλάχιστον, αν όχι σοσιαλιστικό.
Το πρόβλημα σε όλα τα δυτικά κράτη και κυρίως τα μικρά, όπως η Ελλάδα, ήταν να χαλιναγωγηθούν τα αντιδραστικά στοιχεία και οι παρακρατικές οργανώσεις, που με την ανοχή του επίσημου κράτους οργίαζαν.
Αυτό αποδείχτηκε ποιο εύκολο απ ότι περιμέναμε, γιατί αυτά τα υποκείμενα είναι όλα θρασύδειλα και αμέσως άρχισαν το γλείψιμο στους κρατούντες. Θέλουν όμως πολύ προσοχή γιατί αυτοί δεν έχουν ιερά και όσια, δεν έχουν μπέσα».
«Κάνε ένα διάλειμμα, τον ζαλίσαμε τον άνθρωπο», σταματάει τον Αγροίκο ο Σταύρος, άσε να του πω το τελευταίο ανέκδοτο.
«Εντάξει πες το».
«Το υπόθετο.
Ένας μεσήλικας πηγαίνει στο γιατρό:
-Γιατρέ μου έχω πολύ σοβαρό πρόβλημα. Δεν ακούω καθόλου απ το δεξί μου αυτί.
Ο γιατρός σκύβει και κοιτάζει μέσα στο δεξί αφτί :
-Βλέπω μέσα στ αφτί σου ένα υπόθετο, πως βρέθηκε εκεί;
Ο ασθενής παίρνει αμέσως στο τηλέφωνο τη γυναίκα του:
-Μαρία σταμάτα να ψάχνεις για το ακουστικό μου…Ξέρω που είναι….».
Παρ όλη μου τη σαστιμάρα από τα αναπάντεχα γεγονότα έβαλα τα γέλια. «Βρε φίλε Αγροίκο, έχω μια δυο ερωτήσεις. Τι είναι αυτά που έλεγε ο Σταύρος πριν ότι βρήκε ένα παλικάρι μούρλια για τη γυναίκα μου τη Φλώρα, που είναι ο άντρας της αδελφής του 40άρης αλλά γυμνασμένος και θα της κάνει καταπληκτικό κρεβάτι, τι βλακείες είναι αυτές , τι συμβαίνει με το σεξ. Επίσης τι είναι η Υπερκρατική Πρόνοια, ποιο το Νέο Μαρούσι, ποια αδελφή, ποια ανάνηψη;» ρωτάω ζαλισμένος απ τις τόσες συνταρακτικές αποκαλύψεις το φίλο μου.
«Δίκιο έχεις θα σου εξηγήσω. Στην εποχή μας οι άντρες έχουν βαρεθεί ή έχουν αλλάξει οι διαθέσεις τους για το σεξ, αφενός λόγω της μεγάλης ελευθερίας, αφετέρου λόγω των προηγούμενων βαρειών συνθηκών ζωής και ίσως και της επήρειας των φυτοφαρμάκων και τοξινών της μολυσμένης ατμόσφαιρας. Έτσι λοιπόν επικρατεί μεγάλη ελευθερία στις σχέσεις και οι παντρεμένοι έχουν μόνο τη φροντίδα των οικονομικών. Τα παιδιά, μόλις γίνουν 2 χρόνων τα αναλαμβάνει το κράτος, για να τα διαπαιδαγωγήσει με σωστά πρότυπα.
Στο θέμα λοιπόν του σεξ εμείς οι μεσήλικες, αρκούμαστε μόνο σε ένα πήδημα το μήνα και επειδή οι γυναίκες μας έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις τους βρίσκουμε πρόσκαιρους εραστές να τις ικανοποιούν και αυτό δεν μας πειράζει καθόλου, μας βγάζει και από ένα μπελά.
Τώρα για τα υπόλοιπα, είναι πιστεύω κατανοητή η Υπερκρατική Πρόνοια, ένα κρατικό- πανεπιστημονικό σύστημα υγείας συγκεντρωτικό. Το Νέο Μαρούσι είναι ένα καινούργιο προάστιο. Αδελφή νοσοκόμα, με ειδικό δίπλωμα για πρώτες βοήθειες και για χαλάρωμα, έχουν υποχρεωτικά όλα τα δημόσια ή ιδιωτικά πάσης φύσεως κέντρα.
Ανάνηψη είναι μια μέθοδος κρατική, για ανανέωση του Οργανισμού, βασισμένη μάλιστα σε μια εφεύρεση Έλληνα Εργοφυσιολόγου, είναι ένας συνδυασμός διατροφής, άσκησης και βοτάνων», συνέχισε τις εξηγήσεις ο Αγροίκος.
«Έχω κι άλλες ερωτήσεις, μόνο στη δική μου γυναίκα γίνεται αυτό, στις δικές σας, ή στις αδελφές ή στις κόρες;», συνεχίζω να απορώ. «Βεβαίως σε όλες τις γυναίκες, έχουν ξεπεραστεί τα φεμινιστικά ή αντιφεμινιστικά πρότυπα, οι γυναίκες έχουν πλήρη και ίσως ανώτερη αντιμετώπιση από την πολιτεία, γιατί εξακολουθούν να τεκνοποιούν. Ναι και οι γυναίκες μας και οι αδελφές και οι κόρες έχουν ίδια αντιμετώπιση στο σεξ, τις βοηθάμε να βρουν συντρόφους και δεν το θεωρούμε ντροπή».
«Ωραία όλα αυτά που μου λέτε, βέβαια δεν είναι εύκολο να τα χωνέψω εγώ ένας πολίτης του παρελθόντος, αλλά τώρα για λύστε μου σαν πιο προοδευμένοι το μυστήριο μου, δηλαδή: πως μέχρι χθες ανήκα στο 2010 και σήμερα βρέθηκα στο 2051», τους λέω ελπίζοντας να καταλάβω.
«Να σου πω Γιάννη, υπάρχουν πολλές εκδοχές και το λέω γιατί έχουμε παραδείγματα στον κόσμο μας. Μπορεί να ονειρεύεσαι τώρα ότι είσαι στο 2051 ή μπορεί να έβλεπες όνειρο ότι ανήκεις στο 2010 ή μπορεί από σχίσμα του χρόνου να μεταφέρθηκες στο παράλληλο σύμπαν το δικό μας, ή μπορεί να είχες μεταφερθεί στο παράλληλο σύμπαν το δικό σου και να ξαναγύρισες. Όλα αυτά είναι τα περισσότερο πιθανά, μπορεί ακόμη να έχεις φαντασίωση κλπ κλπ.» μου απαντάει ο Αντωνάκος.
«Βρε παιδιά με μπερδέψατε, ήμουν που ήμουν ζαλισμένος τώρα τα έχω χαμένα, θα πάω στην τουαλέτα να ρίξω λίγο νερό στο κεφάλι μου να συνέλθω», λέω σαν ζαλισμένο κοτόπουλο. Πηγαίνω τρεκλίζοντας από ζαλάδα και σοκάρισμα απ όσα άκουσα, ρίχνω νερό, μουλιάζω τα μαλλιά μου, χτενίζομαι, ισιώνω τα ρούχα μου και βλέπω ότι τα δικά μου ρούχα είναι μπλε παντελόνι και κίτρινο πουκάμισο, άρα δεν είμαι μέσα στα άχρωμα.
Τέλος πάντων βγαίνω απ το μπάνιο και ξαφνικά…. όλα χρωματιστά, οι σερβιτόρες στη θέση τους, ποτά αλκοολούχα, πίνακες και γενικά όλα όπως παλιά και η ζαλάδα εξαφανισμένη, βάζω στοίχημα ότι είμαι στην παλιά μου χρονολογία, στον κόσμο μου. Πιάνω αμέσως τρέμοντας μια εφημερίδα: Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2006, ο Καραμανλής σε περιοδεία, ο Παπανδρέου κατηγορεί, η Παπαρήγα δηλώνει…. Ζήτω..ω…ω γύρισα πίσω.
Πηγαίνω στο τραπέζι της παρέας κι εκείνη την ώρα ακριβώς ο Σάκης πειράζει τον Σταύρο: «Πολύ ορεξάτο σε βλέπω σήμερα, θα καλοπέρασε η Αγγελική το βράδυ». «Βρε κρύε άντρα εγώ τακτοποιώ τη γυναίκα μου κάθε μέρα, γι αυτό διατηρείται όμορφη, όχι σαν κι εσένα μια φορά τη βδομάδα κι αυτή με το ζόρι», απαντάει τσαχπίνικα ο Σταύρος κι εγώ σκέφτομαι από μέσα μου το όνειρο ή ότι στο διάολο ήταν, που οι πολίτες της μελλοντικής κοινωνίας έψάχναν να βρούνε γκόμενο για τις γυναίκες τους, γιατί δεν μπορούσαν παραπάνω από το μια… το μήνα!!
«Τέρμα τα αστεία, τώρα που ήρθε κι ο Γιάννης θα σας πω το τελευταίο ανέκδοτο, που το είδα το πρωί στο Ιντερνέτ σε πρώτη κυκλοφορία: Το υπόθετο…»
«Στάσου να στο πω εγώ», του λέω
Το υπόθετο.
Ένας μεσήλικας πηγαίνει στο γιατρό:
-Γιατρέ μου έχω πολύ σοβαρό πρόβλημα. Δεν ακούω καθόλου απ το δεξί μου αυτί.
Ο γιατρός σκύβει και κοιτάζει μέσα στο δεξί αφτί :
-Βλέπω μέσα στ αφτί σου ένα υπόθετο, πως βρέθηκε εκεί;
Ο ασθενής παίρνει αμέσως στο τηλέφωνο τη γυναίκα του:
-Μαρία σταμάτα να ψάχνεις για το ακουστικό μου…Ξέρω που είναι….».
Όλοι πατάνε τα γέλια και ο Σταύρος μένει έκθαμβος. «Που στο καλό το έμαθες εσύ Αρίσταρχε, αφού είναι πρωτότυπο, θα με τρελάνεις».
«Αν σου πω θα τρελαθείς κι εσύ, όπως κόντεψα εγώ» και παρατάω σύξυλη την παρέα, ξεκινώντας για το σπίτι μου, σφυρίζοντας το παλιό αλλά πάντα επίκαιρο
«Άστα τα μαλλάκια σου ανακατεμένα…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου