Μαύρο- Άσπρο

                                Μαύρο- Άσπρο   (9)

Ονομάζομαι Γκεμπρέ του Αμπέμπε Κιντάνε.

Είμαι κάτοικος της Αντίς Μπέμπα, πρωτεύουσας της Αιθιοπίας.

Γράφω συνήθως την περίεργη ιστορία μου, στα διαλείμματα της μελέτης μου, στο αναγνωστήριο της σχολής.

Στη γεωπονική σχολή έχουμε πολλά μαθήματα και απαιτείται συνεχής μελέτη και παρακολούθηση μαθημάτων παραδόσεων και εργαστηρίων, ώστε δεν σου μένει πολύς διαθέσιμος χρόνος για άλλες δραστηριότητες, εκτός βέβαια τις ελεύθερες ώρες διασκέδασης με φίλους και φίλες....που δεν τις σπαταλάς...

Το ισχυρό τσίμπημα, για να αντιμετωπίσω σοβαρά τις πολλαπλές ονειρώξεις, που με μορφή εικόνων, μου παρουσιάζονται από τη μικρή μου ηλικία ως σήμερα, ήταν η μεγάλη ευκολία με την οποία υποδέχτηκα τα μαθήματα της γεωπονικής σχολής, σαν να τα ήξερα από παλιά.

Οι συμφοιτητές και οι καθηγητές έμεναν άναυδοι από τις γνώσεις μου γι αυτά και απ την γρήγορη αφομοίωση παραδόσεων και εργαστηριακών μαθημάτων.

Λες και τα ήξερα, λες και τα είχα εμπεδώσει από μια άλλη εποχή.

Τότε ήταν που άρχισα να συνδυάζω την απρόσμενη ικανότητά μου στα γεωπονικά μαθήματα, με τις εικόνες.

Αυτές οι εικόνες μου παρουσιάζονταν από την ηλικία που θυμάμαι τον εαυτό μου (3-4 ετών) αδιάλειπτα μέχρι σήμερα.

- Έ Μπούμπα, πάρε το ποδήλατο απ την αυλή

- Γιατί μάμα, άσε να παίξω.

- Θάρθει ο μπάμπας όπου νάναι…νάτος.

Έβλεπα από μακριά έναν κύριο να πλησιάζει, με λινό λευκό παντελόνι και πουκάμισο γκρί με εξώραφες τσέπες και .....ήταν λευκός....αλλά είχε τα χαρακτηριστικά του μπούμπα μου και....όσο πλησίαζε άλλαζε χρώμα, ώσπου φτάνοντας με αγκαλιάζει και με φιλάει ο μαύρος, όπως όλοι μας, μπούμπας μου...

Αυτή η εικόνα συνέβαινε κάπου κάπου, και με τη μάμα και με την αδελφή μου.

Βέβαια πιο συχνά  συνέβαινε στα όνειρα, αλλά τότε ή αμφιβάλλεις ή ξεχνάς, ή έχεις τη δικαιολογία- όνειρο ήταν...

Η πρώτη φορά που αντίκρισα λευκό, παρέα με τον κολλητό μου, γείτονα, συμμαθητή και συμπαίκτη σε παιγνίδια και ζαβολιές, τον Κιμπράν, αυτός ταράχτηκε, τρόμαξε, έκανε να κρυφτεί απ το λευκό παράξενο τέρας, ενώ εγώ ψύχραιμος τον αποδέχτηκα με φιλικότητα. Κι αυτό σε ηλικία 5-6 χρόνων.

Μεγαλώνοντας, οι εικόνες δεν έφυγαν από τα μάτια μου, και περιέργως άρχισαν να μοιάζουν με τις εικόνες προσώπων, που βλέπω γύρω μου.

Όσο πέρναγε ο καιρός, οι προβληματισμοί μου διαρκώς αυξάνονταν.

Τι μου συμβαίνει, ποιες είναι αυτές οι εικόνες, αυτά τα πρόσωπα, πως μοιάζουν τόσο πολύ με των δικών μου;

Όπως μου διηγόταν αργότερα η γιαγιά Χάτι, ήμουν περίεργο παιδί, είχα διαστήματα που έμοιαζα χαμένος, ονειροπολούσα όρθιος…

.

Στην πόλη μας το Αντίς Αμπάμπα (που σημαίνει "Νέο Λουλούδι"), με 2,9 εκ κατοίκους είμαστε από τις σχετικά λίγες οικογένειες με οικονομική άνεση. Η Επίσημη Ονομασία της χώρας μας είναι: Federal Democratic Republic of Ethiopia.

Η λέξη 'Αιθιοπία': ανάγεται στον Ηρόδοτο, από την λέξη "Αιθίοψ", που σημαίνει αυτός που έχει "όψη αιθάλης", δηλ. ηλιοκαμένη όψη.

Ο μπάμπας είναι σπουδαίο πρόσωπο στην κοινωνική ζωή της πόλης, δικηγόρος με δικό του δικηγορικό γραφείο και πολιτεύεται με το αριστερό κόμμα της αντιπολίτευσης.

Με έστειλαν σε σχολείο της ιεραποστολής και διακρινόμουν σε όλα τα μαθήματα.

Όλα πήγαιναν ρολόι στη ζωή μου, αλλά εμένα με βασάνιζε το μυστήριο.

Το εκμυστηρεύτηκα στον κολλητό μου, όταν είμαστε σε κάπως ώριμη ηλικία, αλλά εκείνος αστειεύτηκε:

- Μα σου λέω Κιμπράν, όλα μου είναι γνωστά, σαν να τα ξέρω από παλιά (αργότερα θα μάθω ότι αυτό επιστημονικά λέγεται ντεζά βου).

- Έλα ρε φίλε, πλάκα μου κάνεις; Πως είναι δυνατόν να τα ξέρεις από παλιά; πια παλιά; είσαι 15 χρονών ακόμα…

Από την περιοχή Afar που γεννήθηκα, κοντά στη  Λίμνη Τάνα είχα κληρονομήσει την τοπική σουδανική διάλεκτο Amhara, την οποία μιλούσαμε όλοι στο σπίτι, αλλά επίσημη γλώσσα της πατρίδας μου είναι η Amharic, μια Σημιτική (αφρο-ασιατική) γλώσσα. Και βέβαια μιλιέται σχεδόν παντού η αγγλική.

Πηγαίναμε τακτικά στην ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Σουλπίκιου και αυτή ήταν μια αιτία για συχνές προστριβές με τους γείτονες, που άλλοι ασπάζονταν το Ισλάμ και άλλοι παραδοσιακές θρησκείες.

Κι αυτό γιατί το 45% των κατοίκων είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι Μονοφυσίτες. Έχουμε  την δική μας αυτοκέφαλη εκκλησία, η οποία αυτοαποκαλείται: ETHIOPIAN ORTHODOX TEWAHEDO CHURCH. Η λέξη Tewahedo σημαίνει "γινόμενος ένας" ή "ενοποιημένος" στην αρχαία Αιθιοπική γλώσσα Geez και χαρακτηρίζει τον "μονοθεϊσμό"

Η Χριστιανικότητα της Αιθιοπίας είναι εντυπωσιακή. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα πολλά χριστιανικά ονόματα των αυτοκρατόρων της Αιθιοπίας, που κυβέρνησαν σε διάφορες εποχές τον τόπο μετά τον 3ο αιώνα κατά τον οποίο υιοθετήθηκε απ το κράτος η χριστιανική θρησκεία: Newaya Krestos δηλ. Χρίστος, Tewodros δηλ. Θεόδωρος, Endreyas δηλ. Ανδρέας, Sarwe Iyasus δηλ Ιησούς, Zara Ya'kob Constantine δηλ. Ιάκωβος Κωνσταντίνος, Eskandar δηλ. Αλέξανδρος, Lebna Dengel Dawit δηλ. Δανιήλ, Minas δηλ. Μηνάς, Yohannes δηλ. Ιωάννης, Asma Giyorgis δηλ. Γεώργιος, Demetros δηλ. Δημήτριος και πολλοί-πολλοί άλλοι.

  Απ την άλλη, όπως πάρα πολλοί γείτονες και γνωστοί είναι Ισλαμιστές: Το 40% των κατοίκων είναι Μουσουλμάνοι και είναι πλειοψηφία κυρίως στην νότια και ανατολική Αιθιοπία. Οι ρίζες είναι πολύ βαθιές, αφού υπήρχαν πιστοί ακόμη και κατά την διάρκεια της ζωής του Προφήτη Μωάμεθ. Αυτή η πλούσια σε παράδοση ιστορία ζωντανεύει στην πόλη Harar η οποία θεωρείται από πολλούς Μουσουλμάνους ως η 4η Ιερή πόλη, μετά τις Μέκκα, Μεδίνα και Ιερουσαλήμ.

Ενώ ιστορικές μεταβολές συνέβαιναν στην κοινωνία, εγώ μορφωνόμουν μεγαλώνοντας και ετοιμαζόμουν για το πανεπιστήμιο, που οι γονείς μου προτιμούσαν να το βγάλω στη χώρα μας και κατόπιν να πάω για μεταπτυχιακά στο εξωτερικό.

Μια βαθειά παρόρμηση με έκανε να δώσω εξετάσεις μόνο στη γεωπονική σχολή και να πετύχω με μεγάλη ευκολία.

Κι όμως οι εικόνες του παρελθόντος δεν έλεγαν να με εγκαταλείψουν!

Μάλιστα άρχισαν να παίρνουν πιο καθαρά και ευδιάκριτα σχήματα.

Ήταν φορές που βλέποντας απ το παράθυρο, πλησίαζε ο πατέρας, η μητέρα, η αδελφή, κάποια ξαδέρφια....όλοι μεταμορφωμένοι άνθρωποι της λευκής φυλής. Ο πατέρας των εικόνων, ολόιδιος....

Μαλλί αραιό γκριζόασπρο, μύτη ελαφρά υψωμένη, περπάτημα σταθερό, αποφασιστικό, φυσιογνωμία ευγενική.....

Η μητέρα μου με την «άλλη» ίδιες, μαλλί κατάμαυρο, μάτια μαύρα, ύψος, αναλογίες παρόμοια…

Η  αδελφή μου ίδια, ο παππούς, η γιαγιά αντίγραφα.

Ο κολλητός μου φίλος φωτογραφία του άλλου.

Τέλος εγώ!....ίδιος κι απαράλλακτος με την εικόνα του άλλου εαυτού μου!

Βλέπω και κάτι νεαρά πρόσωπα, τα οποία μάλιστα με πολύ γλυκύτητα με μαγεύουν, αλλά δεν συνειδητοποιώ ποια είναι…..

Η διαφορά όλων των εικόνων με τα πραγματικά πρόσωπα; Το χρώμα!

Τα πρόσωπα των εικόνων της ονείρωξής μου κατάλευκα, τα πρόσωπα της Αντίς Αμπέμπα κατάμαυρα.

Ίδιες εικόνες…… κάποια βράδια γιορτής, που ήμασταν όλοι μαζεμένοι στο σαλόνι, εγώ έβγαινα για τουαλέτα και στο διπλανό δωμάτιο....ήταν μαζεμένοι όλοι οι ίδιοι...της λευκής φυλής.....

Όταν το είπα στον φίλο μου Κιμπράν, με κατσάδιασε.

- Αμάν Γκεμπρέ, ακόμα εκεί έχεις μείνει, νόμιζα ότι σου έχει περάσει η ονειροπαρμένη εικονοβλεψία γιατί έχεις καιρό να την αναφέρεις, αλλά τώρα βλέπω να επανέρχεσαι δριμύτερος, αμάν…

- Βρε φίλε, σου ορκίζομαι ότι είναι πραγματικά αυτά…

- Πως δηλαδή πραγματικά; Φαντασιώσεις είναι…

- Όχι, τα έχω ολοζώντανα μπροστά μου

- Έ, τα είδες μια φορά κάποτε και τώρα τα επαναφέρεις γιατί σου έγιναν έμμονη ιδέα.

- Όχι, τα βλέπω κάθε μέρα…

- Έ, τότε τράβα να σε δει ψυχίατρος!

Είχα φτάσει στο τελευταίο έτος σπουδών και η μελέτη ήταν πολύ εντατική, την διέκοπτα μόνο για το κορίτσι μου αλλά και την καταγραφή της παράξενης ιστορίας μου….

Δεν σας ενημέρωσα, για την εν τω μεταξύ γνωριμία και το ειδύλλιο με την Μπέρθα. Έχουμε ήδη δεσμό δυόμιση χρόνια και είναι η επίσημη αγαπημένη και σύντομα αρραβωνιαστικιά (μόλις πάρω το πτυχίο).

Δυστυχώς ή ευτυχώς έχει….τι να πω για τη σύμπτωση….παρόμοιες ονειρώξεις….

Ίσως συνέργησε κι αυτό για τον σφοδρό έρωτά μας.

Μια μεγάλη αποκάλυψη έγινε στο περίφημο αντίκα καφενείο «Maryam», στην κεντρική λεωφόρο της Ειρήνης, της Αντίς Αμπέμπα!

Ήμασταν μεγάλη παρέα και είχαμε έρθει, πριν το θέατρο, για να γευτούμε την περίφημη  ιεροτελεστία του καφέ.

Ο καφές μας είναι το βασικό προϊόν της χώρας και οι κάτοικοι τον τιμούμε δεόντως. Παίρνουν τους χλωρούς κόκκους καφέ και ακολουθούν κάθε φορά όλη την διαδικασία: ψήσιμο, άλεσμα, βράσιμο, φιλτράρισμα. Κατά την παρασκευή του, ρίχνουν γύρω από το μέρος της φωτιάς χλωρά κλαδάκια και χόρτα. Στο τέλος, στα κάρβουνα που έχουν μείνει, ρίχνουν ντόπιο λιβάνι.

Είναι από τα πράγματα που απολαμβάνουμε στις επισκέψεις μας στα κέντρα.

Όπως άνοιξε η πόρτα του καφενείου, εισβάλει μια συντροφιά από νεαρούς τουρίστες λευκούς που φασαριόζικα κάθονται και με γέλια και πειράγματα, δίνουν μια εύθυμη νότα στην μέχρι τότε σοβαροφάνεια του κέντρου. Εμείς τους χαζεύαμε και σχολιάζαμε την ελευθεριότητα των τουριστών.

Τυχαία το μάτι μου πέφτει σε μια κοπέλα της παρέας η οποία φορούσε ένα σιελ μπλουζάκι με ένα γαλανόλευκο σταυρό και ίδιο χρώμα γραμμές. Κάτι μου θυμίζει πολύ έντονα το σχέδιο και η όψη της κοπέλας μου φάνηκε γνωστή, μάλλον απ τις ονειρώξεις!

Παρατάω την παρέα μου και…

-Συγνώμη κοπελιά, επιτρέπεται;

-Ορίστε;

-Να ήθελα να μάθω, σε παρακαλώ, τι συμβολίζει το μπλουζάκι σου , που είναι όντως πολύ όμορφο.

-Είστε ντόπιος;

-Ναι, φαίνομαι έτσι;

-Τότε θα μας βοηθήσετε να διαλέξουμε καφέ, μας είπαν ότι εδώ είναι ο ναός του καφέ!

Η στιχομυθία βέβαια γίνεται στα Αγγλικά.

Φωνάζω το γκαρσόνι και του δίνω μια παραγγελία, στη γλώσσα μας, για τον πιο δυνατό και μυρωδάτο καφέ και επί πλέον του λέω να χρεώσει το δικό μου λογαριασμό.

-Τώρα θα μου πείτε για το μπλουζάκι σας τι συμβολίζει

-Α, δεν είναι συμβολισμός είναι η σημαία της πατρίδας μου.

-Η οποία είναι;

-Ελλάδα!, Greece!

Όπως είπα προηγουμένως, ήταν μια μεγάλη αποκάλυψη, μέσα σε κουδουνίσματα από καμπάνες, σε μυρωδιές ανοιξιάτικων γιασεμί, σε βουκολικές εικόνες …..μια οικεία συνολική φαντασμαγορία ξεδιπλώνεται στο διψασμένο για αιτιολογία των φαινομένων ονειρώξεων, μυαλό μου.

Είμαι ικανοποιημένος, χορτασμένος απ την εξήγηση, δεν ξέρω γιατί, αλλά είμαι ελευθερωμένος.

Φεύγοντας η παρέα, αφού είχαμε φιλοξενήσει το κορίτσι με το σύντροφό της, εγώ και η Μπέρθα και τους είχαμε ξεναγήσει στα αξιοθέατα, θελήσαμε να τους γνωρίσουμε και την κουζίνα μας στο πιο φημισμένο ρεστοράν της πόλης, οπότε αφού μας ευχαρίστησαν μας προσκάλεσαν και στην Ελλάδα!

Η κοπέλα με τη σημαία, μου έδωσε την κάρτα της, για να τη βρω όταν θα πάω.

Η Μπέρθα, παρότι φύσει ζηλιάρα, αυτή τη φορά ήταν γοητευμένη με το κορίτσι.

Πάλι στο αναγνωστήριο, για το τελευταίο μάθημα και την πτυχιακή εργασία. Κάνω τα διαλείμματά μου και ως συνήθως καταγράφω την παράξενη ιστορία….

Είμαι στο τέλος των ακαδημαϊκών σπουδών και στο ξεκίνημα της δεύτερης σειράς, των μεταπτυχιακών.

Έχω διερευνήσει, μαζί με τους γονείς, το πεδίο των ξένων πανεπιστημίων και έχω καταλήξει στα ευρωπαϊκά, γιατί μπορεί τα αμερικάνικα να είναι καλύτερα, αλλά τόσο τα έξοδα όσο και η προτίμησή μου προς την ευρωπαϊκή κουλτούρα, μας έκαναν να τα προτιμήσουμε.

Τώρα απομένει ένα ταξίδι στην Ευρώπη, δώρο του μπούμπα για το πτυχίο και η τελική επιλογή, που θα είναι καθαρά δική μου.

Φυσικά θα πάρω μαζί και την αρραβωνιαστικιά μου, τη Μπέρθα.

Με μεγάλη μαστοριά, διερεύνησα το θέμα Ελλάδα. Όλα δείχνουν ότι υπάρχει μεγάλη σύνδεση μεταξύ των ονειρώξεών μου και της Ελλάδας. Εκεί κρύβεται το μυστικό και θα το ανακαλύψω.

Θα ξεκινήσω λοιπόν από Ελλάδα και μεταξύ μας, παρόλο που θα επισκεφτώ για τα μάτια και 2-3 άλλες χώρες, έχω κατασταλάξει: μεταπτυχιακά σε ελληνικό πανεπιστήμιο!

Απευθύνθηκα με κάποιες δικαιολογίες, περί των σπουδών, στην ελληνική πρεσβεία και στην ελληνική ομογένεια.

Στη μεταπολεμική περίοδο ο αριθμός των ελλήνων στην Αιθιοπία έφτανε τις 7.000 περίπου. Η επανάσταση που ανέτρεψε το Χαϊλέ Σελασιέ το 1974 έθεσε τέλος και στην ευημερία της ελληνικής παροικίας. Οι περισσότεροι Έλληνες, επαναπατρίστηκαν, καθώς έχασαν τις περιουσίες που διέθεταν εκεί λόγω εθνικοποιήσεων, χωρίς να λάβουν καμία αποζημίωση. Σήμερα, απέμειναν λιγότερα από 500 άτομα, από τα οποία τα περισσότερα ζουν στην πρωτεύουσα Αντίς Αμπέμπα, ενώ γύρω στους 50 διαμένουν στην περιοχή της Ντίρε Ντάουα.

Απ αυτούς έμαθα περίπου με ποιο τρόπο θα παίρνω πληροφορίες στην Ελλάδα για κάποια πρόσωπα.

Από το φίλο μου φωτογράφο Tesfa, σχημάτισα το αρχείο φωτογραφιών των προσώπων που ψάχνω.

Πως τους βρήκα; Μα είναι απλό, τόσον καιρό ξέρω ότι μοιάζουν πολύ με τα πρόσωπα της οικογένειάς μου, μόνο που είναι από τη λευκή φυλή.

- Λοιπόν Tesfa, ξάσπρισε τις φωτογραφίες των συγγενών μου, τον διέταξα!

Αυτό φτάνει; πως θα βρω μέσα σε 10 εκατομμύρια πληθυσμό, τα πρόσωπά μου;

Εδώ σε εμάς στην Αιθιοπία, που έχουμε 76 εκατομμύρια κατοίκους, πως θα τους έβρισκα;

Η δική μας χώρα βέβαια, με τα τεράστια προβλήματα…..θυμίζω με θλίψη στον εαυτό μου, πως…

….η πατρίδα μας είναι από τα φτωχότερα κράτη της Αφρικής, με μεγάλο πρόβλημα ξηρασίας και εξαρτάται από την γεωργία, με το 60% του πληθυσμού να είναι αναλφάβητοι, με μεγάλα ποσοστά υποσιτισμού σε παιδιά και ενήλικες, με τον μισό σχεδόν πληθυσμό να ζει κάτω από τα όρια της φτώχιας, με μεγάλα προβλήματα μαλάριας και AIDS (πάνω από 1.300.000 φορείς AIDS), με μέσο όρο ζωής τα 48 χρόνια που οφείλεται στην κακή διατροφή, τις πολλές ασθένειες, τις κακουχίες και την έλλειψη βασικών παροχών και υποδομών…. ……μία χώρα όμως με μεγάλη Ιστορία και ιδιαιτερότητες που την κάνουν να είναι πραγματικά μοναδική στην Ήπειρο της Αφρικής και ειδικά στην υποσαχάρια Αφρική.

Αυτή η χώρα έχει ανάγκη από επιστήμονες, από γνώση, από ανθρωπιά, από βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων, αλλά κυρίως από τη βοήθεια των παιδιών της.

Γι αυτό όσοι από τις οικογένειες έχουν κάποια οικονομική δυνατότητα, στέλνουν τα παιδιά τους έξω να σπουδάσουν και να γυρίσουν να βοηθήσουν την άμοιρη πατρίδα μας.

Ένας σοβαρός λόγος που διάλεξα την γεωπονία είναι κυρίως αυτός και απομένει το δεύτερο κομμάτι, τα μεταπτυχιακά και μετά εδώ πολίτης-στρατιώτης, για την ανάπτυξη της γεωργίας, για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου.

Συνολικά, πάνω από 1.750.000 άνθρωποι στην Αιθιοπία αγωνίζονται να επιβιώσουν χωρίς επαρκή διατροφή και υγειονομική φροντίδα. Πάνω από 737.000 άνθρωποι χρειάζονται επειγόντως εφοδιασμό με νερό. Πάνω από 56.000 παιδιά κάτω των 5 ετών αντιμετωπίζουν τον υποσιτισμό στις περιοχές Somali και Oromiya της νότιας Αιθιοπίας αυτή τη στιγμή - αριθμός που αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα καθώς η ξηρασία χρόνο με το χρόνο επιδεινώνεται. Χρειάζονται αρδευτικά έργα, χρειάζονται νέες μέθοδοι καλλιέργειας, χρειάζονται σπόροι, φάρμακα…….

Και αντί γι αυτή την προσπάθεια… …κατευθυνόμενος απ τους μεγάλους, πολιτικός παροξυσμός. Στις τελευταίες εκλογές τα αποτελέσματα βγήκαν μετά από 6 μήνες, με αρκετούς νεκρούς και τον αντίπαλο ..στη φυλακή.

Παρέκλινα  λίγο με τους συναισθηματισμούς, αλλά σας βεβαιώ ότι έχω σχέδιο, για να ψάξω τα πρόσωπά μου.

(Γεωπόνος, ημερομηνία γέννησής μου, που κάποια σχέση θα έχει, σύνθεση οικογένειας κλπ κλπ)

Στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, το λίκνο του αρχαίου πολιτισμού, την Αθήνα, τακτοποιηθήκαμε σε ξενοδοχείο και αρχίσαμε το ψάξιμο.

Πρώτη προτεραιότητα οι γεωπονικές σχολές:

Άρχισα τα τηλεφωνήματα, αλλά εύρισκα δυσκολίες στη συνεννόηση, παρόλο που μεγάλο ποσοστό μιλάει Αγγλικά, οι υπάλληλοι των διαφόρων υπηρεσιών δυσκολεύονται.

Φάση Μπι (B): Βρίσκουμε την κάρτα της ελληνίδας τουρίστριας που την κέρασα καφέ στην πατρίδα.

Κατερίνα Ηλιοπούλου, Λέκτορας καθηγήτρια φιλόλογος πανεπιστημίου Αθηνών.

-Γεια σου Κατερίνα είμαι ο Γκέμπρε απ την Αιθιοπία…

-Που είστε; Έρχομαι…

Η φιλοξενία των ελλήνων καταπληκτική, μας πήρε με το αυτοκίνητό της, και μας πήγε αμέσως στο όμορφο κουκλίστικο εργένικο διαμέρισμά της. Αυτή η κοπέλα είναι γλυκύτατη και κάτι μου θυμίζει…πάλι ονείρωξη; Ίσως…

Κουβεντιάσαμε για τις προοπτικές μας εδώ, για τις σπουδές και στο τέλος της εκμυστηρεύτηκα ότι ψάχνουμε για κάποιους γνωστούς, των οποίων όμως δεν ξέρουμε τα ονόματα, αλλά μόνο μερικά στοιχεία, όπως ότι ο ένας είναι γεωπόνος και περίπου ποια σύνθεση έχει η οικογένειά του.

-Ζητάτε ψύλλους στ άχυρα, μπορώ να βοηθήσω ψάχνοντας στα ελληνικά πανεπιστήμια που έχουν γεωπονικές σχολές, αλλά μας λείπουν βασικά στοιχεία.

-Μήπως θα βοηθούσαν κάτι φωτογραφίες, που έχω;

- Αποκλείεται, πως είναι δυνατόν να βρεθούν στις επετηρίδες των γεωπονικών σχολών, ενώ δεν συνηθίζεται εδώ στην Ελλάδα να κρατάμε φωτογραφικό αρχείο…., αλλά ας τις δω και να κάνουμε μια προσπάθεια.

Βλέπει τις φτιαγμένες φωτογραφίες, αδιάφορα και μετά….τις ξανακοιτάζει….βγάζει μια κραυγή και φεύγει τρέχοντας για την κρεβατοκάμαρα.

Γυρίζει με ένα άλμπουμ, το ξεφυλλίζει γρήγορα και μας μοστράρει μια φωτογραφία, που μοιάζει πολύ με τον πατέρα μου, αλλά στο πολύ πιο λευκό..

Μου δίνει άλλη- η μητέρα μου, άλλη – η αδελφή μου, άλλη –εγώ, άλλη- η Μπέρθα…

Έχουμε μείνει όλοι αγάλματα…

- Τι τρέχει εδώ, μήπως με κοροϊδεύετε; Υψώνει τη φωνή η Κατερίνα.

Ήρθε η ώρα να της πω την αλήθεια.

Της διηγούμαι όλη την παράξενη ιστορία μας, με όλες τις λεπτομέρειες…τις εικόνες, τις ομοιότητες, την αγάπη και γνώσεις μου περί γεωπονικής ..όλα απ την αρχή…

-Πείστηκες ότι δεν σε κοροϊδεύουμε; Τώρα οι δικές σου εξηγήσεις, γιατί μας έχει φουντώσει η περιέργεια, πνίγομαι….

-Λοιπόν, αυτός είναι ο πατέρας του παππού μου- ο όμοιος με τον πατέρα σου, η άλλη είναι η μητέρα της γιαγιά μου- η όμοια με τη μητέρα σου, η άλλη είναι η αδελφή της  Άννα-όμοια με την αδελφή σου, όλοι αυτοί βέβαια μας έχουν αφήσει…και ξετυλίγει ένα κουβάρι ίσο με τις φτιαγμένες φωτογραφίες, που έχουμε φέρει…..

-Κι αυτός ό όμοιος  εγώ; Κι αυτή η όμοια με τη Μπέρθα;

-Είναι…ο παππούς Τάσος και η γιαγιά μου Μαίρη…..αλλά έχουν κι αυτοί πεθάνει….

-Ω…Ω….Ω…

Είμαστε όλοι παγωμένοι με τις αποκαλύψεις, το μυστικό αποκαλύπτεται σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια…

Απομένουν όμως ακόμη αδιευκρίνιστα στοιχεία….πως…που…πότε…γιατί….

Μου έρχεται μια ιδέα:

-Δείξε μου τις φωτογραφίες του πατέρα και της μητέρας σου.

-Νάτες…

Μάλιστα, εδώ βλέπω μια μεγάλη ομοιότητα (και σε άλλη ηλικία) με τα γλυκύτητα νεαρά πρόσωπα, τα οποία με είχαν μαγεύσει, αλλά δεν είχαν το αντίστοιχό τους στην οικογένειά μας και δεν ήξερα ποια σχέση έχουν….συνειδητοποιώ ποια είναι…..

…..τα παιδιά μου, σε μια άλλη ζωή;;;

Η Μπέρθα συγκλονίστηκε περισσότερο από μένα, δάκρυα κυλάνε απ τα μάτια της.

Τα σκουπίζει γρήγορα και …

-Άρα εσύ Κατερίνα είσαι….η …εγγονή μας σε μια άλλη ζωή;;;

-Ίσως  σε ένα παράλληλο σύμπαν; λέει με δάκρυα κι αυτή στα μάτια, η Κατερίνα.

-Θέλω και μια άλλη πληροφορία, τις διακόπτω. Σκέφτηκα και κάτι άλλο. Βρες μου σε παρακαλώ, τις ημερομηνίες θανάτου του παππού και της γιαγιάς σου, τα άλτερ έγκο εμένα και της Μπέρθας…

Η Κατερίνα ψάχνει στην ατζέντα της, κάνει μερικά τηλεφωνήματα, και….

-Ο παππούς πέθανε σε μεγάλη ηλικία, 95 χρόνων, την 27 Μαρτίου του 1988 και η γιαγιά την 11 Νοεμβρίου του 1990.

Δυο ταυτότητες βγαίνουν αυτομάτως, η δική μου και της Μπέρθας.

-Ιδού το μυστήριο, εγώ γεννήθηκα την 27/3/1988, τη μέρα που πέθανε ο παππούς σου, και η Μπέρθα την 11/11/1990, τη μέρα που πέθανε η γιαγιά σου.

Μένουμε όλοι εκστατικοί…βρισκόμαστε μπροστά σε μια εξαιρετική περίπτωση μετεμψύχωσης;

Ή είναι ένα παιγνίδι φαντασίας, ή ένα παιγνίδι της φύσης, ή μια παραξενιά του χρόνου;

Κάποιο DΝΑ, έφυγε απ την Ελλάδα και βρέθηκε στην Αιθιοπία; Και έφτιαξε καινούργιες ζωές; Και ποια η συνέχεια; Τι μας περιμένει;

Ερωτηματικά αναπάντητα και αδιευκρίνιστα!

Αφού κάπως ηρεμήσαμε, πώς να ηρεμήσει κανείς μετά από όλα αυτά, προχώρησα στο επόμενο στάδιο.

-Κατερίνα είναι μεγάλη η χαρά μας που βλέπουμε το μωράκι, που έρχεται τώρα στη μνήμη μου, που είμαστε παρόντες σε μια άλλη «φάση» στη γέννησή σου. Είναι σαν να ξαναγυρίσαμε στη ζωή μετά θάνατον και βρίσκουμε τα παιδιά, τα εγγόνια μας.

Θυμάμαι και του γιού μας του Νίκου το μωράκι, μέχρι 3 χρόνων, τον Κωστάκη, τώρα θα είναι παλικάρι ολόκληρο…..

Λοιπόν, εσύ βλέπω Κατερίνα, παρότι υπέστης μαζί μας το μεγάλο σοκ, είσαι ψύχραιμη, σαν επιστήμων αντιμετωπίζεις χωρίς υστερισμούς το τρομερό αυτό γεγονός.

Άκουσέ με. Φαίνομαι νεώτερος από σένα, αλλά μπορεί να είμαι ο Τάσος, ο παππούς….

Τσιμουδιά σε κανέναν. Αν μαθευτεί αυτή η κατάσταση μπορεί να αναστατώσει πολλές ζωές και να αναποδογυρίσει την ιστορία σας.

Δεν θα το πούμε σε κανένα, ούτε ξένο, ούτε στους δικούς μας. Το ξέρουμε εμείς οι τρεις μόνο.

Αλλάζω τα σχέδιά μας, δεν θα κάνουμε μεταπτυχιακό στην Ελλάδα, γιατί υπάρχει φόβος να αποκαλυφθούμε, λόγω της μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης.

Θα πάμε στην Αγγλία, να συνεχίσουμε τις σπουδές μας.

Θέλω μόνο να βρεις ένα τρόπο να δούμε «τα παιδιά μας», Τον Νίκο με τη γυναίκα του και το μικρό Κωστάκη.

Και μετά την μαμά σου, το Σοφάκι μας, την όμορφη «κόρη μας» με τον άντρα της.

Κανόνισε μια κρυψώνα να περάσετε μαζί όλοι ή χωριστά, από μπροστά μας και δεν θα τους ξαναενοχλήσουμε.

Το άλλο απόγευμα είμαστε καθισμένοι στο σαλόνι του Χίλτον και περιμένουμε τα «παιδιά μας» και τα «εγγόνια μας».

Στις 7 ακριβώς έρχεται η μεγάλη παρέα…

Κάθονται σε ένα αντικρινό μας τραπέζι, δέκα μέτρα μακριά μας.

«Βλέπω, μέσα από τα γεμάτα δάκρυα μάτια μου, που τα κρύβουν τα τεράστια μαύρα γυαλιά, που είχα προμηθευτεί για την περίσταση, βλέπω το γιό μου το Νίκο….μεγάλο άντρα ψαρομάλλη, αλλά είναι ο Νίκος μου…

-Γιέ μου! Μου ξεφεύγει μια πνιχτή παραπονεμένη φωνή…στα ελληνικά, αλλά σκύβω μην με δουν, μη δουν τον κατάμαυρο αιθίοπα, που κλαίει γοερά….

Στην ίδια, αν όχι χειρότερη κατάσταση και η Μπέρθα, ενώ φαίνεται ταραγμένη από απέναντι η εγγονή μας η Κατερίνα να προσπαθεί να τους αποστρέψει την προσοχή από εμάς.

Και η Σοφία, το ξανθό αγαπημένο Σοφάκι μας, μια ώριμη κυρία, αλλά το ίδιο το μωρό μας.

Αγκαλιάζω τη Μπέρθα και κλαίμε, ενώ απ τα γύρω τραπέζια, μας κοιτούν και απορούν.

Την επόμενη μέρα, καθισμένοι στο αεροπλάνο, εγώ να γράφω το φινάλε της παράξενης ιστορίας μας στο κομπιούτερ μου και η Μπέρθα να προσπαθεί απ το παράθυρο να διακρίνει την Αθήνα που φεύγει πίσω μας……