Όλα στη φόρα …..

                          Όλα στη φόρα …..(8)

Ο κολλητός μου, ο Πυθαγόρας, είναι ο «Παράξενος» της παρέας.

Δεν πίνει, δεν κυνηγάει γυναίκες, δεν ξενυχτάει…η τουλάχιστον όχι για διασκέδαση.

Είναι φορές που συναντιόμαστε και τα μάτια του είναι κόκκινα και περπατάει σαν υπνοβάτης.

- Τι τρέχει Πυθαγόρα και μοιάζεις με φάντασμα, πάλι ξενύχτι στα μπουζουξίδικα;

- Όχι βρε Γιώργο, αχ πάλι με δουλεύεις. Απλώς είχα ένα πείραμα που με κράτησε όλη νύχτα και δυστυχώς βγήκε άκαρπο, αλλά που θα μου πάει;

- Κανένα νέο τραβηχτικό άρωμα για γυναίκες;

- Σταμάτα το δούλεμα Γιώργο. Πειραματίζομε στη διάσπαση των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων πεδίου Hfx* σε ατομική διασπορά ακτίνων….

- Κόφτο πρωί πρωί Πυθαγόρα, ακόμη δεν ήπιαμε καφέ, αμάν με τα πειράματά σου!

Εδώ θα πρέπει να κάνω μια παρένθεση, για να ενημερώσω τους πολυπληθείς αναγνώστες του γραπτού μου, για τις ικανότητες του φίλου μου Πυθαγόρα.

Λοιπόν, τελείωσε με άριστα το Φυσικό τμήμα του Αριστοτέλειου, πήρε υποτροφία του ΙΚΥ για την Αμερική, μπήκε στο παγκοσμίου φήμης ΜΙΤ (Το πρώτο τεχνολογικό πανεπιστήμιο στον κόσμο) και αποφοίτησε με άριστα. Τον ζήτησε η ΝΑΣΑ, αλλά αυτός προτιμά την μοναχική έρευνα (είπαμε «παράξενος»), κι έτσι με την κληρονομιά ενός πάμπλουτου θείου, δημιούργησε ένα τέλειο ερευνητικό εργαστήριο, όπου ασχολείται αποκλειστικά με πειραματική φυσική υψηλής στάθμης.

Αν και αστέρι, πολλές φορές μας έρχεται στην παρέα, μουτζουρωμένος, καψαλισμένος, κατακόκκινος κλπ και με λοιπές εντυπωσιακές μάσκες.

Αυτός είναι ο κολλητός μου. Στην υπόλοιπη, «φυσιολογική» παρέα του καφενείου, στα Εξάρχεια που συχνάζουμε, είναι όλοι εργένηδες, φανατικοί πολέμιοι του γάμου, της οικογένειας και ότι αυτά συνεπάγονται.

Μπιρίμπα, τάβλι, κανένα ποκεράκι για το καλό (μια φορά εβδομαδιαίως), ποδόσφαιρο (όλοι ΠΑΟ εκτός του υδραυλικού Κυριάκου απ τη Νίκαια), είναι οι απογευματινές απασχολήσεις της εξαμελούς βασικής παρέας μας και βέβαια τις βραδινές ώρες ποτό και κυνήγι.

Καταλάβατε φυσικά τι εννοώ κυνήγι. Μπορεί να είμαστε κατά του απαίσιου θεσμού της φυλακής, με συγχωρείτε γάμου εννοούσα, αλλά είμαστε αρχηγοί στο φλερτ και το κυνήγι του σεξ….

- Πάμε για το εβδομαδιαίο ποκεράκι μας, προτείνει ο δάσκαλος (σχολή οδηγών).

- Απόψε σειρά έχει το σπίτι του Μάκη (αρχιτεκτονικό γραφείο και σπίτι μαζί στο Κολωνάκι).

Στρογγυλό τραπέζι, τσόχα, τράπουλες, τασάκια, μάρκες, μίνι μπαρ, σνακς…οργανωμένα όλα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια στη διάθεση των παικτών, καθώς και το όμορφα διακοσμημένο γραφείο του Μάκη.

Απόψε απ  την αρχή είχα ρέντα,

-Αμάν Γιώργο, μ έπρηξες. Κέντα εγώ-τρία εσύ, φουλ εγώ-χρώμα εσύ…γκρίνιαζε ο μόνιμα χασούρας Θανάσης.

-Τι φταίω εγώ, η τέχνη δεν κρύβεται, του απαντούσα.

Η νύχτα έχει προχωρήσει, το παιχνίδι απ τις σπάνιες φορές έχει χοντρύνει, αλλά εμένα απόψε με ευνοεί η τύχη. Έχω φτιάξει μια στοίβα μάρκες μπροστά μου και οι υπόλοιποι όλο ανανεώνουν απ την τσέπη την κάσα τους.

- Πέντε μάρκες, ο Θανάσης.

- Πάσο ο Μάκης, ο Θύμιος και ο Κυριάκος.

Μένουμε τρεις. Κοιτάζω το φύλλο μου δυο ζεύγη, Ντάμες-Δεκάρια, πάω για φουλ.

- Μέσα εγώ και άλλες πέντε μάρκες ρελάνς.

Μετά από σκέψη αποχωρεί ο Νώντας και είμαστε τετ α τετ με τον χασούρα το Θανάση.

- Μέσα εγώ, ο Θανάσης.

Πέφτει και το τελευταίο φύλλο Ντάμα, έπιασα φουλ της ντάμας με δεκάρια, σε κούκο μονό (τρία φύλλα κάτω και δυό στο χέρι).

Χωρίς πολύ σκέψη ποντάρω μαλακά για να βάλω το Θανάση μέσα:

- Άλλες πέντε μάρκες, για σένα Θανάση.

Κεραυνός ο Θανάσης! ! !

- Τα ρέστα μου

Αιφνιδιάζομαι, αλλά ψύχραιμα «διαβάζω» τα φύλλα κάτω. Δύο εξάρια και Ντάμα.

Η μόνη περίπτωση είναι να έχει δυο εξάρια στο χέρι, οπότε καρέ του έξη, πιο πιθανό βέβαια είναι να μπλοφάρει στο τάχα καρέ. Δεδομένου ότι οι άλλοι τέσσερις πήγαν πάσο, πιθανότατα θα είχαν κανένα μικρό φύλλο πχ. εξάρι, άρα μάλλον μπλόφα.

- Χαλάλι σου ρε Θανάση, αν έχεις τα εξάρια κερδίζεις, μέσα στα ρέστα.

Λοιπόν, όπως καταλάβατε, ο χασούρας είχε τα εξάρια!

Ακολούθησε η σχετική χαζούρα, από ποιόν; Το θύμα το Θανάση…

Έσκασα, ψάχνω τις τσέπες, τίποτα, ζητάω δανεικά απ τους φίλους…

- Απαγορεύεται να δανειστεί παίκτης απ το τραπέζι, αποφαίνεται ο δάσκαλος.

Το σπίτι μου είναι στα Μελίσσια, δεν γίνεται να πάω και να γυρίσω εγκαίρως στο Κολωνάκι.

Στύβω το μυαλό μου να βρω λύση.

- Γιατί δεν ζητάς Γιώργο δάνειο απ τον «παράξενο», το φίλο σου, με συμβουλεύει ο Θανάσης περιπαιχτικά.

- Κερατά, λέω από μέσα μου, τώρα θα δεις.

Πράγματι το σπίτι του Πυθαγόρα είναι δυο στενά παρακάτω, στη Δημοκρίτου. Αποφασιστικά φτάνω έξω απ την πόρτα του, θα τον ξυπνήσω, σκέφτομαι.

Βλέπω όμως φως στο ημιυπόγειο, σίγουρα ο Πυθαγόρας «πειραματίζεται».

Χτυπάω το κουδούνι, ξαναχτυπάω τίποτα, αλλά ακουμπώντας στην πόρτα αυτή υποχωρεί.

Ο αφηρημένος, σκέφτομαι, ξέχασε την πόρτα ανοιχτή, που είστε κλέφτες;

Προχωρώ στο διάδρομο, φτάνω στη σκάλα, κατεβαίνω, ανοίγω την πόρτα του ημιυπόγειου και μπαίνοντας μέσα στο εργαστήριο….μια λάμψη…τυφλώνομαι, αισθάνομαι μια κάψα….ένα πόνο στο κεφάλι….

- Μη, μην μπαίνεις…έξω…

Αντηχεί η κραυγή του Πυθαγόρα στ αυτιά μου, υπόκωφη, σαν από μακριά….

- Ξύπνα Γιώργο…

Τινάζομαι επάνω αντιδρώντας στο νερό που μου ρίχνει στο πρόσωπο…

- Τι έγινε, που είμαι;

Ανασηκώνομαι απ τον καναπέ που με έσυρε ο Πυθαγόρας, πιάνω το κεφάλι μου, ο πόνος έχει υποχωρήσει, μια ελαφρά ζάλη, ένα μούδιασμα στα άκρα, αλλά …είμαι καλά και σώος…

- Τι έκανες πάλι ρε φίλε; Τι σούφταιξα και με σημάδεψες; Έπεσα σε κανένα σατανικό πείραμά σου;

 - Ρε Γιώργο, χίλια συγνώμη, αλλά τι σου ήρθε νυχτιάτικα να μπεις απρόσκλητος στο εργαστήριο, και πως άνοιξες, είναι επικίνδυνο. Εγώ βλέπεις φοράω ειδική στολή.

Τότε μόνο πρόσεξα τη γυαλιστερή στολή του Πυθαγόρα και το κράνος ακουμπισμένο δίπλα στο τραπεζάκι.

- Ωραία, λοιπόν να σου εξηγήσω, πρώτον η εξώπορτά σου ήταν ανοιχτή, ήρθα για δανεικά, χτύπησα το κουδούνι, δεν μου άνοιξες, είδα φως και μπήκα. Τώρα πες μου, τι μου έκανες, θα ζήσω; θα μου μείνει κανένα κουσούρι; θα πειραχτεί ο πολύτιμος εγκέφαλός μου;

- Κάτσε να σε εξετάσω.

Αφού μου ζουλάει το κεφάλι, μου κοιτάζει τα αφτιά, μου κουνάει το δάχτυλο μπροστά στα μάτια μου, αφού σκέφτεται, αφού βγάζει κάποιες σελίδες στο κομπιούτερ του κλπ κλπ, αποφαίνεται:

- Δεν πρέπει να έχεις πάθει κάποια ζημιά Γιώργο, αλλά θα σε παρακολουθήσω μερικές μέρες.

Φεύγω παίρνοντας και τα δανεικά και γυρίζω στο σπίτι του Μάκη, να συνεχίσω το ποκεράκι και ίσως να πάρω πίσω τα χαμένα απ τον χασούρα φίλο μου το Θανάση.

- Τι έγινες, νομίσαμε ότι φοβήθηκες και πήγες για ύπνο, μας δουλεύει ο Θανάσης, ποιος; Ο επίσημος χασούρας της παρέας:

Και συνεχίζει:

- Μου φαίνεται ότι θα παραδώσω τον τιμητικό τίτλο του χασούρα σε άλλον συνάδελφο, και ξέρετε ποιόν!

(- Άτιμε, λέω από μέσα μου θα δεις!!).

Παρακολουθώ τα παιγνίδια και περιμένω την ευκαιρία να χτυπήσω τον εχθρό.

Μοιράζονται τα χαρτιά σε απλή πόκα (τρίτο- πέμπτο κλειστό), παίρνω πεντάρι και μετά Ρήγα, ακολουθώ τα πρώτα ελαφρά χτυπήματα και μου πέφτει κλειστό δεκάρι.

Μοιράζεται από ένα ανοιχτό πάλι, παίρνω 2ο δεκάρι.

Το χέρι μου έχει 5,Ρήγα, 10 και κλειστό 10 (ένα ζευγάρι).

Περιμένουμε όλοι το κλειστό τελευταίο φύλλο, ενώ με τα ως τώρα χτυπήματα έχει μαζευτεί ένα αξιόλογο ποσό στο τραπέζι.

Πέφτει το τελευταίο κλειστό φύλλο και:

Πέντε μάρκες από δεξιά, ακολουθεί άλλος ένας, ένα πάσο, εγώ μέσα, και όταν μιλάει ο Θανάσης:

-Πενήντα μάρκες!

Στον κεραυνό του Θανάση, ακολουθούν τέσσερα βροντερά και αγανακτισμένα πάσο, ενώ μένω τελευταίος να απαντήσω στην πρόκληση.

Ο Θανάσης έχει 7, 9, Ντάμα: ανοιχτά φύλλα και δυο κλειστά, μπορεί να έχει οτιδήποτε στα κλειστά και να με κερδίσει, αφού έχω μόνο ένα ζεύγος δεκάρια.

Κοιτάζω τα χέρια του να ανακαλύψω μήπως κάνει μπλόφα και τρέμουν και τότε…

Ω, του θαύματος, τα δυο κλειστά φύλλα του Θανάση είναι διαυγή και φαίνονται καθαρά: 7 και Βαλές:

Χωρίς να σοκαριστώ (το έπαθα αργότερα) και μέσα στη ζάλη του παιγνιδιού, βλέπω καθαρά τα φύλλα του Θανάση: δυο εφτάρια, εννιά, ντάμα και βαλές.

Εκείνη την ώρα ο Θανάσης ανυπόμονος, προσπαθεί να με δουλέψει:

- Γιώργο, ή μάλλον «νέε χασούρα», όπως θα ονομάζεσαι από τούδε, τι θα κάνεις; φοβάσαι να μπεις; έχεις κότσια;

- Τα ρέστα μου!, η σκληρή και όχι πολύ τίμια απάντησή μου, με δεδομένο ότι είδα (πως;) τα φύλλα του, αλλά με τσάντισε και τον εκδικούμαι.

Αφού σχηματίστηκε ένα ουράνιο τόξο, ή σέλας (αν θέλετε), από την εναλλαγή όλων των χρωμάτων της ίριδας στο πρόσωπο του Θανάση, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και αφού υπέστη τις κοροϊδίες της παρέας, μπήκε στα ρέστα, τα έχασε και σταθεροποίησε τον τίτλο του χασούρα, για άλλη μια φορά.

Ήταν 4 το πρωί και γύριζα στο σπίτι ζαλισμένος, με ένα κεφάλι καζάνι από τα τσιγάρα και το ξενύχτι, αλλά περισσότερο από την παράξενη φάση, του να μου παρουσιάζονται διαφανή τα φύλλα των αντιπάλων στο πόκερ ( μέχρι τέλος του παιχνιδιού «έβλεπα όλα τα κλειστά φύλλα, αλλά δεν το εκμεταλλεύτηκα να κλέβω τους φίλους μου, εκτός της μιας και μοναδικής περίπτωσης του καημένου του Θανάση).

Φτάνω στην πόρτα του διαμερίσματός μου, και τι να δω:

Βλέπω μέσα απ την κλειστή πόρτα!

Κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί αλλά φαίνεται πιθανό, είναι πάντα προτιμότερο από κάτι που είναι δυνατό να συμβεί αλλά φαίνεται απίθανο, θυμάμαι απ τον σχολικό Αριστοτέλη.

Μπαίνω εντυπωσιασμένος και όπως προχωρώ στο διάδρομο του διαμερίσματος, βλέπω μέσα απ τους πλαϊνούς τοίχους το δωμάτιό μου, αλλά και την κρεβατοκάμαρα των γειτόνων μου που το ανυποψίαστο ζευγάρι κοιμόταν αγκαλιά μισόγυμνοι.

Σοκαρίστηκα, ζαλίστηκα, πήρα μια σόδα, έφτιαξα έναν καφέ, ξάπλωσα στον καναπέ και χαλάρωσα.

Μου συμβαίνει κάτι πολύ παράξενο, πολύ τρομακτικό!

Βλέπω τραπουλόχαρτα ανάποδα, και διαφανείς τοίχους. Γιατί όμως δεν έβλεπα και στο δρόμο; Γιατί δεν έβλεπα και στο δάπεδο.

Πήρα απ τη βιβλιοθήκη ένα βιβλίο, κάθε φύλλο του είναι διαφανές για μένα, αλλά όλο μαζί είναι αδιαφανές.

Πήρα μια κανάτα, έβαλα κόκα κόλα μέσα, δεν φαίνεται τίποτα απ έξω.

Έκανα διάφορες δοκιμές, αλλά ήταν ήδη πολύ αργά, εγώ ζαλισμένος και…

Ξύπνησα το πρωί ξεσκέπαστος στον καναπέ, να τουρτουρίζω.

Ευτυχώς είναι Κυριακή και δεν υπάρχουν υποχρεώσεις.

Έφαγα ένα καλό πρωινό, έβαλα τις σκέψεις μου σε μια σειρά και σήκωσα το ακουστικό του τηλεφώνου:

- Πυθαγόρα καλημέρα.

- Καλημέρα Γιώργο, πως πρωί-πρωί; Μήπως έχεις κανένα πρόβλημα από τα χθεσινά;

Ο Πυθαγόρας είναι φυσικά πανέξυπνος και είχε στο νου του την περίπτωσή μου, οπότε αμέσως ψυλλιάστηκε ότι κάτι συμβαίνει Κυριακάτικα!

Πάρκαρα εύκολα στη Δημοκρίτου, λόγω της αργίας και νάσου με μπροστά στη πόρτα του Πυθαγόρα να χτυπάω το κουδούνι του.

Όπως τον βλέπω, στη διαφανή για μένα πόρτα να έρχεται απ το διάδρομο, του φωνάζω:

- Πυθαγόρα σταμάτα εκεί που είσαι και κάνε μια κίνηση με κάποιο μέλος του σώματός σου.

Ο Πυθαγόρας ξαφνιασμένος υπακούει, μου απαντά: Τι εννοείς Γιώργο; και συγχρόνως τρίβει το αριστερό του μάτι με το δεξί χέρι.

- Αυτή τη στιγμή τρίβεις το αριστερό σου μάτι με το δεξί σου χέρι, Πυθαγόρα, κάνε κάτι άλλο, να το βρω.

Παραξενεμένος και κουνώντας το κεφάλι του απορημένος, πιάνει τα δυο του αφτιά.

- Τώρα κουνάς το κεφάλι σου και πιάνεις τα δυο σου αφτιά, του φωνάζω.

Ανοίγει τρέχοντας την πόρτα και με τσουβαλιάζει αστραπιαία στο ημιυπόγειο, με στήνει μπροστά σε κάτι περίεργα μηχανήματα, μου βάζει ηλεκτρόδια σε διάφορα σημεία του σώματος και μια κάσκα στο κεφάλι σαν αυτή των παλιών σφουγγαράδων, αλλά στο πιο λεπτεπίλεπτο.

- Στάσου, τον σταματάω, θα σ αφήσω να κάνεις ότι τραβάει η επιστημονική ψυχούλα σου, αλλά πρώτα θα μου απαντήσεις: Έχει σχέση η ιδιότητά μου με το τελευταίο σου πείραμα, κάτι για ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις;

- Ναι!

- Δεύτερη ερώτηση, προτιμάς τα πλούτη ή την επιστήμη

- Αγαπητέ μου Γιώργο, το πνεύμα μου είναι ο μόνος πλούτος μου.
- Παρηγορήσου, φίλε Πυθαγόρα… Η φτώχεια δεν είναι ντροπή!

Ενσύρματα και ασύρματα μηχανήματα, καλώδια, εγκεφαλογραφήματα, κάποιου είδους τομογραφίες, κλπ κράτησαν καμιά ώρα.

- Πυθαγόρα τι μου κάνεις;

-Υπομονή και θα μάθεις.

- Κινδυνεύω;

- Όχι προς το παρόν.

Αντί να παρηγορηθώ, γεμίζω ανησυχία...

Κάποια στιγμή φάνηκε ικανοποιημένος, παρ ότι εξιταρισμένος που έβλεπε κάποια πιθανά ενδιαφέροντα αποτελέσματα των πειραμάτων του, με ελευθέρωσε, με ξάπλωσε στον καναπέ και μου έφτιαξε ένα καφέ, έφερε και κουλουράκια.

- Θέλω και μια ασπιρίνη, αισθάνομαι άγχος.

 - Ηρέμησε Γιώργο, και μετά θα κάνουμε κάτι λίγα οπτικά τεστ, οπότε και θα έχουμε διαλευκάνει πλήρως την περίπτωση. Ένα μόνο σου λέω, δεν κινδυνεύεις, όπως φοβήθηκα στην αρχή, όλα θα πάνε καλά.

Με μεγάλο ενδιαφέρον και προσοχή, διάλεξε πλακέτες διαφορετικών υλικών και χρωμάτων, τις οποίες έβαζε μπροστά μου και τον ενημέρωνα ποιες απ αυτές και σε πιο ποσοστό μου άφηναν διαφάνεια και έβλεπα πίσω τους.

- Βλέπεις; τι χρώμα, τι διαύγεια; και σημείωνε...και σημείωνε...

Ακόμη δοκίμαζε σ αυτές την πίεση του δακτύλου μου επάνω τους και περιέργως ορισμένες πλακέτες άφηναν ένα αποτύπωμα του δακτύλου μου, μάλιστα σε μια πέρασε εντελώς το δάκτυλό μου στην άλλη πλευρά, σαν να διαπερνούσε υγρό.

-Τι ήταν αυτό ρε Πυθαγόρα; θα με κάνεις και εξωγήινο;

Σε όλη αυτή τη διαδικασία, συνέχισε να σημειώνει νούμερα και τύπους.

Αφού τελείωσε, όπως είπε μαζί μου, αποσύρθηκε οριστικά στο γραφείο του και δούλεψε στο κομπιούτερ.

Έλυσα δυο σταυρόλεξα ξεκοκάλισα 3-4 περιοδικά, πέρασαν 2 ώρες και...μπαμ... με αφύπνισε μια ενθουσιώδης κραυγή.

- Γιώργο θρίαμβος!

Άρχισε να μου εξηγεί ο Πυθαγόρας, όσο πιο περιληπτικά και εκλαϊκευμένα μπορούσε, την περιπέτεια που τραβούσα και όλα τα συναφή.

- Όπως είχα αρχίσει να σου λέω εχθές στο καφενείο,  αυτή την περίοδο πειραματίζομε στη διάσπαση των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων πεδίου Hfx* σε ατομική διασπορά ακτίνων ιονικής ακτινοβολίας, με στόχο τη διάσπαση πεδίων ατομικής μάζας.….

Για να γίνω πιο σαφής, θέλω να σου γνωρίσω μια θεωρία της ατομικής φυσικής, η οποία έχει επαληθευθεί οριστικά στις μέρες μας και ισχύει.

Πρόκειται για τη θεωρία της Οπτικοποίησης του Ατόμου – το μοντέλο του Μπορ, ο Νιλς Μπορ, όπως θα θυμάσαι απ το σχολείο ήταν σπουδαίος Δανός φυσικός.

- Τον θυμάμαι λέει; Ήταν ο υπεύθυνος για ένα πεντάρι που πήρα στη Φυσική κι έχασα ένα καλοκαίρι των μαθητικών μου χρόνων, ως μεταξεταστέος....

- Λοιπόν συνεχίζω: Είναι γνωστό και αποδεδειγμένο ότι το άτομο μοιάζει με μικρογραφία  του ηλιακού μας συστήματος. Στη θέση του ήλιου έχουμε τον πυρήνα, γύρω απ τον οποίο περιφέρονται τα ηλεκτρόνια στο ρόλο των πλανητών.

- Αυτό κάπου το έχω ακούσει, εντάξει συνέχισε.

- Το σύνολο σχεδόν της μάζας του ατόμου περιέχεται στον πυρήνα (ήλιος) και σχεδόν το σύνολο του όγκου είναι ο κενός χώρος ανάμεσα στα ηλεκτρόνια (πλανήτες) και στον πυρήνα. Το κάθε ηλεκτρόνιο ωχριά σε μέγεθος μπροστά στον πυρήνα, ενώ το κενό διάστημα ανάμεσα στα ηλεκτρόνια είναι κολοσσιαίο σε σχέση με το μέγεθος αμφοτέρων.

- Δηλαδή σαν μπάλα του μπάσκετ σε σύγκριση με το καλάθι;

- Όλο τα αθλητικά έχεις στο νου σου ρε Γιώργο, μα στην αναλογία πέφτεις πολύ έξω. Η πιο ακριβής και πολύ δημοφιλής αναλογία παρουσιάζει τον πυρήνα σαν μια μύγα στο κέντρο ενός αθλητικού σταδίου.

- Τρελός είσαι; Τότε δεν θα υπήρχε κανένα στερεό σώμα, αφού το κενό είναι τόσο μεγάλο.-

- Πράγματι Γιώργο τόπιασες, είσαι πολύ έξυπνος, άλλοι δεν μπορούν να το συλλάβουν εύκολα. Λοιπόν θα σου εξηγήσω το τι συμβαίνει γύρω μας στην πραγματικότητα.

Όταν βλέπουμε ένα βράχο, στην πραγματικότητα βλέπουμε κάτι που αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από κενό χώρο, στην παραπάνω παραστατική αναλογία "μύγας στο κέντρο ενός αθλητικού σταδίου".

Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς αυτό το κενό διάστημα δεν μπορούμε να το διαπεράσουμε λόγω των ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων που ασκούνται μεταξύ των ατόμων.

Επίσης ο κενός αυτός χώρος είναι αδιαφανής επειδή η επιφάνεια του αντικειμένου ανακλά όλο το φως.

- Σώπα ρε Πυθαγόρα, αυτό είναι φανταστικό, καταλαβαίνω την προσπάθεια του πειράματός σου, είναι πολύ φοβερό αν εύρισκες λύση σ αυτό, και οι εφαρμογές θα ήταν τρομερές!

-Σωστά, για αυτό με βλέπεις το τελευταίο διάστημα εξιταρισμένο.

Το πείραμά μου λοιπόν, είχε στόχο να βρεθεί κάποια δύναμη επαρκής να διασπάσει τις ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις, ώστε να γίνεται διαπερατή, υπό ορισμένες βέβαια συνθήκες (αλλιώς θα είχαμε καταστροφή όλων των στερεών σωμάτων, όπως εύκολα κατάλαβες), ώστε να γίνει χρήσιμη η εφαρμογή.

Επίσης δεύτερος στόχος μου είναι η παρεμπόδιση ανάκλασης του φωτός στην επιφάνεια του αντικειμένου, ώστε, υπό ορισμένες πάλι συνθήκες, να γίνεται δυνατή η διαφάνεια του αντικειμένου.

- Να και το δικό μου πρόβλημα!

- Ε, λοιπόν, κατάφερα κατ αρχήν και έλυσα το πρόβλημα, «θρίαμβος της επιστήμης»!, και η ζωντανή απόδειξη είσαι εσύ, φίλε Γιώργο, όταν κατά λάθος μπήκες στο χώρο του πειράματος χωρίς προστατευτική στολή και δέχτηκες μια ισχυρή δόση πειραματικής ακτινοβολίας.

- Καλή η θεωρία, αλλά πες μου τώρα Πυθαγόρα, τι συμπεράσματα έβγαλες για την περίπτωσή μου, μετά από τα χιλιάδες τεστ ή καλύτερα μαρτύρια που μου εφάρμοσες σήμερα.

- Δίκιο έχεις Γιώργο, οφείλω να σου πω και να προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε μαζί την κατάστασή σου.

Πρώτον, στο θέμα της οπτικής διαφάνειας σου έκανα τεστ με σχεδόν όλα τα γνωστά υλικά που χρησιμοποιούνται στην καθημερινή ζωή, αυτά ήταν τα πλακίδια, και σε χρωματισμούς αυτών. Αποτέλεσμα:

Μπορείς να βλέπεις ανάμεσα σε ξύλινες επιφάνειες, σε μεταλλικές (εκτός μερικών σπανίων κραμάτων μετάλλων), σε πέτρινες, σε τσιμεντένιες, σε γυάλινες, πολυεστέρες και σχεδόν σε όλα τα συνηθισμένα υλικά, αλλά Προσοχή! Όχι σε όλα τα πάχη, πχ. Μέχρι 30 πόντους βάθος σε ξύλα και μέταλλα. Στα υπόλοιπα υλικά, από 15 έως 40 πόντους.

Σου έχω μια λίστα με τα υλικά και το πάχος που σου επιτρέπει τη διαφάνεια.

Δεύτερον, εξέτασα και μια παράμετρο, την οποία δεν αντιλήφθηκες επαρκώς ακόμη.

Μπορείς να διαπερνάς (σαν να περνάς υδάτινη επιφάνεια), ακόμη και ολόκληρο το σώμα σου, αλλά εδώ ο περιορισμός είναι πιο αυστηρός. Μέχρι 20 εκατοστά βάθος.

- Καλά ρε φίλε και εγώ πως μπορώ να είμαι σίγουρος, θα έχω μαζί μου υποδεκάμετρο;

- Δίκιο έχεις, αλλά μη βιάζεσαι. Στην επιθυμητή επιφάνεια που θα θελήσεις να εισχωρήσεις, θα βάζεις στην αρχή μόνο το δάχτυλο, αλλά άμα γίνει κόκκινο θα το βγάζεις αμέσως. Θα προχωρείς το σώμα σου μόνο αν το δάχτυλο γίνει πράσινο.

- Χα, Χα, Χα….Εσύ μ έκανες Γρηγόρη και Σταμάτη των φαναριών της τροχαίας, με δουλεύεις ρε Πυθαγόρα;

- Όχι μόνο δεν σε δουλεύω, αν είναι δυνατόν ένας επιστήμων να πέφτει τόσο χαμηλά, αλλά όπερ έδει δείξε:

Εμπρός βάλε το δάχτυλο σ αυτή την πλακέτα.

- Ρε αδερφέ δίκιο είχες έγινε κόκκινο, άρα δεν περνάει.

- Τώρα βάλτο σ αυτήν.

Έδειξε κόκκινο και πέρασε ολόκληρο το δάχτυλό μου μαζί και μέρος του καρπού.

- Είσαι μεγαλοφυία ρε Πυθαγόρα, ας σχεδιάσουμε τώρα τις εφαρμογές της επιστήμης σου με το ζωντανό υποκείμενο της λύσης σου. Πάντως εγώ παρανομίες δεν κάνω, εκτός καμιά τράπεζα κλπ κλπ

- Σταμάτα τις βλακείες Γιώργο, έχουμε και συνέχεια των αποτελεσμάτων.

Τρίτον λοιπόν συμπέρασμα, που έβγαλα από τα τεστ, είναι:

Οι ικανότητές σου αυτές δεν θα διαρκέσουν επ αόριστον, γιατί πιθανώς η διάρκεια της έκθεσής σου στην ακτινοβολία ήταν πολύ μικρή. Υπολογίζω μία το πολύ τρεις μέρες.

- Κρίμα ρε φίλε και θα είχα σχέδια για μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή στο μέλλον. Μήπως όμως μπορέσεις να μου ρίξεις μια μεγαλύτερη δόση για να κρατήσει για πάντα;

Γιώργο, χαλάρωσε, θα χρησιμοποιήσουμε πειραματικά τις ιδιότητές σου για το μικρό αυτό χρονικό διάστημα και παράλληλα θα κάνω δουλειά για τελειοποίηση της εφεύρεσης  και θα δούμε που θα μας βγει.

Προς το παρόν τσιμουδιά σε κανέναν και πολύ προσοχή στην εφαρμογή.

Ακολούθησα κατά γράμμα τις εντολές του εφευρέτη και δεν (όχι ότι δεν έκανα χρήση, αλλά), δεν έδωσα δικαίωμα.

Κατ αρχήν πήγα στο καφενείο και πήρα ιδιαιτέρως το φίλο μου το Θανάση:

- Έλα εδώ ρε χασούρα, σε θέλω.

- Ε, βέβαια δικαιούσαι να με λες, αφού με ξέσκισες εχθές.

- Δεν είσαι συ ο χασούρας, εγώ ήμουν εχθές στο πόκερ. Κάποια στιγμή έριξα ένα κλεφτό βλέμμα στα χαρτιά σου. Σ έκλεψα φίλε και ζητώ ταπεινά συγνώμη. Πάρε αυτό το φάκελο, έχει μέσα τα κλοπιμαία.

Αλλά σου υπόσχομαι ότι στην επόμενη συνάντηση θα σε τσακίσω.

Ο Θανάσης συγκινήθηκε με τη συγνώμη μου, αλλά είδα μια αμφιβολία στα μάτια του, για το πώς είδα τα φύλλα του, που σαν παλιός παίκτης τα προσέχει.

Αφού έληξε κι αυτή η υποχρέωση, έκανα ένα πλάνο ενεργειών γιο τις ενδιαφέρουσες ικανότητές μου, μέχρι να με βάλει σε πρόγραμμα ο Πυθαγόρας.

Μην φοβάσαι αναγνώστη, δεν θα ληστέψω τράπεζες, ούτε βενζινάδικα, ούτε πρακτορεία προπό.

Αλλά, δικαιούμαι κι εγώ σαν άντρας κάποιες κλεφτές ματιές σε γυναικεία μπουντουάρ………..