Σλόου Μόσιον (6)
-Αριστείδη πέρασες καλά στις διακοπές;
-Καταπληκτικά Νώντα.
-Το ξενοδοχείο καλό; το ταξίδι της επιστροφής άνετο; η τηλεόραση είπε ότι είχε μποφόρ εχθές.
-Το ταξίδι ήταν περιπετειώδες, η θάλασσα πολύ ταραγμένη και μας πείραξε όλους. Είναι τα μελτέμια της εποχής. Πολύ κύμα είχε και όταν πηγαίναμε, αλλά πολύ περισσότερο εχθές. Το ξενοδοχείο ήταν πολύ ευχάριστο, πέτρινες κατασκευές, δροσερά δωμάτια, πισίνα άνετη, εξυπηρέτηση κλπ άψογα. Στο συστήνω άμα πας, αξίζει.
-Το φαγητό; Η Σίφνος φημίζεται για την κουζίνα της, είναι και πατρίδα του Τσελεμεντέ, του πιο φημισμένου συγγραφέα μαγειρικών συνταγών.
-Τι να σου πω, τα φαγητά τους, τόσο σε πρωτοτυπία, όσο και σε ποιότητα, γεύση και υλικά είναι καταπληκτικά. Και τι γλυκά! Έχουμε φέρει, θα τα δοκιμάσεις θα τα δώσει η Καίτη στη γυναίκα σου.
- Τώρα όμως Αριστείδη δουλειά, έχεις αφήσει το φάκελο του Αντωνόπουλου σε εκκρεμότητα.
-Έλειπε κι εκείνος σε διακοπές, εντάξει αφεντικό, θα επιληφθώ....
Ο Αριστείδης ήταν ο πιο αποτελεσματικός δικηγόρος στην εταιρεία "Θέμις" του κουμπάρου και φίλου του Επαμεινώντα Καρφάκη.
Όπως καταλάβαμε, είχε πάει διακοπές με τη γυναίκα του στη Σίφνο και σήμερα Δευτέρα γύρισε στη δουλειά.
Μέχρι να προσαρμοστεί από τις αμμουδιές, τη σιέστα και τις μπύρες, χρειάστηκε η βοήθεια του καφετζή με τρεις καφέδες και το αιρ κοντίσιον.
Όταν έφτασε σε μια λογική εκτίμηση της κατάστασης της υπόθεσης του κου Αντωνόπουλου, πήγε στο γραφείο του Νώντα για την αναφορά και το σχεδιασμό μαζί του της συνέχειας στο δικαστήριο.
-Όπως βλέπω Αριστείδη, επανήλθες και έκανες καλή δουλειά, συμφωνώ με την πρότασή σου, ας ζητήσουμε το ταχύτερο δικάσιμο για τον Αντωνόπουλο, στείλε τη γραμματέα σου. Εσύ δικαιούσαι ρεπό την πρώτη μέρα μετά τις διακοπές.
-Θενκ γιου Νώντα. Κοίτα όμως ρε κουμπάρε, είδα στον καθρέφτη το μπροστινό δόντι μου να κουνιέται. Το βλέπεις;
-Που να ξέρω εγώ, γι αυτά έχουμε την οδοντογιατρό μας τη Μέλπω.
Ο Αριστείδης είχε μανία με τα δόντια του, τα βούρτσιζε, χρησιμοποιούσε νήμα, μεσοδόντια, ειδικές βιολογικές οδοντόπαστες και ...ταλαιπωρούσε την ξαδέρφη Μέλπω.
-Θα κλείσω άμεσα ραντεβού, είπε στον Νώντα φεύγοντας, και πριν κλείσει την πόρτα:
-Βάλε μια σφήνα στο πόδι του γραφείου σου κουνιέται.
Ο Νώντας επιθεώρησε τα πόδια του γραφείου του, ήταν σταθερότατα, γύρισε να το πει στον Αριστείδη, αλλά είχε φύγει.
-Στραβωμάρα, σκέφτηκε.
Καθισμένος στην οδοντιατρική καρέκλα, ήταν στο στοιχείο του ο Αριστείδης. Εκεί που όλοι τρέμουν, αυτός το απολάμβανε. Ήθελε δόντια γερά και με το παραμικρό βρισκόταν επάνω στη σατανική, για όλο τον κόσμο, καρέκλα βασανιστηρίων.
Ήξερε και παρακολουθούσε όλη τη διαδικασία:
Στρώσιμο της χάρτινης πετσέτας στην ταμπλέτα, γέμισμα των συρταριών του κλίβανου, άναμμα και απολύμανση των εργαλείων.
Αράδιασμα των απαραίτητων για την εξέταση: λαβίδες, ανιχνευτήρες, κοχλιάρια, σύριγγα, φάρμακο, υλικό σφραγίσματος....
Τώρα θα βάλει τα γάντια, θα πάρει το καθρεφτάκι, τον ανιχνευτήρα....και:
-Κάνε α α α
-Αμέσως.
-Δεν βλέπω τίποτα.
-Κοίτα καλύτερα
Παίρνει η Μέλπω τον τροχό, τον πλησιάζει, αλλά προτού τον ακουμπήσει...
-Ωχ..ωχ
-Καλά δεν σ ακούμπησε ακόμη ο τροχός και συ συνήθως δεν φοβάσαι, τι τρέχει;
-Με πάτησες καημένη, με ξενύχιασες!
Επί πέντε λεπτά εξέταζε, κουνούσε, σκάλιζε η Μέλπω.....
-Δεν βλέπω τίποτα, είσαι σίγουρος ότι κουνήθηκε ο κεντρικός τομέας οδούς Αριστείδη;
-Όπως σε βλέπω και με βλέπεις, μήπως πρέπει να βγάλεις ακτινογραφία;
-Καλώς! αλλά σίγουρα δεν έχει πρόβλημα.
Ήταν συνηθισμένη με τις οδοντιατρικές υποδείξεις του ξαδέλφου της και δεν του χάλαγε χατίρι....
Σε λίγο στο σπίτι:
-Μου φαίνεται Ρένα, ότι η Μέλπω ξέφτισε σαν οδοντίατρος, καλή ήταν μέχρι τώρα, αλλά να μη μπορεί να βρει το δόντι που κουνιέται; μου φαίνεται ότι θα αρχίσω να πηγαίνω σε καθηγητή....
-Τι λες βρε μη μου άπτου, εξυπνάκια. Η Μέλπω είναι η καλύτερη, όσο για το κουνάμενο δόντι σου, μου φαίνεται ότι έχεις παραισθήσεις, ούτε εγώ το βλέπω. Και μην κακολογείς την ξαδέρφη μου, τον αγριεύει η γυναίκα του.
Πάντως το ρεπό είναι ότι καλύτερο, μετά από διακοπές. Το ζευγάρι μας το είχε ανάγκη και χαλάρωσε, μεσημεριανός ύπνος, απογευματινοί καφέδες, τηλεόραση στη βεράντα, τα απαραίτητα τηλεφωνήματα στις φίλες της η Ρένα, διάβασμα, βραδινό από ντελίβερι και νωρίς για ύπνο...
-Ρένα ξύπνα σεισμός!
-Που, ποιός, τι...
Με πυτζάμες, παντόφλες και νυχτικιές κατρακυλάνε τα πέντε πατώματα, που να μπεις με σεισμό στο ασανσέρ, και βρίσκονται στο δρόμο. Άδειος δρόμος!
-Μα καλά δεν πήρε είδηση κανένας το σεισμό!
Η Ρένα, γυρίζει, κοιτάζει τον Αριστείδη και:
-Δεν κουνιέται τίποτα, είσαι σίγουρος;
-Πως δεν είμαι, το φωτιστικό κουνιόταν μια ώρα.
Ανεβαίνουν πάλι απ τις σκάλες, ώπα...... κλειστή η πόρτα και άνευ κλειδιά.
Άγριες ματιές από Ρένα, ξύπνημα των διπλανών συγκάτοικων στις 4 το πρωί, καβάλημα μπαλκονιού, σπάσιμο γλάστρας....
Στο πρωινό, ο Αριστείδης δεν σήκωνε το κεφάλι να δει τη γυναίκα του, η οποία φαινόταν πως ..έβραζε...
-Μετά το γραφείο θα πας στον Καραναστάση, θα σου κλείσω εγώ ραντεβού τηλεφωνικά!
-Όχι σ αυτόν τον τρελογιατρό.....
-Είπα!
Παρ όλο το χθεσινοβραδινό κάζο και ξενύχτι, έκανε σωστά τις δουλειές του γραφείου, αλλά.....έβλεπε αρκετά....κουνήματα...
Το πορτατίφ, η κλειστή πόρτα, τα χαρτιά του.
Λες να έχω παραισθήσεις; σκεφτόταν.
Προσπάθησε και ακολούθησε μια προσεκτική τακτική, όσα αντικείμενα έβλεπε να κινούνται, άσχετα αν τα πίστευε, δεν το έλεγε σε κανέναν.
Στο λεωφορείο, πήγε να πέσει 2-3 φορές, καθώς εκείνο κινήθηκε απότομα, αλλά παρότι παραπάτησε, πιάστηκε απ την κολώνα.
Παρατήρησε τα βλέμματα των συνεπιβατών που έλεγαν:
-Ποιός ξέρει τι έχει πιεί ο μπεκρούλιακας!
Στο ιατρείο του Καραναστάση, βρέθηκε να περιμένει τη σειρά του με έναν Ναπολέοντα, έναν ψαροντουφεκά και μια μαρκησία.
Μαύρες σκέψεις, ώσπου:
-Κύριε Αριστείδη, περάστε.
Υπέστη το ερευνητικό βλέμμα του τρελογιατρού, το σφυράκι, το φακό στα μάτια και ήρθε η ώρα της ανάκρισης:
-Πως το πάθατε, από πότε, σε ποιές συνθήκες, ποιός φταίει, η παιδική σας ηλικία, το οικογενειακό ιστορικό..............
Στο τέλος της "απολογίας" απεφάνθη ο ειδήμων τρελογιατρός:
-Συστήνω χαλάρωσην εις ειδικόν οίκον, υπό παρακολούθησην και σας συνιστώ την λήψην των κάτωθι φαρμάκων....(λίστα 8 σκευασμάτων)
Για πότε την κοπάνησe, αφού άφησε την αμοιβή του στη γραμματέα και βγήκε στον καθαρό αέρα...πήρε ανάσες, κάθισε σ ένα παγκάκι και σκέφτηκε ότι δεν είναι δυνατόν να τρελάθηκε από τη μια μέρα στην άλλη, κάτι άλλο συμβαίνει....
Η γυναίκα tου είχε κάποιες αντιρρήσεις, αλλά κατάλαβε που τον έστειλε και μετάνιωσε.
Την άλλη μέρα, ήρθε η Ρένα και τον πήρε κατά τις 12 απ το γραφείο, να πάνε μαζί στην τράπεζα να αποσύρουν ένα μεγάλο ποσό από τον κοινό λογαριασμό τους, για να εξοφλήσουν την αγορά διαμερίσματος της κόρης τους.
Έπρεπε να πάνε και οι δυο για λόγους ασφαλείας, και δικαιώθηκαν όπως θα δούμε….
Αφού διεκπεραίωσαν τη συναλλαγή και έχοντας τα χρήματα στην τσάντα της Ρένας, μπήκαν στο γραφείο του Διευθυντή για μια καλημέρα.
Όπως συζητούσαν, πίνοντας το αναψυκτικό που τους πρόσφερε, συνέβη το αναπάντεχο….
-Ψηλά τα χέρια, μην κουνηθεί κανείς, όλοι κάτω, ουρλιάγματα από δυο μασκοφόρους.
Ενώ συμμορφώνονταν όλοι, ο ένας κρατούσε υπό την απειλή του όπλου του, τους υπάλληλους και τους πελάτες και ο άλλος αφού ξάφρισε τα δυο ταμεία, ήρθε στο γραφείο του Διευθυντή πήρε το κλειδί του χρηματοκιβωτίου, το άδειασε και ετοιμάστηκε να το σκάσουν….πλην όμως η τελευταία ματιά ήταν για τη φουσκωμένη τσάντα της Ρένας….
- Τι έχεις εκεί;
-Τίποτα, κάτι χαρτιά
- Για να δω, και κάνει ν αρπάξει την τσάντα.
Ακόμη δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ο Αριστείδης, πως συνέβη μια ταυτόχρονη ετοιμότητα Αριστείδη και Ρένας…
Η Ρένα ούρλιαξε:
- Σεισμόοοοοος
Και ο Αριστείδης ταυτόχρονα κουνάει δυνατά το τραπέζι και επαναλαμβάνει με δύναμη:
- Βοήθεια σεισμόοοοος
Οι ληστές τα έχασαν, σάστισαν, πανικοβλήθηκαν, και έδωσαν την ευκαιρία στο φρουρό του καταστήματος, στο Διευθυντή και στον Αριστείδη να πάρουν απ τα χέρια τους τα όπλα και τη σακούλα με τα λεφτά.
Έχοντας πλέον χάσει το παιγνίδι, το έσκασαν……
- Μπράβο Αριστείδη, χάρη στα κουνήματά σου σώσαμε τα λεφτά και την τράπεζα.
- Κι εσύ, όμως πως το σκέφτηκες, και πόσο πετυχημένα τόφτιαξες….
Να λοιπόν που η παράξενη αίσθηση του Αριστείδη φάνηκε κάπου χρήσιμη…έλα όμως που τα βάσανα δεν έχουν τελειωμό!
Όσο περνούσαν οι μέρες η αίσθηση των κουνημάτων αυξανόταν ….
Κουνιόταν τα χαρτιά, τα μολύβια, οι καρέκλες, οι πόρτες, τα παράθυρα, άρχισαν σιγά σιγά να κουνιούνται οι τοίχοι, τα σταματημένα αυτοκίνητα…
Τρελός χορός, απίθανες πόζες, μια συνεχής ροή…
Η κόρη του θεώρησε ότι ήρθε η στιγμή να παρέμβη, γιατί ο πατέρας κόντευε στ αλήθεια πλέον κα τρελαθεί.
Η Μαργαρίτα, ήταν φοιτήτρια στο 20 έτος της ιατρικής και τετράγωνο μυαλό.
- Κάτσε κάτω πατέρα, το πρόβλημα είναι σίγουρα εγκεφαλικό, θα σου κάνω μερικές
ερωτήσεις..
- Σαν τον τρελογιατρό κι εσύ;
- Όχι, αλλά πες μου: Πότε παρατήρησες το πρώτο σύμπτωμα
- Το θυμάμαι καλά, το δόντι που κουνιόταν, την επόμενη που γυρίσαμε απ τη Σίφνο.
- Ωραία, τώρα πες μου, τι παράξενα συμβάντα είχες στη Σίφνο;
- Για να θυμηθώ, ναι είχα ένα τσίμπημα από μέδουσα και μου έκανε μια άσχετη
νοσοκόμα ένεση, που με πόνεσε, αυτό θα είναι η αιτία.
- Μη βιάζεσαι, τι άλλο θυμάσαι;
- Α, ναι, ένα σιφναίικο παράξενο ποτό που με αναγούλιαζε δυο μέρες συνέχεια,
ακόμη και μέσα στο καράβι και νόμιζα ότι ήταν απ τη φουρτούνα.
- Για σιγά, είπες φουρτούνα;
- Δεν σας τα είπα, όταν γυρίζαμε είχε τρομερή θαλασσοταραχή, κάτι κουνήματα το
καρ….
Εδώ σ αυτή τη φράση ο Αριστείδης πάγωσε, το ίδιο κι η κόρη του.
- Κουνήματα τρομερά του καραβιού; Να η αιτία, εκατό τοις εκατό, δεν ξέρω πως συνέβη ιατρικά, αλλά αιτιολογικά αυτό πρέπει να είναι.
Την άλλη μέρα ο Αριστείδης μπήκε επειγόντως στο Ιατρικό κέντρο και ξεκίνησε μια σειρά εξετάσεις, με κατάληξη ένα ειδικό εγκεφαλογράφημα.
Ο επί κεφαλής ειδικός του εγκεφάλου αποφάνθηκε:
Στον υποθάλαμο του διάμεσου εγκέφαλου, υπάρχουν η μαστία, το φαιό φύμα, ο μίσχος υπόφυσης, η υπόφυση, το οπτικό χίασμα και το τελικό πέταλο. Αυτές οι νευρομυικές ίνες πρέπει να βρίσκονται σε ορισμένη απόσταση και ισορροπία μεταξύ τους.
Στην περίπτωση του εγκέφαλου του ασθενούς μας, προφανώς λόγω της σφοδρής τρικυμίας, υπήρξε διατάραξη της ισορροπίας και μετακίνηση των ινών του οπτικού χιάσματος προς τα αριστερά.
-Ο πατέρας μου πάντα προς τα αριστερά ρέπει κύριε καθηγητά, η Μαργαρίτα.
- Πολύ κρύο αστείο, άσε να δούμε παρακάτω, η Ρένα.
- Λοιπόν, λόγω της μετατόπισης….
- Μην ξεχνάτε, πάντα αριστερά, ο Αριστείδης αστειεύεται …
- Λόγω της μετατόπισης αυτών των ινών, μετατοπίστηκε ελαφρά η αίσθηση της όρασης και δημιουργείται η εντύπωση των κινούμενων εικόνων. Με δεδομένη την επιτάχυνση του φαινομένου, θεωρώ ότι πρέπει άμεσα να ενεργήσουμε, για την επαναφορά του οπτικού χιάσματος στην πρότερη θέση.
- Και πως προβλέπεται να γίνει αυτό;
- Θα το μελετήσω, θα συνεννοηθώ και με συναδέλφους ξένων πανεπιστημιακών
κλινικών και θα αποφασίσουμε το ταχύτερο.
Εκείνο το βράδυ ο Αριστείδης μέσα στην κλινική, εν όψει της αυριανής διόρθωσης, θέλησε να επωφεληθεί από την αίσθηση του κουνήματος με μια τελευταία ματιά γύρω του.
Πόσο ενδιαφέρον είναι να βλέπεις, τα πάντα σχεδόν, να κινούνται….
Άνθρωποι, τοίχοι, μηχανήματα, έπιπλα, φαγητά, γραφεία, όλα σε συνεχή ροή….αλλά…μόνο για τα μάτια του Αριστείδη….Μαγεία….
Ο καθηγητής, το άλλο πρωί ήταν κατηγορηματικός:
- Σε ιατρικό συμβούλιο καταλήξαμε ότι η ενδεδειγμένη λύση, που έχει εφαρμοστεί σε σχετικά ανάλογη περίπτωση στις ΗΠΑ, είναι η επέμβαση με σπινθήρα στο αριστερό τμήμα του διάμεσου εγκεφάλου, όπου το οπτικό χίασμα θα μετακινηθεί δεξιά, στην κανονική του θέση.
- Όχι δεξιά γιατρέ, ποτέ…
- Αφήστε τα αστεία κύριε Αριστείδη, είναι αρκετά σοβαρό το θέμα.
Και ο Αριστείδης λούφαξε….
Προετοιμασίες, χειρουργείο, η κόρη του παρούσα, η γυναίκα έξω στην αναμονή, προβολείς, νοσοκόμοι, λέιζερ στον εγκέφαλο, ανάνηψη……..
Την άλλη μέρα στο σπίτι και στο σαλόνι με ένα μικρό επίδεσμο, δέχεται τους ικανοποιημένους δικούς του και μερικούς καλούς φίλους, παίρνει δε μέρος και ο Αριστείδης στα αστεία τους και τη χαρά για την επιτυχία της επέμβασης.
- Γιατί κορίτσι μου στέκεσαι ακίνητη, φέρε κοντά το δίσκο με τα ποτά, σέρβιρε και
τους άλλους, κουνήσου λίγο, παροτρύνει τη διστακτική οικιακή βοηθό.
- Μα κύριε έχω έρθει κοντά, ορίστε το ποτό σας.
Η Μαργαρίτα αμέσως προβληματίστηκε:
- Πατέρα, για πρόσεξε σε παρακαλώ αυτό το μολύβι, κινείται ή είναι ακίνητο, και
πετάει στον αέρα το μολύβι.
- Φυσικά είναι σχεδόν ακίνητο, πετάει πάρα πολύ αργά
- Τώρα για δες αυτή τη μύγα, πετάει ή όχι
- Πετάει πολύ αργά στον αέρα, περίεργο….
Ο καθηγητής ειδοποιείται επειγόντως και προγραμματίζει νέο ιατρικό συμβούλιο…
Εν τω μεταξύ ο Αριστείδης χαίρεται το νέο του πρόβλημα.
- Τι ωραία ακινησία! ένα απίθανο σλόου μόσιον, τα πουλιά μετεωρίζονται αργά στον αέρα, τα αυτοκίνητα με 10 χιλιόμετρα την ώρα, οι πεζοί κινούνται νωχελικά.
Μακάρι να ήταν έτσι ο κόσμος, σε ένα χαλαρό ρυθμό, σε μια νωχελική διαδικασία, έξω απ τους ξέφρενους ρυθμούς της ζωής του 21ου αιώνα, απ τη συνεχή ταχύτητα και κίνηση.
Θα πω στους γιατρούς να μ αφήσουν σ αυτή την κατάσταση.
Εν τω μεταξύ, το ιατρικό συμβούλιο απεφάνθη:
Νέα επέμβαση, με προσδιορισμό ηλεκτρονικά των θέσεων και αποστάσεων του οπτικού χιάσματος. Αυτή τη φορά όλα θα πάνε καλά.
- Σας ζητώ να μ αφήσετε όπως είμαι, παρακαλεί ο Αριστείδης.
- Μα μπαμπά είναι επικίνδυνη αυτή η κατάσταση, μπορεί να σε πατήσει κανένα αυτοκίνητο, αν υπολογίσεις μικρότερη την ταχύτητά του και προσπαθήσεις να περάσεις.
- Δεν πειράζει, το διακινδυνεύω, προκειμένου να ζω σαν άνθρωπος και όχι σαν ρομπότ.
- Καλά, λέγε εσύ.....σιγά μη σ αφήσουμε να κινδυνεύεις.
Την επόμενη στο χειρουργείο, προετοιμασίες, η κόρη του παρούσα, η γυναίκα έξω στην αναμονή, προβολείς, νοσοκόμοι, λέιζερ στον εγκέφαλο, ανάνηψη……..
Τώρα ο Αριστείδης είναι ικανοποιημένος απ τη ζωή του.
Όταν δεν χρησιμοποιεί λεωφορείο, ή όταν υπάρχει βιασύνη, η γυναίκα του τον πηγαίνει στο γραφείο. Στις μετακινήσεις με το ΙΧ, οδηγεί πάντα εκείνη.
Ιδιαίτερη προσοχή δείχνει στις διαβάσεις πεζών, στα τραίνα, στην κίνηση…..
Για τον Αριστείδη, όλες οι κινήσεις είναι μειωμένες κατά τα 4/5, ένα αυτοκίνητο που τρέχει με 100 χιλ, του φαίνεται με 20.
Η ζωή του είναι μόνιμα στο σλόου μόσιον, μαζί και της Ρένας, η οποία βοήθησε με τον καθηγητή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου