Η Σκιά

Η Σκιά              (4)

"Μη φοβάσαι τις σκιές. Οι σκιές είναι απόδειξη πως υπάρχει φως."

"Το να περπατάς με ένα φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτερο από το να περπατά μόνος στο φως»

Από τότε που θυμάται τον εαυτό του είχε ασχολία με τη σκιά του. Στη μικρή ηλικία έτρεμε μ αυτή τη μαυρίλα που τον ακολουθούσε τα βράδια…

«Η Σκιά  πολλές φορές λαμβάνει άυλη υπόσταση, ως υπερφυσικό ον, φάντασμα, αερικό, καθώς και ως μεταθάνατη επιβίωση ανθρώπου, ή της ψυχής του. Όλα αυτά προέρχονται από την ερμηνείας του φαινομένου της σκιάς κάτω  από την κυριαρχία του φόβου, εξού και το ρήμα σκιάζομαι (=φοβάμαι). Ο Μέγας Αλέξανδρος, προκειμένου να εκπαιδεύσει το άγριο άλογό του,, το γύριζε προς τον Ήλιο για να μη βλέπει τη σκιά του τη στιγμή που το ίππευε και να σκιάζεται!
Χαρακτηριστικές ήταν οι ιστορίες της ελληνκής υπαίθρου με τον Αράπη που έβλεπαν τις κρύες νύκτες του Χειμώνα όσοι κάθονταν μπροστά στο αναμμένο τζάκι, όταν από κάποιο ξαφνικό θόρυβο γύριζαν πίσω τους κι έβλεπαν στο τοίχο ένα θεόρατο "αράπη" να τους κοιτάζει κατάματα!»
Αργότερα, πάνω απ τα έξη, πέρασε τη φάση της παρέας μαζί της, γιατί του είχαν εξηγήσει ότι είναι η καλύτερη φίλη ενός παιδιού.
«Ο Πήτερ Παν είχε χάσει τη σκιά του και ένα κοριτσάκι από τους πρωταγωνιστές, την έραψε για να επιστρέψει αυτή στην κανονική της θέση».
Στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού, έμαθε τη φυσιολογία της σκιάς:
«Σκιά γενικά ονομάζεται περιοχή του χώρου πίσω από ένα εμπόδιο (αδιαφανές) που διακόπτει τη πορεία του φωτός. Το μέγεθος, σε έκταση της σκιάς εξαρτάται από το μέγεθος της φωτεινής πηγής και την απόστασή της από το εμπόδιο. Όσο μικρότερη είναι η πηγή φωτισμού προς το εμπόδιο, τόσο μεγαλύτερη είναι η σκιά. Αντίθετα όσο μεγαλύτερη είναι η πηγή ως προς το μέγεθος του εμποδίου, τόσο μικρότερη είναι η σκιά».
Πάντα όμως τον προβλημάτιζαν εκφράσεις:

"Έχει γίνει σκιά από τη πείνα", "έγινε σκιά του", "φοβάται τη σκιά του"
Εξοικειώθηκε σιγά σιγά, όταν διάβασε ότι ο Λούκι Λουκ,  που είναι γνωστός για την τόσο μεγάλη ταχύτητά του στο τράβηγμα του πιστολιού,  μπορεί να πυροβολήσει τη σκιά του πριν αυτή προλάβει να αντιδράσει.
Πάντα μπερδέματα ο Θεοφάνης, όμως δεν το έβαζε κάτω, η σκιά του ήταν ο κολλητός του φίλος. Περίμενε πως και πώς να έρθει το βράδυ, για να συναντήσει το φιλαράκο του, να του πει τα παράπονα από τις φωνές του μπαμπά και τα κλάματα της μάνας, απ το ανύπαρκτο χαρτζιλίκι, από τα πειράγματα των κοριτσιών, λόγω της δειλίας του….Δεν έδινε σημασία στη γνωμάτευση του σχολικού γιατρού, για «τάχα» προσκόλληση σ ένα φανταστικό φίλο….
Στην οικογένειά του, οι σχέσεις ήταν τεταμένες, οπότε… είχε ανάγκη ένα φίλο στο σπίτι….

Στο γυμνάσιο πάλι μπέρδεμα με τη σκιά.

Ενώ στην κινηματογραφική ταινία «Ψυχώ», η σκιά του χεριού του δολοφόνου με το μαχαίρι πάνω στην κουρτίνα του μπάνιου, άφηνε τρομακτικό βραδινό φόβο, απ την άλλη μεριά…

Στην αναλυτική ψυχολογία:

“Σκιά νοείται το κατώτερο τμήμα της προσωπικότητας.

Η σκιά συμπεριφέρεται ανταγωνιστικά με τη συνείδηση”.

Σύμφωνα με τον Γιουγκ:

«Η σκιά προσωποποιεί οτιδήποτε αρνείται να αναγνωρίσει το υποκείμενο, γύρω απ τον εαυτό του». Επιπλέον, «… η σκιά είναι εκείνη η κρυμμένη, απωθημένη, στο μεγαλύτερο μέρος της κατώτερη, ένοχη προσωπικότητα, της οποίας οι έσχατες διακλαδώσεις φτάνουν πίσω στο βασίλειο των ζωικών μας προγόνων και έτσι περιλαμβάνουν ολόκληρη την ιστορική όψη του ασυνείδητου…»

Σ ένα σπίτι όπου δέσποζε η μόνιμη ανεργία του ηθοποιού πατέρα, και η μόνιμη ζήλια για την χορεύτρια μάνα, κυριαρχούσε μια καλλιτεχνο-μίζερη ατμόσφαιρα, εντελώς ακατάλληλη για το μοναδικό παιδί της οικογένειας, ώστε αυτό να αναζητά νοητικές διεξόδους διαφυγής…

Από την άλλη, η καλλιτεχνική φύση των γονιών δεν μπορούσε παρά ν αφήσει γονίδια στον κληρονόμο. Φαντασία υπερβάλλουσα και παιχνίδια του νου.

Στις μικρές ηλικίες, η παρέα με τη σκιά, του πρόσφερε ένα καλό φίλο στα παιγνίδια και σύντροφο στην αμάκα, στα γκαζάκια, στα πειράγματα….

Μεγαλώνοντας ο Θεοφάνης, άρχισε λίγο να κινεί τη σκιά του στο κρυφτό, στη ντάμα, στο σκάκι.

Όταν οι συμμαθητές του έκαναν πάρτι, δεν τον πείραζε που δεν τον προσκαλούσαν, άλλωστε ούτε τα κατάλληλα ρούχα είχε, ούτε να χορεύει ήξερε, ούτε να φλερτάρει τα κορίτσια. Ήταν φτωχός, δειλός και φοβισμένος.

Με τη σκιά όμως ένοιωθε άνετα, της είχε βρει το κουμπί, την έκανε ότι ήθελε κι εκείνη δεν του αρνιόταν τίποτα, ήταν η μαριονέτα του. Πάνω τα χέρια = πάνω η σκιά, πιάσε τη μπάλα = την έπιανε η σκιά…και περνούσε τα βράδια του με την καλύτερη παρέα.

Στα διαλείμματα των καυγάδων τους, οι γονείς, προσπαθούσαν να τον κάνουν πιο κοινωνικό, να του μάθουν τρόπους, να τον ξεθαρρέψουν…αλλά αυτός μονόχνοτος…

Όταν πια χώρισε το ζευγάρι, και έμεινε μόνος με τη χορεύτρια μάνα, η ζωή του σπιτιού άρχισε να περιστρέφεται γύρω από περιστασιακούς ερωμένους κι από πνιχτά κλάματα τη νύχτα.

Ο πατέρας εμφανιζότανε σπάνια, για να στήσει κάποιο καυγά για τη διατροφή και να συνεχιστεί η μίζερη πραγματικότητα της διαλυμένης οικογένειας.

Τώρα πλέον η φιλία με τη σκιά είχε δέσει.

- Θεοφάνη, θα βγω το βράδυ με μια φίλη μου (;), εσύ τι θα κάνεις;

- Έχω κάτι γραψίματα να τελειώσω μαμά, γιατί έχουμε διαγώνισμα αύριο και μετά θα βγω με συμμαθητές μου (;).

Και οι δυο πλευρές ήξεραν ότι η χορεύτρια θα βγει με τον κιθαρίστα, τελευταία κατάκτηση, και ο Θεοφάνης θα μείνει μέσα παρέα με τη σκιά του.

Η μάνα στενοχωριόταν για τον καταθλιπτικό γιό της, αλλά μόνο μέχρις ότου φτάσει ο γκόμενος, μετά τα ξεχνούσε όλα.

Εμείς όμως ξέρουμε ότι ο Θεοφάνης δεν είναι καταθλιπτικός, όπως νομίζει η μάνα του, αλλά ότι «τη βρίσκει» με την παρέα της σκιάς του.

Ανεξερεύνητες οι βουλές του ανθρώπου!

Με την παρέα του, γίνεται άλλος άνθρωπος, συζητάει μαζί της όλα τα γεγονότα και τα συμβάντα της ζωής του, της λέει τα παράπονα, τη συμβουλεύεται για τις αντιδράσεις που πρέπει να έχει απέναντι στους καθηγητές και συμμαθητές, της διαβάζει εξωσχολικά βιβλία, την ενημερώνει για διάφορα θέματα και….κατόπιν παίζει μαζί της….

Μικρός έπαιζαν ντάμα, αργότερα και μέχρι σήμερα που τελειώνει το Λύκειο παίζουν σκάκι.

Μελετάει σκακιστικά βιβλία, που έχει δανειστεί από το σκακιστικό σύλλογο της περιοχής και κατόπιν μαθαίνει και τη σκιά του θεωρεία, οπότε κι αυτή γίνεται αντάξιος αντίπαλος και ακολουθούν μάχες στη σκακιέρα….

Όταν γύρισε απ την τελετή αποφοίτησης του Λυκείου, με ένα απολυτήριο «άριστα», τον εξέπληξε για πρώτη φορά το σπίτι!

Η πρώτη έκπληξη ευχάριστη, η μάνα του είχε έτοιμο ένα κοστούμι δώρο.

- Συγχαρητήρια Θεοφάνη, μ αυτά τα ρούχα πλέον μπαίνεις στην κοινωνική ζωή της ηλικίας σου. Κάνε τις διακοπές σου, ξεκουράσου και μετά θα βρούμε μια δουλειά.

Η δεύτερη έκπληξη ήταν δυσάρεστη, καταλάβατε από ποιόν; Από τη σκιά το βράδυ.

Σκέτη άρνηση η σκιά, λες και του έχει θυμώσει.

Όταν την κάλεσε να παίξουν, αυτή δεν κάθισε. Ξάπλωσε και του γύρισε την πλάτη.

Την δοκίμασε να συζητήσουν, αυτή μουγγαμάρα, τις έκανε τις συνήθεις χειρονομίες, αυτή δεν ακολουθούσε, τη ρώτησε τι έχει, αυτή δεν απάντησε.

Θεώρησε ότι ίσως ήταν αδιάθετη, αλλά πρώτη φορά έδειχνε τέτοια αδιαφορία στον κολλητό της.

Έπεσε για ύπνο συγχυσμένος, αλλά μετά από κανά δυο ώρες ξύπνησε και δεν τη βρήκε στο πλευρό του, ανησύχησε όταν την είδε να κάθετε μόνη στο παράθυρο.

Τη φώναξε και τότε…. ώ τι θέαμα…

Η σκιά του άρχισε να χορεύει, σηκωνόταν και στριφογύριζε μέσα στο δωμάτιο, έκανε άλματα και ξάπλωνε, μια συνεχής κίνηση.

Τις επόμενες βραδιές, συνεχίστηκε η ανυπακοή της σκιάς. Άλλοτε χόρευε, άλλοτε έπαιρνε στάσεις αγκαλιάς, διάφορες πόζες, πηδήματα, νοήματα, όλα ακατανόητα.

Πέρασαν μέρες, ο Θεοφάνης περνούσε την ημέρα του με διάφορες ασχολίες του σπιτιού και περίμενε τη νύχτα να δει τα καμώματα της σκιάς του, αδημονούσε.

Σιγά σιγά η σκιά ηρέμησε, τώρα επέμενε στο χορό, ο Θεοφάνης παρατήρησε ότι τον ήθελε παρτενέρ και ακολούθησε τα βήματά της, διαβάζοντας συγχρόνως και μια μέθοδο χορού, για να μπορεί να την ακολουθεί.

Αφού χόρεψαν αρκετά βράδια, η σκιά το γύρισε στα ομαδικά αθλητικά παιγνίδια. Έπαιζαν  ποδόσφαιρο (εικονικό βέβαια, χωρίς μπάλα), μπάσκετ, βόλεϊ…

Μετά από μέρες, η σκιά άρχισε να παίζει παιγνίδια ερωτικά, έκανε κινήσεις και νοήματα φλερταρίσματος, αγκαλιές, φιλιά, ακόμη και ερωτικές στάσεις.

Τα παράξενα δεν σταματήσανε εδώ…

Η σκιά πήγαινε μπροστά και ο Θεοφάνης ακολουθούσε.

Η σκιά του ασχολήθηκε με όλες τις κοινωνικές διαδικασίες, φυσικά εννοείται ότι έπαιρνε τις κατάλληλες στάσεις και χρησιμοποιούσε τα νοήματα.

Ο Θεοφάνης τα βράδια τα περνούσε με τις παραξενιές και τις διασκεδαστικές κινήσεις της κολλητής του, ενώ τη μέρα άρχισε να τριγυρνάει ψάχνοντας για δουλειά, αρχίζοντας από γνωστούς που τον έστελνε η μάνα του.

Βρήκε μερικές δουλειές, όπως πωλητής σε κατάστημα, βοηθός σε εργαστήριο ρολογιών, πλασιέ, εισπράκτορας και άλλες, και το βράδυ τις διηγόταν στη σκιά, η οποία όμως τις απέρριπτε όλες, τις έδιωχνε με νοήματα.

Μόνο όταν βρήκε μια θέση βοηθού σε λογιστήριο, με προοπτική να παρακολουθεί και μαθήματα στο πανεπιστήμιο, η σκιά ενθουσιάστηκε, άρχισε να τον αγκαλιάζει και να τον φιλάει ασταμάτητα. Κι αυτός, αφού η σκιά το ενέκρινε, αποφάσισε να μείνει και να κάνει προσπάθεια.

Τις πρώτες μέρες στο πανεπιστήμιο, μετά τις επιτυχημένες εισαγωγικές, γνώρισε και την Άντα. Με φούρια κλείστηκε το βράδυ αργά στο δωμάτιό του, όπου η σκιά τον περίμενε αδημονώντας να μάθει, και της διηγήθηκε το πρώτο ραντεβού στο πάρκο και το πρώτο πραγματικό φιλί.

Τις επόμενες μέρες, ερχότανε όλο και πιο αργά στο σπίτι και εξιστορούσε στη σκιά τα κατορθώματά του, ζευγαρώματα, πάρτι, εκδρομές, χορευτικά, γνωριμίες με άλλα ζευγάρια…μια πλήρη, χαρούμενη κοινωνική ζωή.

Η σκιά του έδειχνε ικανοποιημένη, αν και του φάνηκε ότι ζήλευε λιγάκι.

Ένα βράδυ τον πήρε απ το χέρι και τον πήγε έξω απ το δωμάτιο της μάνας…

Ο Θεοφάνης, το πρωί ζήτησε άδεια απ τον Λογιστή και πήγε να βρει τον πατέρα του.

Τον κάλεσε να τον κεράσει σε εστιατόριο, για τα πρώτα λεφτά που έπιασε και για την επιτυχία του στο πανεπιστήμιο.

Στο κοσμικό εστιατόριο η έκπληξη ήταν η παρουσία και των δυο γονιών του, καθώς και ένα βιολί που έπαιξε μόνο για το τραπέζι τους.

Το βράδυ…οι γονείς έμειναν στο σπίτι τους.

Ο Θεοφάνης δεν παραξενεύτηκε που δεν βρήκε τη σκιά του στο δωμάτιό του. Κοιτάζοντας απ το παράθυρο είδε να απομακρύνεται η σκιά του στο δρόμο, γνέφοντάς του από μακριά…γεια σου..

Γεια σου καλή μου σκιά….κι ευχαριστώ…..